Szia!

Intussen verlopen onze lessen nog steeds goed en we leren steeds meer en meer over de MKH-methode. Onze ogen hebben we ook op deze manier laten onderzoeken door de docent. Hierdoor zagen we het verschil met de 21-puntentest en begrepen we dat het niet eenvoudig is om verschillen te zien voor de cliënten. Dit zal ons wellicht helpen bij het zelfstandig uitvoeren van de MKH-methode en het begrijpen van de cliënt.

Ook de OCT-scans hebben we van kortbij mogen bijwonen en we hebben deze leren interpreteren. Bijkomend hebben we ook laserbehandelingen en verschillende soorten tonometrie mogen zien. Deze technieken zijn via deze weg nog eens goed opgefrist en de theorie werd duidelijk omgezet in praktijk, waardoor de informatie beter in het geheugen gegraveerd is. De casussen werden steeds meer en meer duidelijk en gevarieerder. Hierbij werd ons gevraagd wat de mogelijke behandelingen waren en op deze manier waren de lessen interactief.

Ook de lessen van presbyopie zijn gestart. We hadden verwacht dat deze lessen praktijk gericht waren, maar deze bleken theoretisch te zijn. De lessen werden gegeven in een optiekzaak, dit was in een mooie en verzorgde winkel. We kregen een warm onthaal. De docent kon aangenaam en met passie vertellen over de behandelde onderwerpen. In deze lessen was er een mooie mengeling van opfrissing van gekende informatie en nieuwe leerstof. De lessen van de MKH-methode integreerden mooi met deze lessen van presbyopie. Aangezien de docent van presbyopie een Essilor verdeler is, kregen we vanuit dit standpunt les. Ook de nieuwste technologieën deelde hij met ons mee. Zo kregen we te horen dat Essilor met een nieuw concept komt, namelijk fotochromatische contactlenzen. Het was ook tijdens deze lessen dat we veel hebben bijgeleerd over computerglazen en anti-reflectie coatings.
Als afsluiter van de lessen hadden we een test, waarbij we moesten bewijzen dat we de leerstof onder de knie hadden. Hiervoor zijn we allemaal geslaagd.

De week nadien stond ons examen van POLA op de planning. Hiervoor hadden we onze eigen notities en een aanvullend handboek dat de lessen verduidelijkte. Ter voorbereiding van het examen werd ons ook huiswerk meegegeven en dit werd telkens gecontroleerd en fouten werden verduidelijkt. Uiteindelijk zijn we ook allemaal geslaagd voor dit vak.

Pediatrische oftalmologie werd gegeven door verschillende oogartsen. Meestal hadden Nele en Machteld een vrouwe oogarts terwijl Christine en Carolien les kregen van een mannelijke oogarts. Dit heeft als voordeel dat wij onderling informatie van de twee oogartsen kunnen delen met elkaar. Hierbij zagen we verschillende technieken om de aandacht van de kinderen vast te houden. Strabisme was de meest voorkomende aandoening in deze lessen. Dit was dus een goede aanvulling van de aangeleerde optometrie in België. De leeftijdcategorie bevond zich soms ook boven 18 jaar wat ons verbaasde. Wat ons hier duidelijk opviel was dat de psychologie en de aanpak van de oogarts enorm verschilden per patiënt. Het doel van de anamnese werd zeer duidelijk en speelde een belangrijke rol in het behandelingsplan.

Over het algemeen was in het ziekenhuis ook de samenwerking tussen verschillende specialiteiten en dokters zeer opvallend. Door deze samenwerking kwamen we in contact met pathologieën die niet direct in één van de lessen aan bod zou komen.

We zijn zeer tevreden over de lessen.

Szia!