Dag best volgers,

Het is ondertussen meer dan een maand gelden dat ik mijn avontuur beëindigde in het inspirerende Tubberödhus in Tjörn, Zweden. Ondertussen zijn er al heel wat deadlines gepasseerd en ik kijk ik terug op een zeer leerrijke observatiestage bij Caisa en haar collega’s. In Zweden ontdekte ik dat we in België, veel hartelijker zouden kunnen omgaan met onze bewoners in de woonzorgcentra. Caisa gaf eerder ook aan dat we in België een woonzorgcentrum bekijken als de werkplek van verzorgenden, verpleging, beleidsmakers, paramedici, … Dit is een spijtige visie op een woonzorgcentrum, aangezien we eigenlijk de blik moet werpen op het ondersteunen van de ouderen in hun thuis. Ookal is hun thuis een kamer in een woonzorgcentrum toch zouden we de mensen met evenveel zelfstandigheid en begrip moeten benaderen als de thuiswonende ouderen.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat de visie van het Tubberödhus zich toespitst op het leven in een woonzorgcentrum in niet het ‘ondergaand’ leven.

Deze visie geldt: ‘Zolang men leeft, moet men leven.’

Met deze inspirerende visie sluit ik mijn Zweeds verhaal voorlopig deels af.

Deels aangezien het Tubberödhus een ware inspiratiebron is en zal zijn in het uitwerken van mijn bachelorproef rond het empoweren van ouderen in een wzc.

Hej dä!