Mijn stage in het schooltje van Cristal loopt op zijn einde dus wordt het eens tijd dat ik wat uitleg geef over ik hier zo allemaal al gedaan heb. In Nicaragua bestaat de opleiding ergotherapie niet maar er zijn wel mensen die ongeveer doen wat wij doen, zoals in los pipitos werken vrijwilligers met kinderen met autisme via sensorische integratie. In het schooltje van Cristal werkt namelijk een vrouw die individuele therapieën geeft of in kleine groepjes maar zij heeft niet de opleiding ergotherapie gevolgd. Zij, de directrice en twee vrijwilligers en ik vormen het therapeutisch team en geven dagelijks therapieën aan de kinderen met een beperking of leerprobleem. Ik heb mij vooral gefocust op de kindjes van de kleuterklas omdat hier het contact beter mee verliep. Met hun werk ik aan voorbereidend schrijven, fijne motoriek en grove motoriek. Ik volg drie kinderen met autisme, twee met adhd en eentje met down syndroom. De meeste hiervan zitten in het klasje van profe Fatima. Een fantastische intelligente vrolijke vrouw, zoals ik het al eerder zei heb ik enorm veel respect voor de leerkrachten hier. Ze is een hele lieve juf die haar kinderen enorm graag ziet en de kinderen luisteren dan ook goed naar haar.

De therapieën die ik gaf waren niet allemaal even effectief omdat je veel op het moment moet uitvinden zonder dat je heel de context kent van het kind. Dit was een uitdaging voor mij maar nu verloopt dit vlotter omdat ik mijn kindjes ken. Ik ga mijn kindjes van het klasje van profe Fatima heel hard missen dus deze week ga ik nog genieten van het fantastische Esteli .