Hallo iedereen,

’t Is zover, mijn stage in Polen (Jaszkotle) zit erop, en dus is dit mijn laatste blogbericht over mijn buitenlands avontuur, want dat was het ergens wel.

Vrijdag hadden mijn stagegenote, Melissa, en ikzelf een vrije dag, en daarvan hebben we gretig gebruik gemaakt. We hebben beiden onze stageverslagen ingediend. HOEZEE !!! ’t Was echt ‘gene kattepis’ om het allemaal bij tijd verwoord te krijgen. Het werd ‘stressen’, want er was even zeer slechte WiFi beschikbaar, waardoor onze documenten niet geüpload konden worden. Gisteren hebben we, met een beetje pijn in het hart, afscheid van de kindjes genomen. Benieuwd hoe er verder voor ze zal worden gezorgd. Deze keer was het een vrij lange stageperiode, want ze startte op 04 februari laatstleden in het AZ Sint-Maria te Halle en liep tot de dag van vandaag in één ruk door.

Vrijdadagnamiddag ben ik nog eens (na 1 maand!) gaan joggen. Het was zeer aangenaam weer en wou nog even genieten van het ‘Poolse Pajottenland’ (onderweg een schattige kat tegegekomen, hihi). Gisterenavond werden de valiezen ingepakt.. om ze deze avond, in mijn heimat, weer uit te pakken. Voor de rest van de dag wordt het mijmeren over de voorbije periode die we hier hebben meegemaakt en uitkijken naar deze avond… CARNAVAL in HALLE! “Chjawel”, zei Toon Hermans! Het zal een leuk weerzien met mijn vrienden worden. Over timing gesproken! 😉 Bij het avondeten van gisteren, viel ons een aangename verassing te beurt! Een dikke knuffel van het personeel en lekkere chocolade!  Al bij al was het een leuke afsluiter van onze stageperiode.

De komende 3 weken heb ik ‘vrij’. Tijd om aan taken voor de school en bachelorproef te werken. Aanstaande zondag heb ik dansrepetitie. Het weekend wordt zeker druk en vermoeiend. De komende maanden zullen voorbij VLIEGEN. Hopelijk haal ik de deadlines en kan ik mijn 3 jaar durende opleiding, in Odisee te Brussel, met een goed gevoel èn succes afsluiten. Maar eerst volgt nog een stage in basischool ”t Populiertje’ te Sint-Pieters-Leeuw. Nog even zwoegen en zweten, maar vooral genieten van deze periode. Deze avond terug Belgische kost op het menu. Om ECHT naar uit te kijken, want de gerechten waren hier niet altijd om over naar huis te schrijven. Het was vooral zeer vettig. Melissa en ik zijn zelfs enkele keren naar een winkel gestapt, omdat we overdag niet voldoende aten.

Het was een kort maar krachtig avontuur! Initiatief nemen en zelfstandig leren werken was hier ‘de-niet-mis-te-verstane-boodschap’. Reflecteren over mijn therapeutisch handelen is hierdoor zeer veel aan bod gekomen. Gelukkig werd ik de eerste week door medestudenten opgevangen. De eerste dagen heb ik ze veel vragen gesteld, maar al gauw kon ik mijn ‘plan trekken’ en heb ik er mij ingesmeten. Mijn gedachten zullen nog vaak bij ze zijn.

Dat het ze goed gaat !

Bedankt om mijn blog te lezen en misschien (voor sommigen) tot gauw!

Lieve groetjes vanuit Jaszkotle,

Ellen