Hannah en Freya gaan vreemd Op stage in Jaszkotle, Polen

Hello!

Aangezien Pasen een katholieke feestdag is, wordt dit natuurlijk ook uitgebreid gevierd hier in Polen! Ze kunnen er daarom maar niet vroeg genoeg mee beginnen en vroegen ons om de gangen van het weeshuis op te fleuren in thema Pasen, of in het Pools gezegd “Wielkanoc”! 🙂  We zouden geen ergotherapeuten zijn als we hier geen ideale therapie in zagen. Daarom riepen we de hulp van enkele kindjes in om ons hierbij te helpen. We gingen op zoek naar activiteiten, technieken,… die aansloten bij de noden van het kind en konden op deze manier op een leuke en creatieve manier extra oefenen. Met enkele kinderen werd er geoefend op knip- en plaktechnieken, stimuleren van de oog-handcoördinatie, algemene fijne motoriek bevorderen, verschillende grijpfuncties oefenen, opstart van de pengreep,… Door te werken met felle kleuren (verf) konden we kinderen met zwakke visuele perceptie extra stimuleren en konden zij zich beter focussen op hun opdracht. Voor sommige kinderen was het al een hele opgave om zich gedurende de activiteit te concentreren en het afwerken van hun knutselwerkje.

Zoals je op de foto’s kan zien werden er verschillende werkjes gemaakt. Zo maakten we een grote klok aan het raam waaruit verschillende gekleurde paaseitjes vallen, knippen en plakken van bloemetjes, kleuren van vliegende vlinders, kuikentjes gestempeld met oorstokjes (driepunts- of pincetgreep) , stempelen met wc-rollen (cilindergreep), paaseitjes maken om in onze “paasbomen” te hangen (= de planten in de gang deden hier goed dienst voor), versieren van de lettters “wielkanoc” met verschillende materialen (kleuren, knippen, plakken, stempelen met stempelstiften,…) Zoals je kan zien probeerden we vanalles uit samen met de kindjes en hadden we een mooi resultaat als gevolg! 😀  Niet alle kinderen waren zo’n fan van de verf, sommige aten dit liever op dan ze op hun blad stempelden… :p

Om deze knutselwerkjes in elkaar te steken, konden we gebruik maken van het materiaal aanwezig in het weeshuis. Het beschikbare materiaal voor onze therapieën werd aangekocht en achtergelaten door eerdere studenten die hier stage liepen. Het lijkt hier allemaal heel uitgedost, maar het valt nogmaals op dat veel materiaal hier via giften en donaties terecht komt. In tegenstelling tot kinesitherapeutisch materiaal (de therapiekussens, statafels,… in overvloed) is er weinig materiaal aanwezig om ergotherapeutische activiteiten te laten doorgaan. Maar door gebruik te maken van onze creativiteit kunnen we met het weinige materiaal veel verschillende activiteiten uitvoeren! 🙂 Om niet steeds naar de supermarkt te moeten lopen, verzamelen we waardeloos materiaal om mee te knutselen en oefeningen uit te voeren. Onze kamer lijkt daardoor steeds meer op een opbergplaats dan een slaapkamer door de vele plastieken flessen, wc-rollen,… die we bijhouden én verstoppen voor de kuisvrouw! (anders smijt ze het in de vuilbak 🙁 )

Naast het versieren van de gangen in thema, wordt er nog steeds hard gewerkt aan de looptraing van W. en B. Jaja, onze volgkindjes zien af met ons. 😉 Er is nog veel werk aan de winkel vooraleer ze alleen kunnen stappen, maar we zien toch al vooruitgang. Goed nieuws 🙂 : eerder deze week kon Freya haar volgkindje al 4 stapjes zetten zonder hulp + het volgkindje van Hannah komt zelf vragen om te stappen en kan enkele seconden zonder hulp blijven staan (in plaats van te vluchten zoals hij in het begin deed.. :p ) Jaja, ze boeken vooruitgang, ook al is het maar met kleine “stapjes”. 😉

We toverden de rehabilitatieruimte om tot een basic snoezelruimte. Ze hebben hier een super goed uitgeruste snoezelruimte in het weeshuis (zoals je op eerdere foto’s al kon zien), maar deze is jammer genoeg niet steeds beschikbaar voor ons. De psychologe is hier verantwoordelijk voor en deze is jammer genoeg niet vaak aanwezig. Maar met wat improvisatie kom je hier al heel ver, dus we maakten gewoonweg zelf een snoezelruimte! 😀 We namen enkele kindjes om beurten mee naar de snoezelruimte en lieten hen kennis maken met de verschillende snoezelmaterialen en prikkels. (Snoezelen is een manier om kinderen extra basale stimulatie te bieden. Ze leren omgaan met verschillende prikkels.) Het was leuk om te zien hoe een zeer passief kindje plots actief kon participeren en initiatief nam om toenadering te zoeken tot de materialen en therapeuten. Het was grappig om te zien hoe hij in de ban was van de buis met de gekleurde bubbels. 🙂

Naast onze individuele therapieën wordt er elke dag ook flink geoefend op ADL-activiteiten. 🙂 (= Activiteiten van het dagelijkse leven) We weten niet waarom, maar alle kinderen haten hier het tanden poetsen. Jammer voor hen, want wij geven niet meteen toe en zetten door. Het is de bedoeling dat de kinderen dit zelfstandig uitvoeren, maar dit is niet zo vanzelfsprekend. Daarnaast wordt er veel aandacht besteed aan het zelfstandig eten tijdens de maaltijd! Hier begeleiden we kinderen die hier nog moeite mee hebben (voornamelijk door guiding) en voelen we ons soms in een veldslag wanneer we voor de zoveelste keer bekogeld worden door voedsel als ze er genoeg van hebben. :p

Vrijdagmiddag vertrok ons Duits buurmeisje terug huiswaarts. 🙁 Vanaf nu  zijn we een weekje weer met twee… Wat een afwisseling hier, binnenkort krijgen we alweer bezoek van Steven en Julie, spannend! 🙂

Do widzenia!