Sinds ik in Schotland aankwam, viel het me meteen op hoe open en accepterend de sfeer hier is. Niemand lijkt te oordelen of raar op te kijken als iemand zich op een opvallende manier uitdrukt. Ik zie hier vrouwen met kort, felgekleurd haar, leden van de LGBTQ+ community die trots hand in hand wandelen, en mensen die zich kleden zoals ze willen zonder dat iemand hen daarvoor aankijkt. Ik vind dat geweldig.
Wat me ook opvalt, is hoe vriendelijk mensen in het dagelijks contact zijn. Iedereen zegt “good morning” als je elkaar passeert op straat. Het is zo’n kleine moeite, maar het doet echt iets met je humeur, ik word er gewoon vanzelf vrolijker van!
Wat me daarnaast opviel, is hoe zichtbaar mensen met een beperking zijn in het straatbeeld. In België heb ik bijvoorbeeld nog nooit iemand in een verzorgingsrolstoel door een supermarkt of winkelstraat zien gaan. Hier heb ik op verschillende plekken al veel meer mensen gezien die ondersteuning nodig hebben, gewoon deel uitmakend van het dagelijks leven. Het lijkt alsof mensen in België nog vaak geremd worden door de angst voor wat anderen zouden denken, waardoor mensen met een beperking misschien vaker binnengehouden worden of minder zichtbaar zijn in het publieke leven.
Daarnaast zijn er hier opvallend veel gebouwen en toeristische plekken die rolstoeltoegankelijk zijn. Het is duidelijk dat toegankelijkheid hier een stuk vanzelfsprekender is dan ik gewend ben.