Volcano Boarding
Dit weekend zijn we naar León gereisd. Vanaf het moment dat we van de bus stapten, begon het smelten. Na het smelten in de stad zijn we gaan bakken op het strand. Na een dagje surfen waren we goed gaar. De dag eindigde op het strand, onder een prachtige sterrenhemel. De volgende dag hebben we ons vooral bezig gehouden met het zoeken van schaduw, aftersun en een positie in de bus die de pijn (van het verbranden) verdraagzaam maakte.
Verboden om priesters te versieren!
Een zakje bloedrijst?
Wat is deze stage toch veelzijdig!
Bakken op het strand. (achteraf gezien toch niet zo een goed idee)
Even geduurd…had probleem met de link en raakte niet meer tot bij de verhalen van mijn nichtje. De foto’s zien er toch weerom gewèldig uit! Ontzettend mooi. Kan je hier en daar nog eens plaatselijke bevolking in hun dorpen/huizen plaatsen? Of is dat delicaat naar de mensen toe? Op deze manier lijkt alles daar een paradijs op aard, ik vermoed dat dit toch niet zo is? Geef je nog spaanse les Gwen?
Hou jullie haaks en zoals de mama zou zeggen…let op met de zon hoor!
Ik zal deze week eens wat foto’s nemen van de woningen hier. De woningen zijn heel uiteenlopend. In de barrio’s heb je families die in een paleisje wonen terwijl het huis van hun buren gemaakt is van houten planken en plastieken zakken.
De lessen in het Spaans zijn gedaan. Volgende week is mijn laatste week stage en zit het avontuur er bijna op!
Moet je in het weekend niet jouw verpleegjasje strijken? En je adoptiemoeder helpen met kuisen. En op je stiefbroertje passen. En je stiefzusje…
Geloof het of niet, maar mijn gast-oma (of adoptiemoeder, zoals jij het zo dramatisch verwoordt) strijkt mijn verpleegjasje af en toe. Als ik ’s morgens klaar sta om te vertrekken met een verrimpelde jas, vindt ze dat toch niet kunnen en haalt ze snel haar strijkijzer boven.
Ik zal binnenkort eens een blog posten over wat er gebeurt wanneer de oma mij alleen laat met de kinderen. Dan zal je wel begrijpen dat ze mij toch niet de ideale babysit vindt. 😉
Twee (m)ijsjes in de zon. Het ziet er daar verdomd plezant uit, ik denk dat ik volgend jaar ook verpleegkunde ga studeren. 🙂
Ik denk dat die ontspanningsmomenten een welkome afwisseling zijn in je stage, volop genieten moet je doen ! Eens weer in ons Belgenland begint het echte leven weer
stage is inderdaad bangelijk, hihi! 😀 Dit weekend zijn we er terug!!!
Ik mis de ‘Like’ knop hier 🙂
Ha Vera, die heb ik ook al vaak gemist!!
Gwen zijn jullie nu eerstdaags al terug in Belgenland?
Jullie zullen met veel weemoed terugblikken denk ik. En dan niet alleen voor de natuur en alle leuke dingen maar ook voor de gemoedelijkheid en vriendelijkheid van de bevolking. Dat vermoed ik toch!
Erika