Maandag de eerste dag op mijn internationale stageplaats. Op tijd opgestaan, best nerveus om te beginnen. Ruime tijd genomen om tot daar te rijden met de fiets, want de heuvels zijn toch pittiger dan in Vlaanderen.
Wat ze ook zeggen van de heuvels het blijft toch wel een mooi gebied, ook al is een heel stuk van Pforzheim industrieel hebben ze mooie natuurstukken. 
Aangekomen op de plaats was vooral zoeken naar een parkeerplaats voor mijn fiets. In dit gedeelde van Duitsland wordt blijkbaar weinig tot niet gefietst (te veel hoogte verschil). 
Eenmaal binnen aangemeld was het even wachten op mijn mentor. Haar naam is Sara, ze is een kinesitherapeut. Nadat ze mij heeft getoond waar mijn tas gezet mag worden, ik me kan omkleden en waar alle therapeuten verzamelen in de ochtend heeft Mr. Spring mij een rondleiding gegeven in het centrum.
Bij de rondleiding was het eerste probleem naar boven gekomen, in het centrum wordt geen wit gedragen (zeker geen witte bovenkleding) dit zou intimiderend zijn naar patiënten en sommige patiënten kunnen zelfs agressief zijn.
Met ons schooltenue had ik natuurlijk even een probleem, gelukkig was het snel opgelost en heb ik t-shirts en een sweater gekregen van hun. Zo kreeg ik ook direct het gevoel dat ik bij hun team hoor. Uiteindelijk kon de dag beginnen.
Sara vertelde me dat ze één patiënt heeft gedurende 6u voor therapie. Dit de komende drie weken. In de namiddag heeft ze nog één patiënt die ambulant komt voor 3u. Dit geeft al een heel duidelijk verschil tov bij ons in België.
Die 6u is een intensieve therapie, dit maakt hun speciaal in vergelijking met ziekenhuizen en andere revalidatie plaatsen. De patiënten krijgen een persoonlijk team rond hem/haar. Afhankelijk van de aandoening heeft de patiënt 1 of meerder therapeuten in zijn team en wordt gewerkt op alle niveau’s waar nodig. Er wordt grof motorische gewerkt, fijn motorisch, functioneel gewerkt (ergo vak). Er wordt afwisselend gewerkt met de bovenste ledematen en onderste ledematen, afwisselend om de rustpauzes te kunnen aanbieden.
Een ander verschillend punt met België is dat de kine en ergo niet apart wordt gezien, dit wilt zeggen dat kine in het werkvlak van de ergo werkt zoals bij de middagmaal, daar ondersteunt de kine het eetgebeuren bij de patiënt. Net zoals een ergo werkt in het werkgebied van de kine zoals trainingen met de onderste ledematen om een goed gangpatroon te krijgen, spier verstevigende oefeningen in de heup. Bij de ambulante loopt het iets meer gescheiden, want deze patiënten hebben nog specifieke hulpvragen zoals beter bestek kunnen hanteren, meer ergonomisch te werken omwille zwakke rug,… ook patiënten met een dwarslaesie komen naar hier ambulant om eens recht te kunnen staan of hun bewegingen te kunnen blijven onderhouden zodat er geen contracties ontstaan in spieren die minder worden gebruikt omwille van rolstoel gebruik.
Dat zover de eerste woorden over mijn stage plaats heb ik natuurlijk wat ontspanning genomen. Op dag één was duidelijk gemaakt dat er geen wit mag gedragen worden, dit niet geweten heb ik natuurlijk niet veel anders meegenomen van gemakkelijke sportieve kleding. 
Zat er niet veel anders op om me te voorzien van wat sportkleding. Shoppen dan maar en als mama shop je niet alleen voor jezelf hoor. De kindjes gaan weer blij zijn.
En als afsluiter een heerlijk vruchtensapje als beloning van een geslaagde eerste dag.
De tweede dag wat sneller naar huis gegaan, loopkleren aangetrokken en de buurt een beetje verkennen. En zoeken naar wat ik morgen na de stage kan doen in Pforzheim. Hier lopen blijkbaar mooie rivieren doorheen, misschien dat ik die ga opzoeken. Maar dat is weer iets voor morgen.
Auf wiedersehen und bis morgen.