Ik zit weg te dromen in het vliegtuig, met mijn blik in de diepe Noordzee, maar ik zie eigenlijk niets.. tot daar ineens een stuk of zeven rijen met telkens 10 à 15 windmolens verschijnen: danish trademark! Ik ben er al bijna.

Een medewerker van UC Esbjerg pikt me op in ’t station en brengt me naar mijn studio. De badkamer is te delen met een andere Erasmusstudente, de keuken met 3 andere. Het is gezellig, de studio is ruim en klaar, maar de geluidsisolatie laat te wensen over en mijn huisgenoten hebben compleet andere dagritmes. Mijn nachtrust wordt constant gestoord en de vermoeidheid stapelt zich al snel op. Zucht. Misschien went het nog en slaap ik binnenkort overal doorheen.. laten we hopen.