Namaste!

Back to basics: gisteren heeft Niki haar was (met de hand!) gedaan. Hieronder het bewijs. Daarna hebben we een beetje voor school gewerkt. Dit moet natuurlijk ook gebeuren.

Rond 15u zijn we erop uitgetrokken. Eerst zijn we naar een apotheek geweest om medische handschoenen te kopen. De apotheken hier in Nepal zien er helemaal anders uit dan in België.

We zijn nog eens naar Boudhanath geweest, om het Tibetaanse Nieuwjaar ten volle te beleven. De vlaggetjes aan de tempel waren vernieuwd en de mensen droegen mooie typische Tibetaanse kledij. Er hingen ook oranje bloemenkransen aan de tempel, ter offering aan de goden.

Vervolgens gingen we naar ‘Pashupatinath Temple’. Aan deze tempel worden alle hindoes gecremeerd en uitgestrooid in de rivier. Deze rivier loopt door naar de Ganges. Hindoes geloven dat het lichaam en de ziel niet één zijn. Eens je sterft, gaat je ziel naar een ander wezen (reïncarnatie) en blijft je lichaam tot stof achter. Ze geloven ook dat het lichaam bestaat uit vijf elementen (water, aarde, lucht, vuur en hemel). Eenmaal men gecremeerd wordt, komt de overledene weer in contact met deze vijf elementen. Er zijn twee plaatsen aan de tempel om gecremeerd te worden. Hoe dichter bij de tempel, hoe hoger je status.

Aan deze tempel hebben wij zelf ook een ritueel meegemaakt: we moesten een bamboestok draaien in verschillende potjes met vuur. Daarna kregen we een tikka (stip op het voorhoofd) van de assen. Op die manier kregen we een zegen van ‘de God van het vuur’.

Vandaag was onze eerste stagedag. Door omstandigheden staan we in hetzelfde centrum, maar gelukkig is er voldoende werk voor ons alle drie afzonderlijk. We moesten naar onze stageplaats wandelen, maar het weer viel wat tegen. Stapschoenen en regenjassen kwamen zeker van pas. We hebben al een eerste keer kennis kunnen maken met de pathologieën van de patiënten (poliomyelitis, cerebral palsy, scoliose, het Syndroom van Down, spina bifida… ) en de werking van het centrum. We hebben eveneens een aantal patiënten mogen mobiliseren.

Na onze stage zijn we nog even naar de winkel geweest voor de nodige inkopen.

PS: we kunnen weer even verder (zie laatste foto). Nepalezen gebruiken namelijk geen wc-papier, maar je kan het hier wel kopen (gelukkig)!

Apotheek in Nepal.

Ritueel: bamboestok in potjes met vuur.

De binnenkoer van onze stageplaats.

Wc-papier gekocht!

Ke chha! (lees: ‘what’s up!)

Vandaag namen we afscheid van onze eerste gastmoeder aangezien zij en haar familie te ver wonen van waar we stage lopen. Na een half uur rijden, zijn we bij onze nieuwe familie aangekomen. We kregen onmiddellijk zowel letterlijk als figuurlijk een warme verwelkoming: ze schonken ons ‘dudhko chiyaa’, een typisch Nepalees drankje en waren heel blij met onze aankomst. Onze nieuwe familie is boeddhistisch maar ook Tibetaans en we zijn op een goed moment aangekomen aangezien ze vandaag hun Nieuwjaar vieren. De Tibetaanse kalender is anders dan die van ons maar ook verschillend van de rest van de Nepalezen. Ze zitten respectievelijk in het jaar 2124 terwijl de rest van Nepal in het jaar 2075 leeft.

Na een korte babbel hebben we met de zoon van het gezin onze stageplaats bezocht. We zijn een beetje verschoten van de infrastructuur en het weinige personeel en middelen. Desalniettemin, denken we dat we er veel van gaan kunnen leren. Deze week start onze stage en het gaat een hele uitdaging worden, zeker omdat ergotherapie niet echt bekend is in Nepal. Gelukkig is er wel een kinesist ter plaatse die ons de eerste dagen zal begeleiden.

Daarna zijn we met ons drie de stad gaan verkennen en hebben een markt bezocht, waar we typische Nepalese dingen kochten zoals: sjaals, gebedsvlaggetjes… Al wandelend, zijn we de ‘Tuin der dromen’ tegengekomen waar we even tot rust zijn kunnen komen van de drukte op straat.

PS: de straat oversteken blijft bijna een onmogelijke opdracht.

Swaagatam (lees: welkom)

Vandaag verliep onze Nepalese les anders dan gisteren. We kregen namelijk zinnetjes aangeleerd. Dit klinkt niet zo moeilijk maar oordeel zelf (zie foto hieronder). Tijdens de pauze hebben we een babbeltje gemaakt met pas gearriveerde Chinese vrouwen, die aan vrijwilligerswerk zullen doen in de organisatie. Ze waren heel lief en erg geïnteresseerd in ons leven in België.

In de namiddag hebben we met onze Nepalese leraar/gids de Swayabhunath Stupa, meer bekend onder de naam ‘Monkey tempel’, bezocht. Hoewel we veel trappen moesten opgaan, was het uitzicht zeker de moeite waard! Niet alleen de tempel heeft een indruk op ons gemaakt, maar ook de aanwezigheid van de talrijke aapjes, bezoekers en spiritualiteit die in de lucht hing.

Aangezien we onze Nepalese leraar/gids steeds beter leren kennen, konden we vandaag ook meer ingaan op de gebruiken en gewoonten van het land o.a. huwelijken, de gebruiken op de bus, hobby’s, religie, sociaal contact… Hieronder geven we de hoofdpunten weer:

• Huwelijken: de bruid draagt een rode jurk en krijgt een tikka (stip) op de haarlijn. De familie van de man moet toestemming vragen aan de die van de vrouw. Ze mogen nog niet samen wonen vooraleer ze getrouwd zijn en de bruid moet na het huwelijk inwonen bij haar echtgenoot. De bruidegom blijft dus zijn hele leven in zijn ouderlijk huis wonen. Er is meestal geen huwelijksreis. Uithuwelijkingen gebeuren vooral in de armere gebieden.
• Gebruiken op de bus: er zijn nummertjes in de bus die aangeven wie waar mag zitten (bijvoorbeeld 1 is voor ouderen, 2 voor zwangere vrouwen…). Er is altijd iemand die aan de ingang staat en mensen uitnodigt door de bestemming te roepen. Ze willen vaak zo veel mogelijk mensen in één bus krijgen, omdat ze hieraan geld willen verdienen. De prijs wordt bepaald aan de hand van de afstand die je aflegt. Minimaal is dit 15 roepies. De bussen zijn voorzien van typische Nepalese muziek.
• Hobby’s: Mensen in Nepal doen ook aan sport. De enige sport die wij tot nu toe al gezien hebben is cricket, maar onze gids vertelde dat ze ook aan voetbal doen, zwemmen, fitnessen… Dit verschilt dus niet veel van de westerse wereld. Uit onze observaties merken we dat hun dagbesteding meer uitgaat naar werken en ’s avonds samen zijn met familie. De gsm en alle andere sociale media is eveneens erg populair in Nepal.
• Religie: de tempel die we vandaag bezochten is een combinatie van boeddhisme en hindoeïsme. Dit weerspiegelt hoe Nepalezen in het dagelijks leven in harmonie samen leven, ondanks hun religieuze verschillen.
• Sociaal contact: dit verloopt anders dan thuis. Wanneer wij een gesprek voeren is er enige vorm van afstand aanwezig. Nepalezen gebruiken meer aanrakingen tijdens een gesprek en komen makkelijker in je persoonlijke bubbel. Ze zijn het bovendien niet echt gewoon dat mensen hen voorlaten (bv. in een rij).

Om van de tempel naar ons gastgezin te keren, hebben we terug gebruik gemaakt van het openbaar vervoer. De laatste bus die we namen was niet zo groot, maar zat overvol (er zaten we zeker 50 personen op!). De bus verlaten was niet zo simpel: iedereen duwde en wrong om er uit te geraken. Niettegenstaande was het een hele leuke dag!

Kusjes en knuffels!

PS: mondmaskers zijn hip!

Namaste (lees: hallo)

Wij zijn gisterenavond goed aangekomen. We waren blij dat we na een vlucht van 11 uur onze voeten op Nepalese grond konden zetten. Doordat het slecht weer was in België, zijn we later vertrokken in Zaventem. Hierdoor moesten we ons heel erg haasten voor onze volgende vlucht. In al ons gehaast zijn we onze Belgische cadeautjes voor ons gastgezin vergeten op het vliegtuig. We zoeken dus nog naar een leuk alternatief (verzoekjes zijn altijd welkom 😉).

Het tweede vliegtuig was erg vol en enorm druk. Door alle drukte werd Niki ziek en waren de andere blij dat ze het vliegtuig konden verlaten. Na heel wat controles op de vlieghaven van Kathmandu rijden we eindelijk naar het gastgezin. Ze rijden hier ook links, iets wat Niki over het hoofd heeft gezien waardoor ze achter het stuur terecht kwam.

We worden vriendelijk ontvangen door onze Nepalese mama. Het huis is heel groot en de vrouw leeft daar met haar man, zoon (18) en dochter (21). We hebben zelf onze eigen badkamer, 2 slaapkamers met 6 bedden en een leefruimte met enkele zetels. We wonen trouwens rechtover het leger dus we zitten op een zeer veilige plek (dat wordt ons toch zo verteld). Wanneer we besloten hebben waar we zullen slapen, komt Margot tot de constatatie dat ze haar sleutel van haar valies niet meer vond. Nadat de andere al lang geïnstalleerd zijn, vinden we de sleutel en kunnen we eindelijk gaan slapen.

Het was een korte nacht, want om 9 u  werden we aan het ontbijt verwacht. Het ontbijt was verbazend Westers. We kregen een hard gekookt eitje, een appel, geroosterd brood en cornflakes. Nadat we onze spullen hadden ingepakt, vertrokken we om 10u met onze leerkracht en gids van de dag naar het kantoor van VSN (volunteer society Nepal). Na wat administratie, kregen we onze eerste Nepalese les. De uitspraak was een echte uitdaging!

Na de les vertrokken we samen met een jongen vanuit Ierland en onze gids naar Bagmati. We vertrokken met een busje langs een (heel) hobbelige weg. De putten in België zijn er niets tegen. Aangekomen in Bagmati, nam de gids ons mee voor het middagmaal. Sheridan en Niki bestelden een typisch vegetarisch gerecht (momo), wat heel erg lijkt op ravioli. Margot eet een veggie rice curry maaltijd. Het eten is hier lekker maar we moeten er nog aan wennen. Voor ons is het eten hier “dherai piro” (erg pikant).

Na het eten maakten we een wandeling langs de tempel Bouddhanath. De tempel is echt mooi en je ziet op straat dat het geloof een belangrijke rol speelt. Verschillende religies (vooral het Boeddhisme en het Hindoeïsme) smelten daar samen. De gids vertelde ons ook waarvoor alle symbolen en religieuze gebouwen stonden. We vonden het fijn en waren geëmotioneerd door te zien dat mensen zo sterk in iets kunnen geloven. Het geloof is duidelijk erg ingebakken in de cultuur. De mensen zijn hier gastvrij, vriendelijk, niet schuw en treden graag in contact. Ze zijn ook geïnteresseerd in onze culturele gebruiken en stellen ons daar veel vragen over.

Daarna hebben we gebruik gemaakt van het openbaar vervoer. De rit duurde langer en de bus was voller. Voetpaden zijn hier amper bekend en we hebben gemerkt dat voetgangers hier geen voorrang hebben. De gids vertelde ons dat er maar een paar verkeersregels zijn (enkele borden en lichten). Het verkeer is pure chaos en de claxon wordt veel gebruikt. Toch gebeuren er volgens de gids weinig verkeersongevallen. Daarna bracht hij ons terug naar het gastgezin waar we nog even van alle indrukken konden bekomen en babbeltje deden met onze benieuwde Nepalese mama.

PS: Stuur dekentjes, het is hier geregeld koud (vooral ’s avonds).

Groetjes!

Hieronder nog enkele sfeerbeeldjes

Op 31 januari nemen wij het vliegtuig vanuit Zaventem naar Nepal! We zullen maar liefst 12 uur onderweg zijn.

Het zal een hele ervaring worden en wij zijn alvast aan het aftellen… maar eerst nog onze bagage inpakken!