Ik weet ondertussen met welke kinderen ik ga werken. Ik heb individuele sessie van 30min per kind gepland . De grote vraag is waar ik dat gaat doen… Het project heeft 3 lokalen: het lokaal voor de grote kinderen, het lokaal voor de kleine kinderen en een keukentje. Als het mooi weer is, zal ik mijn sessie buiten doen. Als het slecht weer zal ik een lokaal moeten doen waar het vrij druk is.
In algemeen mist het project soms aan structuur. Op tijd komen is moeilijk voor zowel de kinderen als de medewerkers.
Ik heb het gevoel dat hun week niet echt gepland is. Ze kijken eerder dag per dag was ze gaan doen. Momenteel hebben de kinderen ook geen huiswerk want ze hebben tot midden maart vakantie.

Het is nodig om te relativeren want het loopt nooit echt als gepland. Ik kijk wel naar uit om mijn therapie te beginnen. Het kan dat sommige kinderen niet opdagen en dus mijn geplande therapie niet door zal gaan. RELATIVEREN is de opdracht.

Deze week is er gewerkt rond de thema’s “de wereld” en “carnaval”. Vrijdag hebben we carnaval gevierd met de kinderen met water, schuim, spelletjes en een piñata!

Weetjes (deel 3):
– Vosotros (=”jullie” ) bestaat hier niet.
– Het bord 35km/u is wegdecoratie. Niemand houdt zich aan de snelheidsbeperking
– Weer? De ene moment is het zonnig dan weer bewolkt dan regen en dan terug zon. Ik geraak er niet altijd aan uit. ‘S avonds is het altijd koud.
– Structuur, plannen of op tijd komen? Ja dat is toch wel moeilijk voor een Peruaan.
-We gaan zeker niet verhongeren in ons gastgezin. We krijgen grote porties (vaak rijst en kip).