Dag iedereen,
Ik heb gisteren de kans gekregen om twee operaties mee te volgen. Het was twee keer een totale knieprothese.
Ik was reeds in de operatiezaal toen ze de patiënt binnen brachten, ik heb de verdoving kunnen meevolgen (een prik in het ruggenmerg) en de voorbereiding van de patiënt en het materiaal. Mevrouw is niet volledig onder narcose gegaan, ik schrok hiervan maar het gaat hier zo. Als volledige narcose niet nodig is dan vermijden ze het liever. De monitor werd aangelegd, er werd een drukverband aan het te opereren been aangelegd en terug weggehaald; net boven het kniegewricht werd ook een soort van tourniquet aangelegd. Al het materiaal werd op een steriele manier uitgepakt en gerangschikt op twee tafels.
Tijdens de operatie waren er 3 artsen (2 orthopedisten + 1 anesthesist) aanwezig en 3 verpleegkundigen (eentje die assisteerde, eentje die zich bekommerde om de patiënt en eentje die het extra materiaal aangaf).
Eens ze gestart waren ging het verbazend vlot, insnede gemaakt, laag per laag al het weefsel openmaken, het boren en zagen ontbrak niet. Beide zijden (femur en tibia) werden voorbereid om de prothese op te bevestigen. Eens de botuiteinden mooi glad voorbereid waren kon er gepast worden welke grootte van de prothese er gebruikt moest worden.
Er werd drie keer extra verdoving in het kniegewricht toegediend (aan het begin, in het midden en aan het einde). Dit mengsel bevatte onder andere pijnstelling en adrenaline, het zorgt ervoor dat er minder pijn, minder zwelling en minder bloedverlies is tijdens en na de operatie.
Eens de prothese erin zat en bevestigd was, werden de verschillende lagen en voor een subcutaan gehecht. De opperhuid kreeg een reeks nietjes.
Eén van de artsen sprak vlot Engels en heeft me tijdens de operatie uitleg gegeven over wat ze aan het doen waren en het waarom. Ik mocht ook vragen stellen.
Tot slot mocht ik de patiënt mee begeleiden naar de recoveryzaal waar ze opnieuw gemonitord werd en nog enkele uren zou verblijven.
Het was een erg interessante en leerrijke ervaring! Ik ben blij dat ik eens heb kunnen zien hoe dat allemaal in zijn werk gaat. Ik ben nu wel nieuwsgierig naar de vergelijking met het gebeuren in België maar misschien kan ik dat ooit nog wel eens aftoetsen.
PS: ik had een foto gevraagd tijdens de operatie maar dat was niet toegelaten, dus is het er maar eentje van in de kleedkamer 😉
Veel liefs, dikke kus, Laura.