Dzièn dobry!
Gisteren en vandaag hebben we ons vooral bezig gehouden met onze volgpatiëntjes. We proberen uit te zoeken wat ze graag doen, hun mogelijkheden en beperkingen, …. Zo krijgen we een goed beeld over het handelen van de kindjes en kunnen we goede therapieën opstellen! 🙂 In de overige tijd houden we ons bezig met de andere kindjes die we toegewezen kregen en proberen we in de speelzaal alle kindjes evenveel aandacht te geven (wat niet zo gemakkelijk is… ondertussen zijn we weer wat haren kwijt).
Gisteren hadden we een gesprek met onze stagebegeleidster hier in het weeshuis. Zij vertelde ons onder andere wat meer over de gezondheidszorg in Polen, hoe de kinderen hier terecht komen en hoe hun toekomst eruit kan zien. Wat ze vertelde, liet een grote indruk op ons na! Het valt ons op dat het in Polen meer aanvaard is om een kind met beperking af te staan. Er zijn dan ook heel wat weeshuizen hier in Polen, zeker in vergelijking met België. Hier kijken ze niet raar op wanneer er buiten een kerk, ook een weeshuis te vinden is in elk dorp. In België zou dit eerder een uitzondering zijn, wat hier eerder een gewoonte is. Het feit dat kinderen in een “weeshuis” verblijven in Polen heeft te maken met het feit dat abortus hier niet echt aanvaard is (95% is sterk gelovig christen), prenataal onderzoek wordt niet of te laat uitgevoerd (onder andere ook door financiële redenen of onwetendheid), anticonceptie is hier niet gekend zoals bij ons, financiële problemen van de ouders waardoor ze niet voor het kind kunnen zorgen, ouders hebben soms zelf een beperking of de familie wil geen tweede kind met een beperking, drank- en drugsproblematiek bij de ouders,… Abortus is hier wel legaal, maar omwille van de ongeschreven regels (zie kerk) en de soms te late prenatale onderzoeken wordt abortus hier amper uitgevoerd. Toen het ging over de toekomst van de kinderen hier werd het even stil. Het is hier niet de gewoonte dat jongvolwassenen met een handicap worden aangespoord om te gaan werken (zoals de beschutte werkplaatsen in België). De kinderen gaan hier van de ene instelling naar de andere waar ze maar weinig buiten de muren van de instelling komen. Dit werkt institutionalisering in de hand, wat wil zeggen dat bijna alles voor de kinderen wordt geregeld en zo leren ze weinig zelfstandig uit te voeren. Een ergotherapeut is hier dus zeker op zijn plaats! 🙂 De kans dat een kindje wordt geadopteerd is miniem als je weet dat onze stagebegeleidster hier al 8 jaar werkt en nog maar 7 kindjes heeft weten vertrekken… Het is voor ons dan ook een unieke ervaring om zo’n adoptieproces van één van de kindjes mee te maken. 🙂
P.S. Het woord “weeshuis’ moet je hier niet letterlijk nemen, de meeste kinderen hun biologische ouders zijn nog in leven maar konden of wouden de opvoeding en zorgen niet voor hun rekening nemen.
Nog leuk om te weten, hier in het weeshuis zijn verschillende klasjes voorzien voor de kinderen die schoolrijp zijn. Dit zijn vooral de kinderen van de tweede verdieping (de +6-jarigen) en enkele kinderen waar wij mee werken. Het valt op dat deze klasjes heel klein zijn, slechts voor een 5-tal kinderen. Er is ook een knutselklasje en muziekklasje voorzien. 🙂
Gisterenavond deden we nog eens onze was op primitieve wijze. 😉 Deze keer was het de beurt aan onze onderbroekjes en sokjes! Jammer genoeg zagen Freya haar witte sokjes op het einde niet meer wit maar… blauw! (met dank aan Hannah haar blauwe sokjes!)
Vanavond plannen we onze trip van dit weekend, KRAKAU! 😀 We kijken er al naar uit!
See you soon!
Hannah, om het witte wasgoed terug stralend wit te krijgen dash of wipp;) . Jullie zorgen wel voor kleureffecten. Ik hoop dat jullie toch nog een klein beetje haar hebben bij jullie terugkeer. Ja Freya, Hannah is toch een patéke zenne. Ik ben al benieuwd naar de verhalen van jullie weekend. Groetjes, Mieke
haha, zalig van de sokken!!!!! 😀 you goooo girlsss
Mama van Freya, bedankt voor de wastips! 😉 Ik zal ze terug wit maken 😉