De tijd vliegt en ondertussen is de eerste week stage reeds voorbij. Heel wat nieuwe indrukken kwamen hierbij aan te pas. Het is mijn eerste stage met kinderen en binnen het onderwijs, wat opzich weer iets helemaal anders is. Ook plots erg veel IJslands horen en te proberen communiceren met de kinderen is niet het aller gemakkelijkste, maar gelukkig doen ze erg hun best om ook wat engels over te brengen en loopt alles toch heel vlot. De school heeft erg veel personeel voor niet zo heel erg veel kinderen. Ongeveer per vijf kinderen is er een begeleider aanwezig, wat ik bij ons niet zo snel zie gebeuren. De school ziet er erg goed ingericht uit op maat van de kinderen met veel ruimte om te spelen en te exploreren. Er zijn vier klassen van verschillende leeftijden tussen 2 en 6 jaar oud. Ik houd mij vooral bezig met de kinderen van de oudste groep die zich voorbereiden op de lagere school. Inclusief onderwijs is hier de norm en er zijn dus heel wat kinderen die wat probleempjes of achterstanden hebben. ADHD, ADD, ODD, autisme, eetproblemen, etc. zijn hier zeker aanwezig en er zou ook een kindje zijn met een erg zeldzaam syndroom dat motorische en cognitieve problemen ondervindt en daarbij ook nog eens zo goed als blind is. Omwille van corona en de maatregelen die hier zo goed als niet meer aanwezig zijn, zijn er echter veel kindjes afwezig en heb ik nog niet met iedereen kunnen kennismaken.
De kinderen in Idavölliur zijn niet allemaal oorspronkelijk van IJsland. De school staat er om bekend veel aandacht te kunnen schenken aan kinderen met een andere afkomst. Meer dan 30% van de kinderen momenteel hebben ouders met een andere nationaliteit. Zo is er een kindje met een Griekse vader een moeder van Cuba, iemand met Portugese ouders en jawel ook een Belgisch gezin heeft de school hier gevonden voor hun twee kinderen. Hierdoor heb ik soms een persoonlijke vertaler in het klasje.
IJslanders staan er om bekend als het meest gender gelijke land te zijn en dit viel mij zeker ook op tijdens activiteiten of bij verhalen van personeel. Zo staan alle kinderen te springen om hun nagels te lakken, speelt iedereen graag lekker ruig hockey in de sneeuw en is my little pony een vriend voor iedereen. Ik heb nog geen enkel kindje ook maar iets in de vorm van: Eikes jongens of meisjes horen zeggen. Het is een heel apart als je er op begint te letten, maar ik vind het alvast heel mooi om te zien dat iedereen de kans krijgt om zichzelf volledig te ontdekken zonder opgelegde grenzen.
Ook krijg ik hier de kans om kostenloos mee te genieten van een warme maaltijd in de middag en zelfs mee te ontbijten in de ochtend. De kinderen kunnen hun maaltijd zelf opscheppen door middel van een buffet en krijgen hulp indien nodig. Ze kunnen zelf hun plaatsje aan tafel kiezen en ruimen ook alles mooi op. Hierdoor krijg ik de kans om op een gemakkelijke manier de IJslandse huiskeuken te leren kennen. Op woensdag was er een speciaal IJslands gerecht waar mijn mentoren mij voor waarschuwden, maar de bloedworst en schapenvetworst met een erg broderige tekstuur vielen erg goed mee. Vis is iets wat vaak op het bord terechtkomt aangezien er hier veel visvangst aan te pas komt.
