Dzień dobry (lees: hallo)

Zoals reeds eerder werd aangekondigd, lag een weekendje Krakau in ’t verschiet en er werd flink naar uitgekeken. Net als in België had de trein, natuurlijk, vertraging. Nee, geen 4 of 5 lange minuten, maar … jawel … liefst 45 minuten in ons geval! Het werd een lange, warme rit. De medepassagiers waren zeer vriendelijk en hielpen ons met het plaatsen van de zware reiskoffers in de bagagerekken van de trein. Aangekomen in het treinstation van Krakau, zijn we meteen naar ons appartement gestapt, en dank zij Google Maps waren we na een kwartiertje ‘snelwandelen’ reeds aan ’t uitpakken. Het appartement was helemaal tip-top en kraaknet. Na een poosje begon onze maag te grommen en hadden we zin in een lekkere, gegratineerde ovenschotel. Hop, op een drafje naar de Carrefour die in het winkelcentrum ‘Krakowska’ z’n stekje heeft. Geraspte kaas en gehakt ??? Oeche , nergens te bespeuren ! “Welke supermarkt heeft dat nu niet ?” zal je wellicht denken.

DEZE !

Dan maar macaroni met hesp en een luchtig, zelfbereid kaassausje en dat viel ook best mee. ’s Avonds hebben we nog een spelletje ’time’s up’ gespeeld en nadien heeft ieder zijn eigen ‘ding’ gedaan. Omstreeks middernacht lag iedereen tussen de veren, maar ‘k heb bijna geen oog dicht gedaan wegens veel te warm en de vroege zonsopkomst (+/- 05:40). Bovendien, gordijntjes kent men hier blijkbaar niet. Terloops, in het weeshuis hangen evenmin gordijnen aan de ramen. Of zijn gordijnen een typisch Belgisch verschijnsel ??? Sinds mijn aankomst in Polen nog geen enkele goede nachtrust gehad, en dat begint z’n tol te eisen.

Een aangrijpende dag stond ons te wachten:

AUSCHWITZ en  BIRKENAU & Zoutmijn van Wieliczka bezoeken ! 

‘Auschwitz’ is de verzamelnaam voor verschillende sites waar ooit concentratie-, werk- en uitroeiingkampen gelegen waren die door de Duitsers werden gebouwd ten tijde van de Tweede Wereldoorlog” (Euro trips, 2017). Om 7:30 kwam een vriendelijke man ons met zijn camionettebusje ophalen. De rit naar Auschwitz nam bijna anderhalf uur in beslag en we kregen ter plekke een rondleiding in het concentratiekamp. Ik was sprakeloos, helemaal van m’n melk. zelfs al heb ik er veel over gehoord en op TV gezien (National Geographic) … ik stond perplex van de gruwelijke, onmenselijke taferelen die zich hier hebben afgespeeld. Ondanks m’n dikke jas, lange broek, sjaal en pull, had het bar koud tijdens de drie uur durende rondleiding. Niet te vatten dat op diezelfde plaats ooit mensen rondliepen in een dunne, vuile gestreepte pyjama en zonder schoeisel aan de voeten. Het was even slikken. Op bepaalde plaatsen mocht niet gefotografeerd worden. Hierbij enkele foto’s van deze rondleiding. Na het macabere bezoek hadden we 15 min. vrij. Een warme chocolademelk deed deugd. De chauffeur bracht ons daarna (met de camionettebus) naar het concentratiekamp in Birkenau. Ook hier had ik geen woorden voor. Dit is allemaal zo emotioneel aangrijpend!

Het is een aanrader – beslist voor de jeugd – om deze rondleiding te ervaren. Wat me echt choqueerde was het feit dat dit concentratiekamp dicht bij een woonwijk gelegen is/was. Aan de ingang van de kamp lag een weg. Een redelijk drukke weg voor de plaatselijke bevolking. Dit had ik me nooit kunnen inbeelden! De mensonwaardige feiten die zich in deze concentratiekampen hebben afgespeeld zijn genoegzaam gekend en daarom wil ik afronden met de volgende conclusie :

Op het paneel hieronder geïllustreerd staat in grote letters ‘VORSICHT’, wat betekent: voorzichtig of opgepast. Kan het nog cynischer?

Na deze zeer aangrijpende rondleiding hadden we één uur pauze en ‘onze’ chauffeur voerde ons daarna naar de zoutmijnen van Wieliczka, een werelderfgoedmonument. De zoutmijn ligt 15 kilometer buiten Krakau, een van de oudste zoutmijnen ter wereld die gedurende 700 jaar in gebruik is geweest . De ondergrondse gangen hebben een totale lengte van 300 kilometer. Tijdens de W.O. II gebruikten de Duitsers ze als opslagruimte. Sinds 1992 is de mijn buiten gebruik (Bezienswaardigheden Krakau, 2019). Vooraleer de rondleiding begon, moesten we 330 treden (!) afdalen. We zullen onze 10.000 stappen voor vandaag zeker gehaald hebben! Op deze site mocht evenmin gefotografeerd worden. De gids was Engelstalig (te beluisteren via hoofdtelefoon) en de rondleiding duurde 2:30. In de plaatselijke shops hebben we cadeautjes voor familie en vrienden gekocht. De mijn is eveneens een echte aanrader en de verplaatsing zeker waard.

Melissa en ik vertrokken  zondagmiddag naar het treinstation van Krakau en gaan weer ‘huiswaarts’ richting Wroclaw en nemen daarna de bewuste ‘bus’ richting het weeshuis. Alien nam een andere trein richting Warschau. Daar wachtte ze haar vriend op aan de luchthaven. Het wordt beslist een spannende 2e week voor mij, zeker omdat ik dan met mijn stagementor, Agniezska, zal kunnen kennis maken.

Nog een grappig weetje: voorbije woensdag, op mijn stageplek, gooide een kindje met speelgoed en ’t belandde in m’n aangezicht. Het deed pijn, maar ik schonk er niet veel aandacht aan. De volgende ochtend, toen ik voor de spiegel stond, was het net alsof Muhammad Ali was langs geweest! Op de foto met Melissa zijn de sporen nog zichtbaar 😉. Aanstaande maandag een nieuwe week, een nieuwe start van het avontuur.

Groetjes vanuit Jaszkotle,

Ellen