Cześć!
Vandaag gaat onze stageperiode van start! We keken er enorm naar uit en dat verklaart misschien waarom we gisteren bij aankomst al eens gingen piepen bij de kinderen op de kamer:). (We waren te benieuwd!) Hierbij werd meteen duidelijk dat we ons in een weeshuis bevonden. De kinderen kwamen meteen naar ons toe en lieten ons met moeite los. Het was dan ook een hele karwei om de kamers weer te verlaten en ons bed op te zoeken. We schrokken van de leeftijd van de jongste kindjes (<6 maanden) en de manier waarop sommige kinderen zich aan ons vastklampte zonder dat ze ons langer dan 5 minuten kende.
Vandaag is de eerste dag dat we aan de slag gaan met de kinderen. Na het ontbijt kwam Agnieszka (niet de zuster, maar onze stagebegeleidster. Ze hebben hier blijkbaar veel Agnieszka’s…) zich voorstellen en gaf zij ons meer informatie over het weeshuis. Ze wees ons ook onze volgpatiëntjes toe en gaf ons toen een rondleiding door het weeshuis. 🙂 Tevens vertelden wij haar onze weekendplannen al en gaf ze meer informatie over Wroclaw en Krakau. Ze stelde ons voor aan andere collega’s en liet ons toen alleen met de kinderen om kennis te maken en samen te spelen. Het was een hele leuke eerste kennismaking met de verschillende kindjes (het haren trekken, kwijlen en het bijten nemen we er heel graag bij :p).
P.S.: Het kindje dat Hannah vasthoudt is – je zou het misschien niet denken – 10 maanden oud.
De komende week zullen we vooral de andere therapeuten observeren, verder kennis maken met het team en contact en communicatie zoeken met onze volgpatiëntjes (waar we deels vandaag al aan werkten) 🙂
Gedurende de dag viel het ons enorm op hoe mooi alle kamers geschilderd en ingericht zijn. Zeer kindvriendelijk en meer dan gewoon goed uitgerust. Wel merken we dat het materiaal en speelgoed dat gebruikt wordt niet steeds meer in goede staat is. Vaak ontbreken er batterijen of zijn er kleine mankementjes. Heel paradoxaal: veel materiaal, maar niet altijd in goede staat. Heel vindingrijk is het personeel hier! Zo knippen ze bijvoorbeeld de voetjes van broekpakjes af zodat deze langer meegaan en voor meerdere kindjes dienst kunnen doen. Toch bewonderen we het dat er geprobeerd wordt om de kinderen een (t)huis te bieden.
Om onze werkdag af te sluiten, gingen we op verkenning in Jaszkotle met de conclusie… Jaszkotle is een boerengat! :p Jaszkotle heeft namelijk naast het weeshuis enkel een kerk, een speeltuin en een vijftal huizen. Maar de frisse lucht deed ons wel goed. 😉
Wist je dat…?
– … ze hier (en in Guatulama) kerstmis vieren tot 2 februari. Op deze dag gaat het Maria-lichtmis, een christelijke feestdag, door. Dat werd ons duidelijk wanneer we ’s middags pannenkoeken voorgeschoteld gekregen. Dit verklaart waarom de gangen nog versierd zijn met kerstversieringen.
– … We hier elke morgen heerlijke pistolets krijgen als ontbijt! Mmmmmmmm
– … we het nu raar zouden vinden wanneer we een kamer tegenkomen waar maar 1 afbeelding van jezus/god/kruis/paus hangt? (Ze zijn hier extreem gelovig. God waakt OVERAL over ons.)
– … kinderen jaloers worden als je met een ander kindje speelt.
– … het vroege opstaan (6.45 u) best nog mee viel? We hadden iets om naar uit te kijken ;).
Do widzenia!
Hey Hannah ! (en Freya)
Ziet er al goed uit ! Jullie gaan daar zeker weten wat doen ! Alle geluk dat gij zoveel liefde in uw lijf hebt, dat gaat die kindjes zo’n deugd doen ! En…die chocomelk met nutella is wel goe gevonden !!! Dikke kus, tantariane