Maandag 25 maart werden we om 11 verwacht op de Medipol university. Na een taxi genomen te hebben moesten we enkel ons nog door de security van de school krijgen. Hiervan verschoten we wel even. Zeker om dit in ons beste Engels uit te leggen. Maar na even sukkelen zijn we binnengeraakt en amai…
Wat een school… Toen we binnenkwamen zagen we direct een gigantische hal met eettentjes alsof we een shoppingcenter binnen stapten. We werden er eventjes stil van. Na een koffie en een thee maakten we kennis met Ahmet Emir, de docent van medipol university die ons zou begeleiden. Nadien leerden we ook reeds 3 studenten kennen. Met hen konden we meteen onze ervaring tot dan toe delen en merkten we meteen dat we beide nog gingen moeten zoeken naar onze Engelstalige woordenschat.
Tegen de middag mochten we dan onze presentatie geven over België en over ergotherapie in België. We hebben duidelijk gemaakt dat “French Fries” toch wel echt Belgisch is en dat onze campus maar een beetje kleiner is.
Nadien kregen we een rondleiding door de school, verschillende soorten labs, die ook gebruikt worden door geneeskunde, tandarts,… studenten. Echt wel chique. En dan nog de specifiekere labs speciaal voor ergotherapie waar ook 1 ergotherapeut werkt met kinderen. Hierdoor is dit ook voor de studenten een plek waar ze met effectieve patiënten aan de slag kunnen.
Na de rondleiding werden er nummers uitgewisseld om de dag nadien onze citytour te plannen.
Dinsdag spraken we met Claudia, een van de Turkse studenten, af op het plein van Taksim. Van hieruit vertrokken we naar de Hagia Sophia, hier sloten ook Ceren en Ela zich bij ons aan, om deze te bezoeken. Nadien twijfelden of het bezoek de prijs en wachttijd waard was. Onderweg probeerden we verschillende typisch Turkse dingen, zoals geroosterde mais vanuit een straatkraampje, Turks fruit etc. Nadien trokken we naar Eminönü naar enkele marktjes en markthallen. Echt prachtig om te zien, maar jammer genoeg ook enorm veel oplichting, zeker als ze door hebben dat je toerist bent. Na wat rond te dwalen en wat souvenirs te kopen trokken we moe maar voldaan terug naar ons hotel.
Wat we vooral blijvend meenemen zijn de prijsverschillen, we rekenen ook alles om van Turkse Lira naar euro en vallen regelmatig om van de prijsverschillen tegenover België, maar soms ook tegenover elkaar.
Daarnaast groeit onze liefde voor thee nog dagelijks, na enkele dagen wordt het een volledig normale afsluiter van elke maaltijd.