Hallo allemaal!

We schrijven dit berichtje terwijl onze gedachten vandaag nog meer bij België zijn dan anders. We vernomen deze ochtend het nieuws van de terreur en hebben tijdens onze pauzes steeds het nieuws gevolgd. We gaan dit berichtje met een positieve nood proberen te schrijven, maar onze gedachten gaan uit naar alle slachtoffers en familie.

Throwback to the weekend (25, 26 & 27)

Vrijdag om 15u30 beïndigden we onze laatste therapie van de week. Daarna was het haasten geblazen om de Anitabus van 16u te halen (deze is op het piekuur van groot formaat). Om 17u zouden we onze bus van Wroclaw naar Krakau nemen, tijd zat dus. Waar we geen rekening hadden mee gehouden was dat het in Polen ook file kan zijn, met alle gevolgen van dien. Om 16u55 sprongen we uit de bus en snelwandelde (Indy doet niet aan lopen) naar de halte *dank u, Google Maps*. Even een korte opsomming van de drie en half uur durende rit:

• wifi
• stopcontacten (dat we eigenlijk pas tijdens de terugrit doorhadden)
• beide naast een onbekende man (die wel erg dicht zat bij Indy *u hand lag op mijn been, subtiel*)
• ’thuis’ voor Lien
• terrorist gevangen genomen in België
• dorst maar geen drinken (dank u verkeer in Polen)
• honger (idem)
• warm en zweterig + vuile damp aan de ramen

We moeten toch wel even vermelden dat Polskibus een erg goede busmaatschappij is. AANRADER!!!

Eenmaal aangekomen in ons hostel, waar ze heel vriendelijk waren, hadden we beide niet echt honger meer. We besloten na ons te installeren in de 10-persoonskamer iets kleins om te eten te zoeken. Op het grote plein in Krakau was er een paasmarktje bezig, hier hebben we een pannenkoek gegeten en daarna nog een starbuckske gedronken. Eerste indruk van Krakau (by night): prachtige stad, veel zatte mensen (vooral Britten, maar we willen niemand viseren natuurlijk). Eenmaal terug in het hostel waren we blij dat onze kamergenoten vroegen of het groot licht uit mocht.

Zoals gewoonlijk was Indy weer heel vroeg wakker (hoe weinig slaapt dat kind?!) en kon het niet laten om veel te bewegen waardoor Lien wakker werd (sorry Lien). Nu we toch beide wakker waren besloten we eerst te gaan ontbijten en op verkenningstocht te gaan. In het station vonden we een plek met koffiekoeken (niet zoals bij ons) en hadden we tijd om het plannetje van Krakau te bekijken. Omdat we om 14u in Auschwitz een bezoek hadden gepland hadden we niet echt veel tijd om rond te wandelen aangezien we de bus zouden nemen om 12u (rit is net geen 2 uur).

Belgen verkennen Krakau – zaterdag:

• het ondergronds museum waar we niets van snapten
• de vele mooie gebouwen
• goedkoop eten
• zonnetje dat schijnt
• Vele kerken en hun geschiedenis (die we heel snel vergeten)
• ‘nee, wij willen geen gratis tour”

AUSCHWITZ – BIRKENAU

Het is moeilijk om hier over te schrijven omdat de gruwel voor zich spreekt. Meer dan ‘neerpennen’ van onze gevoelens kunnen we niet doen. We hebben eerst Auschwitz bezocht, en dan Birkenau. Auschwitz gaf al veel gruwel weer: het begin van de Jodenhaat, de vele voorwerpen van de slachtoffers, de verschillende foto’s van hoe het er aan toe ging, de slachtoffers die een gezicht kregen en zo veel meer. Wat ons beide erg misselijk maakte, om het zo te verwoorden, was de kamer vol met haar van de slachtoffers. Je weet dat de genocide echt gebeurd is, maar als je de berg haar ziet is dit meer dan dichterbij.

We vonden persoonlijk Birkenau erger om te zien omdat dit een uitbreiding was op de Jodenhaat. Dat mensen zo een groot ‘complex’ bouwden uit haat voor een ras, en hiermee wegkwamen, is niet te begrijpen. We waren er beide stil van.

Belgen verkennen Krakau – zondag:

Onze ‘lieve’ kamergenoten waren uitgeweest op zaterdag (normaal voor Krakau) waardoor ze niet meer zo lief waren. Ze hadden tijdens de nacht veel lawaai gemaakt waardoor Lien bijna niet had geslapen. Indy was erg ziek (6 pakken zakdoeken op één dag) en sliep redelijk goed, en snurkend, door (nogmaals sorry Lien). Terug vroeg wakker besloten we onze verkenningstocht verder te zetten.

• ontbijt vinden om 8u ’s morgens, nog moeilijk precies!
• Lien die niet veel goeds te zeggen heeft over de zatte Spaanse del #gezegtnietiloveyounaeenkeerpoepen
• Joodse ghetto zoeken
• apotheek in het ghetto bezoeken
• omwegen moet nemen door loopwedstrijd door de stad
• veel kerken en synagogen bezocht
• geluisterd naar de trompet die om het uur bespeeld wordt (heel interessante geschiedenis, Google is uw vriend)

Gescheiden van de stad door water (de wisla voor de kenners) bevond zich het Joodse ghetto. De weg naar daar kenmerkte zich door steeds lelijker en onverzorgder wordende gebouwen. Ook hier zie je de gruwel die zich hier heeft afgespeeld.

Krakau is een zeer mooie stad, maar verbergt ook niet de geschiedenis die zich daar heeft afgespeeld. Hoe dieper je in de stad kijkt, hoe minder toeristisch en hoe echter de stad wordt. Zeker een aanrader!

De terugreis verliep vlotjes, en we konden naast elkaar zitten. Ook de Anitabus naar Jazskotle was op tijd, dus om kwart voor 10 lagen we in ons bedje.

Ochtendstond heeft goud in de mond! Of toch niet… De day after:

Bleek dat het maandag toch geen paasmeeting was zeker? We vonden het al vreemd dat de kindjes gekleed waren als echte pans en pannies (Poolsachtig voor mijnheertjes en mevrouwtjes). Probeer ze dan maar eens cornflakes (met veel melk of thee) te geven zonder die mooie kleertjes onder te morsen. De moeilijkste opgave was onze kleine snuitjes ervan te overtuigen de lepel niet zelf vast te nemen!

Het personeel mocht samen met de kinderen (na de misviering) genieten van een heerlijke paasbrunch. Wij mochten ook eens langsgaan maar durfden niet omdat we wat ‘underdressed’ waren (zondagskledij versus bespuwde joggingsbroek).

Deze speciale dag verliep niet van een leien dakje! We hebben amper therapie kunnen geven omdat onze therapieruimte niet vrij was. Een echte test voor ons improvisatievermogen!

We verwachten ons hier nog aan een heilige week! Jullie horen binnenkort zeker meer van ons.

Do widzenia