Eergisteren maakten we onze eerste uitstap met zen drietjes en wat voor 1! Ze hadden ons gewaarschuwd maar we besloten toch om het te doen (een wandeling van 7 uur door de bossen van Nicaragua). We moesten om 5 opstaan om, om 6 uur de bus te nemen, het was een zeer hobbelige rit. Niet te geloven waar die bus allemaal op en door rijdt. Na een halfuur wandelen namen we onze eerste pauze bij een ongelofelijk prachtig uitzicht. Onbeschrijfelijk mooi! Vanaf dat punt wandelde we naar beneden richting de waterval. Na 3 uur wandelen kwamen we bij de waterval. 

Waar we een uurtje uitrustten aan de waterval maar dan kwam het ergste. We moesten langs een smal padje zo’n 200meter stijgen en dat met een onbeschrijfelijke hitte. Na 15min wandelen was ik dood op. Mijn hart ging enorm snel, ik voelde mij misselijk en ik kon mijn voeten niet meer opheffen. Ik dacht echt dat ze mij moesten komen halen met een helikopter. Maar dankzij de aanmoediging van Laurane en Heleen is het mij gelukt (heel moeizaam). Het was zeker de moeite waard om zo af te zien want het uitzicht boven was prachtig! En onderweg zagen we aapjes!