Vandaag ging ik naar het ziekenhuis in Esteli omdat ik al 3 dagen een gigantische rode plek op mijn been heb door een beet van een beest. In het midden van de rode plek was nog een plek dus had ik schrik dat het een tekenbeet kon zijn. Dus vroeg ik aan mijn gastmama of ik naar de dokter kon gaan. De ziekenhuizen zijn in Nicaragua zijn gratis voor consultaties dus gingen we naar het ziekenhuis van Esteli. Er zaten twee dokters buiten aan een tafel en de mensen wachten voor de dokter op bankjes, dus iedereen kan zien en horen wat je voor hebt. Na even wachten was het aan mij. De dokter blijf achter zijn bureau zitten en keek even snel naar mijn been maar kwam zelfs niet dichter om het goed te kunnen zien. Hij stelde wat vragen en begon briefjes te schrijven. Ik moest een spuitje krijgen, als ik dat hoorde kon ik al wenen. De dokter gaf verder geen uitleg. We moesten eerst de spuit gaan halen in de apotheek in het ziekenhuis en moesten dan naar een zaal waar nog allemaal andere mensen zaten en lagen. Uiteindelijk moest ik achter een balie gaan zitten waar een verpleger mij het spuitje ging geven. Naast de stoel waar ik moest gaan zitten was een tafeltje en lag nog spuit met wat bloed in. Ik kreeg nu meer schrik om besmet te worden dan voor de spuit die ik ging krijgen. Ik hield de verpleger goed in het oog hoe hij de spuit vulde en of hij zijn handen waste. Hij nam een plastieken handschoen en bond die rond mijn arm en toen had ik door dat de spuit in mijn aders moest en kreeg ik enorm veel schrik. Mijn gastmama begon met mij de lachen maar hield wel mijn hand vast toen de verpleger de spuit plaatste. Ik kon er niets aan doen maar ik moest wenen en uiteindelijk was bijna heel de ziekenboeg naar mij aan het kijken en met mij aan het lachen. Aangezien ik zo trilde van de schrik lukte het de verpleger niet om de volledig spuit te plaatsen dus kwam er een verplegerster die de spuit plaatste in mijn hand. Als het gedaan was moest ik met mezelf lachen omdat ik zo overdreef. Het was nogal een ervaring maar ik hoop wel dat ik niet meer terug moet naar het ziekenhuis en dat de beet gewoon verdwijnt.