Pisco en Paracas

Na lang zoeken vonden we een manier om van Lima naar Pisco te reizen waar ons volgende hostel geboekt was. Met busmaatschappij Cruz Del Sur reisden we eerst naar Paracas om daarna een twintigtal kilometer terug te keren naar Pisco. De busrit was adembenemend mooi en het was zonde om in slaap te vallen. Overal was zand te zien en soms passeerden we even langs een kustlijn.

Na een rit van drie uur en een half kwamen we aan in Pisco, een zeer gezellig en klein stadje met alleen maar locals. Buiten ons waren hier geen toeristen te zien en dat beviel ons wel. Het hostel was dik inorde en de vrouw die de boel daar runde, stelde ons meteen enkele leuke uitstapjes voor. Omdat we lang onderweg waren, was het ondertussen al avond. Lisa en Joshy besloten om nog wat te gaan eten maar Ianthe voelde zich al een hele dag ziek en kroop in bed. Het werd nog een zeer boeiende avond met lekker eten, maar vooral zeer veel lokale dans. Als er iets is dat wij van de Peruanen kunnen leren dan is het wel dansen, zelfs de mannen schudden met de heupen alsof ze nooit iets anders hebben gedaan.

De volgende dag hadden we om elf uur een afspraak met onze chauffeur die ons een hele dag ging gidsen doorheen het nationale park van Paracas. Het was een zeer warme dag en dat voelden we meteen tijdens onze eerste stop. Midden in een soort van ‘woestijn’ stapten we uit. Buiten een zoutweg en veel zon was er enkel zand te zien. Vroeger lag hier een deel van de zee en op de grond vonden we dan ook vele fossielen terug. We moesten wel opletten dat we niet wegwaaide en kregen ineens een zandpeeling van ons hele lichaam. Tijdens onze tweede stop bezochten we EL Catedral. Dit is eigenlijk gewoon een rots in de zee hoor. Maar vooral het uitzicht was prachtig ! Vervolgens zwommen we in playa Yamarque en bezochten we playa roja, een rood strand door de steensoort en de vele erosies. (zeer mooi) Tijdens onze zeer late lunch zaten de pelikanen nog geen twee meter naast ons en hadden we zicht op zee. We namen nog een frisse duik en stapten vervolgens weer in de auto. Toen we terugreden, kwamen we terecht in een zandstorm waarbij we nog geen twee meter ver konden kijken. Lisa en Ianthe kregen het wat benauwd, maar dit was buiten de chauffeur gerekend. Hij bleef plankgas geven en had dit dus al eerder meegemaakt. In het hostel was de storm ook gepasseerd, alles lag vol zand, zelfs tot boven.

Die avond gingen we nog wat drinken (veel te zoete cocktails) en daarna ons bed in want de volgende ochtend moesten we vroeg op om de islas Ballestas te bezoeken. Dit zijn een soort van eilandrotsen waar duizende zeeleeuwen en zeehonden samenleven. We vertrokken met een supersnelle speedboot en tegen dat we aan kwamen, waren we alle drie goed nat. Het was speciaal om al deze zoogdieren in de wilde natuur samen te zien, echt zeer mooi ! In de namiddag werkten we aan onze Bachelorproef en kookten we wat. ’s Avonds hebben we wat schijfkes opgezet en werd onze kamer een echte partyroom. Omdat we toch al in the mood waren, besloten we om nog even de stad in te gaan. We poolden bij een lokaal, zeer primitieve poolcafe, waar eigenaardig genoeg geen bier aanwezig was. Vervolgens stapten we een café binnen met veel te luide muziek (reggaeton). We dronken wat cocktails, maar dat mondde al snel uit in een dik feest. Binnen de kortste keren kenden we heel het café en stonden we zelf wat salsa en weet ik veel wat te dansen. Carlos, Jared en William werden echte vrienden en ook de securityvrouw mocht van Joshy niet ontbreken. Toen we  in de vroege uurtjes naar huis gingen, namen we een taxi voor twee meter en stonden ook nog eens aan de foute deur.

De volgende ochtend namen we een taxi naar Paracas waar we logeren in een echt backpakers hostel met allemaal verschillende houten hutjes. Het deed Lisa wel wat denken aan een nazikamp. Buiten de gezellige hangmatten en het mooie uitzicht is dat best mogelijk. Hier hebben we een mooi, maar vooral druk strand en zitten we weer tussen de toeristen. De eerste dag hebben we hier wat gechilt en op het strand gelegen en vooral gezocht naar een plaats waar we onze kleren konden wassen. We hebben ook Ceviche gegeten, een lokale specialiteit. ’s Avonds hadden we geregeld om mee te geen vissen met een echte vissersboot om 5u in de ochtend. Jammer genoeg werden Lisa en Ianthe ziek. Joshy is dus alleen gegaan want wij zaten letterlijk met de ‘poepers’. Het vissen zelf was een hele ervaring, zei Joshy. Hij heeft dolfijnen en zeehonden gespot en gooide mee de netten uit. Toen hij terug was hebben we een rustig dagje ingelast. Lisa voelt zich nog steeds niet zo lekker en onze darmen moeten inderdaad wennen aan dit land. Morgen vertrekken we naar Ica.