Het is al weer een week of 2 geleden sinds het laatste berichtje, de reden hiervoor? Een uitstap naar Pokhara en Chitwan! We hebben besloten van met z’n drieën naar een rustig (en toeristisch) stadje te gaan waar er allerlei activiteiten mogelijk zijn (paragliden, op een bootje op het meer, bezoeken van tempels, …) om daarna een dierenpark te bezoeken in Chitwan waarbij we op een olifant hebben gezeten, gekanood hebben tussen de krokodillen, een jungle walk en een rafting van 3uur hebben gedaan! 😀

Daarna zijn we verhuisd van het hotel naar het gastgezin, waar we nu de rest van de stage zullen verblijven! Heel vriendelijke en behulpzame mensen met een zoontje van 11 die perfect Engels spreekt! Op zondag 16 maart is het hier het Holi-festival waarbij mensen elkaar ‘bestrooien’ met water en allerlei kleuren, dit zullen we dan ook vieren met het gastgezin! De zakjes dat ze met het kleurenwater vullen, hebben we al in grote hoeveelheden aangekocht! 😀 Enkele foto’s van het gastgezin:

Om vanuit het gastgezin naar de stageplaats te geraken, moeten we ’s morgens 2 lokale bussen nemen! Safe to say dat het plaatje van op de foto’s met mensen die uit de bus hangen, volledig klopt! En wij dachten dat de bussen bij ons soms vol zaten, dat beeld veranderd hier ongetwijfeld! Voor 3 busritten betaal je hier nog geen halve euro, daar zouden ze in België een voorbeeld aan mogen nemen! 😉 Op de stage zelf verloopt alles zoals voordien, we geven nog steeds gelijkaardige activiteiten en houden ons voornamelijk bezig met een aantal patiënten (+- 10 kinderen). We zijn momenteel volop bezig met de kinderen voor te bereiden op de allereerste Paralympics hier in Nepal! Er zullen 15 kindjes vanuit de school deelnemen en hiervoor moeten ze bijvoorbeeld 200meter kunnen lopen, zo ver mogelijk gooien met een bal, water overbrengen van een emmer naar de andere en dit zo snel mogelijk, enzovoort.

Sfeerfoto tijdens het oefenen in de school! 

Een verslag van de laatste 3 weken stage lopen en de deelname aan de Paralympics volgt snel! Tot het volgende blog-bericht!

Het is al weer eventjes geleden maar we zijn er weer. De eerste stageweek is achter de rug en was zeker een uitdaging voor ons. Aangezien we beide geen ervaring hebben bij kinderen, was het toch wat zoeken en vooral veel opzoeken.

De eerste week hebben we ons voornamelijk bezig gehouden met het observeren van de kinderen, “inspecteren” van de aanwezige materialen en hulpmiddelen en tenslotte zijn we begonnen met een aantal activiteiten en therapieën zoals looptraining, evenwichtsoefeningen en ADL-vaardigheden (voornamelijk zelfstandig leren eten, aan- en uitkleden, wassen en tanden poetsen,…) We hadden op voorhand heel wat activiteiten en interventies voorzien maar deze blijken niet mogelijk te zijn aangezien de kindjes ons niet volledig begrijpen en sommigen mentaal te zwak zijn. Creatief zijn, is dus de boodschap! 🙂

De derde stagedag vond er ook een soort ritueel/offer/gebed plaats op de stage waarbij wierook, bloemen, allerlei snoepjes en fruit werden uitgedeeld aan de kinderen en leerkrachten. Hierbij kregen ze ook allemaal zo’n ‘rode stip’ wat blijkbaar rijst, rode kleurstof en gele bloemen waren. Eerst kreeg je dan zo’n stip op je voorhoofd (ze moesten hiervoor op een stoel gaan staan aangezien we wat groter zijn dan de gemiddelde persoon hier :D) en daarna strooide ze wat rijst en bloemen over je hoofd.

De stagementor (een kinesist) heeft ons een aantal kindjes gegeven (8 om precies te zijn), die we zouden opvolgen en waarbij we verschillende interventies zullen uitvoeren de komende 7 weken. Om het allemaal wat te verduidelijken, hebben we een aantal foto’s gemaakt van de stageplaats, de kindjes en de materialen. 😀

Namaste,

Het heeft even geduurd voor het tweede blog-bericht vanuit Nepal maar hier is het! De eerste week was redelijk gevuld, hectisch en is eigenlijk voorbij gevlogen! Elke dag hadden we een planning die begon bij Nepalese les voor ongeveer 2 uur, wat zeker interessant en handig is om je plan te kunnen trekken! Hierna gingen we in lokale restaurantjes iets eten met onze ’taalcoaches en begeleidsters’ en tenslotte op verschillende uitstappen naar bepaalde steden en verschillende tempels, waaronder The Monkey Temple. Waarom apentempel? De foto’s zullen het ongetwijfeld uitwijzen! 😀

In Pepsi Cola Town zijn we lokale stofjes gaan halen waarmee we binnen een aantal weken de specifieke kledingdracht op maat zullen laten maken, de foto’s zullen zeker nog volgen!

Enkele Nepalese woordjes en zinnen:
– Namaste = hallo
– Tapaai-laai kasto chha? = hoe gaat het?
-> Antwoord: Malaai (ekdam) raamro chha = met mij gaat het (heel) goed
– Tapaaiko naam ke ho? = wat is je naam?
-> Mero naam Katrien/Julie ho.
– Tapaaiko ghar kahaa chha? = waar woon je/waar is je thuis?
-> Antwoord: Mero ghar Belgium maa Leuven maa Herent/Veltem maa chha.
– Om af te ronden een van de belangrijkere zinnen hier: “Ali kam garnus” = een beetje minder aub! AFDINGEN is hier een sleutelwoord! 🙂

Het plaatselijke verkeer, namelijk het nemen van de bus was ook een hele ervaring maar ondertussen zijn we het verkeer al ‘gewoon’. Toeteren is nu meer een soort van achtergrondmuziek. :p

Vanaf morgen begint de stage, we starten om 10uur en gaan dan voor de eerste keer naar de school voor de kinderen met een mentale en fysieke beperking. Hiervoor hebben we alle materialen nog eens op een rijtje gelegd en gebrainstormd rond mogelijke therapieën en aanpassingen dat we zouden kunnen geven en/of voorstellen. We kijken er beide naar uit om kennis te maken met de kinderen en het schooltje! 😀

De werkweek begint hier ook op een zondag en eindigt op vrijdag, er is dus maar één dag weekend in Nepal. Voorlopig zitten we nog op wandelafstand van het schooltje maar binnen 4 weken zullen we elke dag met het plaatselijke verkeer moeten reizen, dat wordt ongetwijfeld een hele belevenis!

Het volgende blog-bericht volgt snel! 😀

De vlucht verliep redelijk goed en had zo goed als geen vertraging. Alhoewel dat slapen op een vliegtuig nog altijd onmogelijk is, met als resultaat dat we momenteel doodmoe zijn! Hiernaast verliep alles ook niet echt van een leien dakje, het begon met een emotioneel afscheid met daarna zijn we beide gefouilleerd bij de douane. De aankomst in Nepal zelf, liep heel wat vertraging op aangezien we hier nog een visum moesten regelen. We hebben ongeveer 1uur en 30min in de rij moeten wachten om uiteindelijk een minipapiertje in het paspoort te krijgen… Door dit lange wachten waren de valiezen ook niet meteen te vinden maar gelukkig waren er vriendelijke mensen op de luchthaven die de bagage voor ons hadden opgestapeld op een karretje, waarna ongeveer een 10-tal Nepalezen vroegen of we een taxi nodig hadden.. Over chaos gesproken!

De contactpersonen die ons zouden ophalen, zaten in de kleinste auto ooit waardoor we met 3 op elkaar ‘gepropt’ zaten en het verkeer was een volledige chaos! Regels bestaan er duidelijk niet.. :p alles en iedereen rijdt door elkaar en de toeter wordt letterlijk elke seconde gebruikt!

Bij de aankomst in het hotel waren ze alle meteen sociaal en vriendelijk en kregen we thee aangeboden! Aangezien we beide doodop zijn, zullen we morgen meer informatie geven over onze eerste dag en rondleiding in Nepal! Tot morgen!