Olá!!
Ik ben inmiddels halverwege mijn stage in het ziekenhuis van Faro en vertel graag hoe het gaat. Het ziekenhuis bestaat uit meerdere gebouwen: pediatrie heeft er twee, spoedgevallen één en revalidatie ook één. In het revalidatiegebouw werken ergotherapeuten, kinesisten, radiotherapeuten en anderen. De ergotherapeuten zijn gespecialiseerd in handrevalidatie en armblessures, maar er worden ook enkele stroke-patiënten behandeld.
Patiënten komen ambulant naar de therapie en betalen niets voor ergotherapie dankzij het openbare gezondheidszorgsysteem (SNS) in Portugal, dat veel zorg gratis of tegen lage kosten aanbiedt.
Tijdsdruk lijkt hier niet te bestaan: patiënten komen regelmatig te laat, te vroeg of dagen niet op—eigenlijk gewoon wanneer het hen uitkomt. Dat vraagt om flexibiliteit en aanpassingsvermogen.
We werken met elf therapeuten samen in één ruimte (!!), wat voor een drukke maar gezellige sfeer zorgt. Je hoort altijd wel iemand lachen of overleggen. Het vergt soms wat improvisatie—bijvoorbeeld als ik oefeningen voordoe en even moet opschuiven voor een collega. Voor de cliënten kan dit lastig zijn om zich te concentreren, maar zij zijn het gewend en vinden het juist prettig.
Elke nieuwe patiënt start met assessments om zo een passend behandelplan te maken. Eerst richten we ons op de mobiliteit van de gewrichten, daarna op spierkracht. De therapie volgt een vast stramien, wat zorgt voor duidelijkheid. We beginnen met warme packs in handdoeken (+-20 minuten) om spieren en gewrichten los te maken, gevolgd door passieve en actieve mobilisatie en stretching. Vervolgens voeren we de activiteiten uit. Soms gebruiken we elektrische stimulatie ter afsluiting, om dat extra zetje te geven.
De taal is zeker een uitdaging. De meeste patiënten spreken alleen Portugees en slechts enkelen Engels. Dat dwingt me om mijn Portugees te verbeteren en creatief te zijn in mijn communicatie. Gelukkig leer ik elke dag bij, en met handen en voeten kom ik een heel eind! Sommige oudere patiënten spreken Frans, dit komt door migratie naar Frankrijk in de jaren ’60 en ’70.
Ik leer hier ontzettend veel, niet alleen over handrevalidatie maar ook over flexibiliteit en communicatie. De ontspannen sfeer en het hechte team helpen enorm.
Até à próxima!
