El puesto de salud

Les geven
27/02/2015

Mijn stage op el puesto de salud (de gezondheidspost) zit erop. Deze stage stond in functie van mijn eindwerk. Aangezien de veneuze ulcus cruris (een chronische wonde aan het onderbeen) veel voorkomt in Estelí, is dit het onderwerp van mijn eindwerk.

Ik ben begonnen met de kennis te testen van het personeel op de gezondheidspost en de studenten verpleegkunde op de universiteit Upoli. Aan de hand van een 50tal interviews, werd het snel duidelijk dat hun kennis hierover zeer beperkt is. Daarom besloot ik om hun kennis aan de hand van enkele lessen uit te breiden.

Zoals ik al eerder vertelde, heb ik tijdens mijn eerste week stage enkele lessen op de universiteit bijgewoond, zodat ik mij een beeld kon vormen over de gebruikte lesmethodieken. Eerlijk gezegd hebben deze observaties mij wat bang gemaakt om zelf les te geven. De houding van de studenten tegen over de docenten is enorm verschillend met wat ik gewoon ben. De docenten krijgen veel ongepaste vragen en onrespectvol gedrag te verwerken. Verbazend is wel dat de docenten hier absoluut geen probleem van maken en gewoon doorgaan met hun les, ook al is er maar één student aan het luisteren.

 

 

Maar hoe zijn mijn lessen nu verlopen? Hun interesse reek wel degelijk verder dan mijn liefdesleven. Het was een hele uitdaging om in het Spaans les te geven. Er zijn vijf studenten niet komen opdagen, dit vond ik geen probleem, aangezien de rest van de studenten heel enthousiast en geïnteresseerd waren.  Ze werkten heel goed mee, en hielpen mij zoveel mogelijk met mijn Spaans. Deze ervaring was bijzonder motiverend voor mij. Eigenlijk zou ik het liefst van al de volgende drie weken verder gaan met les geven op de
universiteit. Maar dat is spijtig genoeg geen optie.

Na de les vroeg ik aan de studenten wat ze ervan vonden. Hun meningen waren enorm positief. Ze vonden het fijn om eens op een andere manier les te krijgen. En aan de hand van hun antwoorden op mijn vragen, kon ik opmaken dat ze de inhoud van de les ook echt begrepen hadden. Op deze manier kan ik mijn stage op de gezondheidspost met een voldaan gevoel afsluiten.

 

Dengue, Chikungunya en alcohol: één pot nat
17/02/2015

Een gedrogeerde jongen kwam al lachend aangelopen met enkel doeken rond zijn arm. Hij had cocaïne gespoten, maar er was iets misgelopen, waardoor hij de naald niet uit zijn ader kreeg. Om de bloeding te stoppen had hij zijn arm met naald en al afgeplakt met tape.

Een beetje later kwam er een man binnen die enorm aan het zweten was, hoofdpijn en koorts had. Dit zijn typische symptomen van Dengue of Chikungunya, twee ziektes die overgedragen worden door muggen die in dit gebied voorkomen. Maar nadat hij op één van de verpleegkundigen had overgegeven, zei hij dat het misschien ook wel is zou kunnen dat die tweede fles rum van gisteren avond de oorzaak zou kunnen zijn.

 

Om de dag rustig af te sluiten hebben we ons geamuseerd met het uittesten van de echogram. Zo weten we ook meteen dat er nog steeds geen kindjes in mijn buik zitten.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wat een hard leven
14/02/2015

Even voor de duidelijkheid: er wordt hier ook wel gewerkt. En dat met zo een prachtig weer buiten. Een Valentijns date op café om heel de dag aan ons eindwerk te werken, moet kunnen.

 

Elke dag is het feest
10/02/2015

Het verpleegpersoneel is geweldig. Ze zijn altijd goed gezind en lachen de hele tijd. Zelf gaasjes knippen en plooien doen ze al zingend en dansend.

Vandaag heb ik vrouwen getest op het humaan papillomavirus, door middel van cervix uitstrijkjes af te nemen. Baarmoederhalskanker is een veel voorkomende ziekte in Nicaragua. Ik heb wel mijn bedenkingen bij de sterilisatiemethode van de speculum (eendenbek). Op het einde van de dag worden ze gewassen met zeep. En nadien worden ze een half uur in chloorwater gelegd. Hierbij lopen zowel de verpleegkundigen die het wassen uitvoeren als de patiënten, gevaar op kruisbesmetting.

In de namiddag ben ik de patiënten met veneuze ulcera (wonden aan de onderbenen) gaan opzoeken. Aangezien er in de barrio’s geen straatnamen bestaan, was dat niet eenvoudig. Ik kwam tot de constatatie dat verschillende patiënten een verkeerde diagnose gekregen hadden. Waarbij de wonde bijvoorbeeld veroorzaakt was door batterij vloeistoffen, diabetes,…

De voorbije stage dagen werd het duidelijk dat de zorgverleners en patiënten niet veel kennis hebben over de veneuze ulcus. Aan de hand van interviews ga ik onderzoeken in welke maten het personeel iets weet over de veneuze ulcus. Aan de hand van de uitslag van deze interviews ga ik les geven aan het personeel en aan de studenten verpleegkunde, om hun kennis uit te breiden en zo de patiënten te helpen. Maar eerst moet ik mijn Spaans bijschaven.

 

 

 

 

 

Thuisverpleging in de barrio’s
09/02/2015

Het werk op de puesta de salud is heel interessant. Er wordt hier geen onderscheid gemaakt tussen verpleegkundigen en vroedkundigen, dit betekent dat de verpleegkundigen dus ook al de taken van de vroedkundigen uitvoeren. Vandaag heb ik door middel van verschillende onderzoeken en observaties de conditie van enkele zwangere vrouwen en hun baby’s uitgevoerd.
Aangezien verpleegkundigen deze taken in België normaal gezien niet uitvoeren, is dit allemaal nieuw voor mij. Heel leerrijk dus.

In de namiddag bezocht ik, samen met een verpleegkundige, patiënten aan huis. Dit was een confronterende ervaring. In de buitenwijken leven er veel mensen in armoede. Sommigen gebruiken vuilniszakken als muren terwijl hun buren in een villa wonen. Velen kennen hun eigen geboortedatum niet of weten niet hoe oud ze zijn, dat maakt het afnemen van de verpleeganamneses wel wat moeilijker. Opvallend is dat iedereen ons zeer hartelijk ontvangt. De mensen zijn vrolijk en gastvrij.

Ondanks dat ik veel bij leer, volstaat het toch niet. Mijn eindwerk gaat namelijk over veneuze ulcera (wondzorg). Deze patiënten komen amper één keer per maand naar de gezondheidspost, en afgaande op het beschikbare materiaal, denk ik niet dat de wondzorg veel voorstelt.
Daarom heb ik vandaag zelf rondgevraagd en opgezocht waar de patiënten met een veneuze ulcus wonen. Uiteindelijk heb ik enkele adressen gevonden. Morgen ga ik deze patiënten thuis bezoeken.

 

De verband-oven
06/02/2015

Deze week maakte ik kennis met de opleiding verpleegkunde in Estelí. Ik ben naar de universiteit geweest om er enkele lessen (verpleegkunde) mee te volgen. Hun onderwijs is niet te vergelijken met het onze. De grens tussen de studenten en de proffen is veel minder strikt. Uitspraken als “Mevrouw u heeft mooie schoenen aan, maar ze passen wel niet bij de kleur van uw rok” of “Mevrouw, mag ik het gsm-nummer van uw zoon?” zijn hier niet zo vreemd.
Sommige proffen slagen erin om de klas actief te betrekken bij de les, maar er zijn ook proffen die van hun les een dictee maken, zoals in de lagere school, waarbij zelfs de punten en de komma’s gedicteerd worden.

Daarnaast is mijn stage op de gezondheidspost gestart. De voorzieningen zijn poverder dan ik had verwacht. Zo hebben ze bijvoorbeeld geen ontsmettingsalcohol meer, dus ‘reinigen’ ze de wonden met zeep. Daarna smeren ze op elke wonde dezelfde zalf en doen ze er een windel om. Maar de windels ‘windelen’ niet meer, omdat ze al zo vaak gebruikt zijn.
Wondzorg is dan ook niet de hoofdactiviteit op de gezondheidspost. De verpleegkundige taken bestaan vooral uit opvolging van zwangere vrouwen, kinderen en chronische patiënten.