Vrijdag hadden Lisa en Ianthe hun laatste campagnedag in Moquegua en waren stikkapot na een veel te lange werkdag (8u – 21.30u). José wilde die avond nog naar huis vertrekken en daar wandelden we dan met de veel te grote en versleten koffers die amper nog rolden over straat op zoek naar een taxi voor ons allemaal. (ook Myriam dus). Lisa en ik hadden weer ‘mucho hambre’ en vroegen aan José of we niet eerst wat mochten halen om onderweg te eten. José keek raar op omdat wij weeral vroegen om iets te eten. In Peru eten de mensen ’s avonds heel weinig en wij kunnen hier maar niet aan wennen. Vreemd genoeg zijn we nu wel gewend aan het vele eten in de middag. Vervolgens vertrokken we met pizza’s en deze keer met Myriam naar Arequipa.
Na een lange nacht op de bus verwelkomde Joshy ons weer in Arequipa. Veel tijd om bij te slapen hadden we echter niet want in de nacht van zaterdag op zondag vertrokken we met z’n drieën op avontuur naar de tweede diepste canyon ter wereld, namelijk de Colca Canyon. Na een eerste lange busrit stopten we ergens om te onbijen. Ianthe had last van de hoogte, maar dit was snel opgelost met een lekkere coca thee. Na één van de betere ontbijtjes die we hier hebben gehad, volgde een rit langs vele diepe afgronden maar met een schitterend uitzicht. Tijdens onze tweede stop mochten we van de gelegenheid gebruik maken om condors te spotten. Dit zijn zeer grote roofvolgels die te vinden zijn in de Canyon. Vervolgens werden we afgezet op de start van een tweedaagse trektocht in de Canyon. Toen onze gids arriveerde hadden we er alle drie al heel veel zin in. Juanito was zijn naam, maar wij noemden hem eerder Juanita. Langs de andere kant zou ik hem geen pussy noemen maar eerder een berggeit. Na de Semana Santa zijn we nog een paar keer met hem uitgegaan.
De eerste dag in de Colca Canyon was een groot succes. Buiten de smalle en vooral steile paadjes langs kilometers diepe afgronden, lagen er ook nog eens overal losse steentjes waardoor uitschuiven zeker geen uitzondering was. We daalden de hele dag af en dat voelden we ’s avonds wel in onze knieën en bovenbenen. Na een lange maar supermooie dag werd de nacht enkel nog beter. We verbleven in een bamboe hutje dat helemaal back to basic was. Een zwembad midden in de Canyon en een heldere sterrenhemel doen je al je zorgen vergeten. Het was ADEMBENEMEND en we beleefden een nacht die we nooit of nooit zullen vergeten !!!!!!!!
Na een korte nacht stonden we om 4u weer op om naar boven te klimmen en dit zonder ontbijt. Het was nog pikdonker en een zaklamp was dus zeker aan te raden om niet in de afgrond te vallen. Tijdens het eerste uur zagen we de zon opkomen, maar veel genieten konden we niet want we moesten 1 km stijgen op een afstand van 5 km.. Het werd een lange en heel zware tocht van ongeveer drie uur. Joshy was nog nooit zo blij geweest om mij te zien toen hij bovenkwam en ook Lis had tranen van geluk. Vervolgens namen we een welverdiend ontbijt en deden nog enkele stops bij de lama’s, een plaatselijke kerk, een plek waar je een zeer mooi uitzicht had op de Misti en nog twee andere vulkanen waarvan de namen mij niet te binnen schieten. Onze benen waren kapot en we konden de dagen erna amper nog stappen of laat staan trappen lopen.
We werden weer in Arequipa afgezet om 18u ’s avonds en waren van plan om diezelfde avond nog naar Cusco te reizen. We hadden echter nog geen bus geboekt, maar met veel geluk en vooral gehaast kwam dit allemaal in orde en kwamen we om 7u ’s morgens aan in Cusco, een zeer mooie stad. We stapten naar de Plaza de Armas waar Wim, de grote liefde van mijn nicht, ons stond op te wachten. We hadden afgesproken om hen te ontmoeten in Cusco, een eer mooie en culturele stad waar je de invloeden van de Inca’s steeds weer tegenkomt. We hadden allemaal al veel gehoord over Cusco, maar het is toch anders als je er echt bent. Het is één van de leukste en gezelligste steden waar ik al ben geweest. Buiten de Machu Pichu, de zeer mooie Plaza de Armas kan je tientallen dingen bezoeken die gemaakt zijn door de Inca’s. Diezelfde dag hebben Lies en Wim ons een rondleiding gegeven in de stad en zijn we naar het Inca museum gegaan. Omdat wij toch alledrie moe waren van het Canyon avontuur maakten we er een rustig dagje van. Da was wel buiten de avod gerekend. We startten de avond in een Salsa bar met een initiatie en vervolgens gingen we helemaal los op de plaatselijke reggaeton.
De volgende ochtend moesten wij met z’n dirieën al heel vroeg op want we vertrokken op een toer om Pisac, de ruïnes van Pisac en Ollantaytambo te zien. Het was echt prachtig en ik verklaar die Inca’s echt zot. Hoe zij met rotsen hebben gesleurd om iets zeer moois te creëren op veel te hogen bergen, dat doet niemand hen na.
’s Avonds moesten we nog allerlei dingen regelen voor ons vertek op de toer naar Machu Pichu. Dit was blijkbaar niet in orde, maar in Peru is dat blijkbaar niet echt een probleem. In een uurtje regelden we een onze drie daagse toer dan toch naar de Machu Picchu.
We vertrokken dus heel vroeg en begonnen met een ontbijtje samen met allemaal andere jongeren. Na deze eerste stop begonnen we aan onze mountainbiketocht. Het was enkel downhill (gelukkig) want Cusco ligt hoog. Vervolgens gingen we raften op een veel te wilde rivier. De ‘saving man’ was amper vijftien jaar en echt veilig voelden we ons dus niet. We hebben veel gelachen in de boot en ware vooral goed nat. Toen we terugreden zaten we met ongeveer vijftien man in een veel te kleine bus. De kajakboten hingen achter de wagen, maar daar hield de chauffeur alles behalve rekening mee. Met zestig per uur reden we de bergen af alsof dit niets was. De muziek stond vollenbak en af en toe ging er eens iemand door de raam hangen. Dan denk je echt: ‘ dit kan enkel in Peru’. De avondrit was iets minder aangenaam want we reden weer in de pikdonkere langs veel te diepe afgronden en te smalle wegen naar onze overnachtingsplaats.
De volgende dag was een wandeldag naar Aguas Calientes. Dit is het dorp waar je start met incatrek naar Machu Picchu. Het was gelukkig mooi weer en onze gids zorgde echt voor een goede sfeer. Toen we aankwamen in Aguas Calientes dineerden we met z’n allen en gingen op tijd slapen om weer op te staan rond 4u. Dit was natuurlijk buiten ons gerekend, want wij moeten altijd nog even staan zwanzen met de gidsen over ditjes en datjes.
De volgende ochtend vertrokken we in het donker naar de Machu Picchu (eindelijk). Toen we na twee uur en een half aankwamen bij een hele rij mensen dachten wij dat dit het eerste check point was. Dit was echter al de aankomst ! We begonnen met z’n drieën te lachen omdat dit voor ons peace of cake was na een veel te zware tocht in de Colca Canyon. We hebben die dag nog wel de Machu Pichu mountain beklommen. Dit is een 1.30 u steil naar boven wandelen via veel t hoge trappen. Vanop deze berg heb je we een zeer mooi uitzicht op de Machu Pichu en op alles daar rond. Het s echt een wereldwonder ! Je kan je niet inbeelden hoe die mensen dat daar hebben kunnen maken. Alles is ook heel precies en mooi uitegrekend. Het is een hemel op aarde en wij hebben er dan ook een hele dag vertoefd.
Na een zeer mooie en spectaculaire dag keerden we weer naar ons hostel waarna we de volgende dag nog een rustig dagje hadden in Cusco en vervolgens weer terugkeerden naar Arequipa.
Het was een zeer mooie, fijne en vooral spectaculaire week !!
