Eerste week | Suzie en Silke op stage in Ghana

Dag iedereen!

Na enkele dagen in Kpando, leek het ons hoogtijd voor een nieuw blogbericht!

Onze eerste dagen bestonden vooral uit veel nieuwe mensen leren kennen en wat acclimatiseren, wat wel nodig was. Deze kennismakingen begonnen bij de medevrijwilligers die op onze compound verblijven. Alberte en Helena, twee Deense meisjes die health & nutrition studeren en Eline & Dong-Lu, twee Nederlandse meisjes waarvan Eline ook verpleegkundige in opleiding is en Dong-Lu voornamelijk vrijwilligerswerk doet in the children’s home.

We zijn hier heel warm ontvangen geweest. Katrine, de huidige manager van het project, wees onze kamer aan, waarna we eindelijk (na 2 nachten extra in Accra) ons écht konden settelen voor de komende maanden. Ons verblijf op de compound valt héél goed mee. We kregen een heel mooie kamer waar we niets in te kort komen. We hebben zelfs ons eigen badkamertje, waar we, wanneer er stromend water is, kunnen genieten van een frisse douche. En wanneer stromend water het laat afweten, staat onze emmer klaar.

Katrine nam ons de tweede dag ook meteen mee naar het lokale marktje in het centrum van Kpando, dat om de 4 dagen plaatsvindt. We kochten stoffen bij sister Peace en lieten ons volledig opmeten bij kleermaakster Julie, zodat ons verpleeguniform zou af zijn tegen dat we met onze stage beginnen.

Omtrent de invulling van onze stage zelf is er nu wel al wat meer duidelijk. We gaan stagelopen op drie verschillende plaatsen. Op twee van deze drie plaatsen, namelijk in het Sint-Patricks hospital en het plaatselijke healthcare center, hebben we deze week al een introductie gehad. Hier hebben we elk al een voormiddag mogen meelopen en af en toe zelfs al enkele parameters mogen afnemen. Bloeddruk nemen ze in het ziekenhuis manueel, dus na onze stages in België waar alles gedigitaliseerd is, was het goed om deze techniek nog eens even op te frissen. De derde plaats wordt een ziekenhuis dat wat verder gelegen is, namelijk 15 minuten met een taxi. Het zou voor het eerst zijn dat UNiTED hiermee samenwerkt. Het ziekenhuis, Anfoega hosptial genaamd, is echter groter dus zou ons meer leerkansen kunnen bieden.

Naast deze drie plekken, die de basis van onze stage hier zullen vormen, zijn er ook nog andere projecten die hier lopende zijn. Hierover zullen we binnenkort nog meer te weten komen.
Bovendien organiseren ze af en toe ook outreach-projecten. Hierbij is het voornamelijk de bedoeling om screenings af te nemen. De meest voorkomende aandoeningen zijn hier hypertensie, diabetes en natuurlijk ook malaria, HIV, cholera en andere ziektes. Screening is heel belangrijk in deze afgelegen dorpjes. De bevolking heeft hier namelijk de gewoonte om pas hulp te zoeken wanneer ze echt ziektesymptomen ervaren, aangezien gezondheidszorg niet zo toegankelijk is voor hun. Dan is het echter vaak reeds te laat. Vandaar dat deze screenings van levensbelang kunnen zijn. We kijken al enorm uit naar onze eerste ervaringen hiermee.

Verder voelen we ons hier steeds meer thuis. We leren meer mensen kennen en hebben ook al heel interessante gesprekken gehad met verpleegkundigen in zowel het Sint-Patricks ziekenhuis als in het gezondheidscentrum. Zowel over hoe hun opleiding in elkaar zit als over andere zaken zoals de dienst “family planning” in het gezondheidscentrum. Dit is een dienst die hier een belangrijke rol speelt in het gezondheidszorgaanbod. Wij hadden er zelf nog nooit van gehoord, bij ons heb je wel sociaal werkers maar geen specifieke dienst hiervoor. Kortom helpen ze bij het managen van je familie. In het algemeen hebben gezinnen hier namelijk meer kinderen dan in België. Ze willen hiermee verzekeren dat elk kind binnen het gezin dezelfde kansen krijgt, daarmee willen ze waarborgen dat elk kind kan genieten van onderwijs en genoeg ruimte heeft binnen het huishouden. Ze proberen binnen deze dienst dus ook om de moeder de informeren over het moederschap en raad te geven. In katholieke instellingen, geloven ze echter enkel in “natuurlijke” family planning. Aangezien anti-conceptie niet echt thuis hoort in het conventionele katholiek denken. Hoewel dat Pearl, een verpleegkundige uit het gezondheidscentrum, ons wel vertelde dat de tendens om veel kinderen te maken hier wel aan het minderen is.

Deze week hadden we ook onze introductie in het Hardthaven, het kindertehuis waaruit UNiTED PROJECTS eigenlijk is voortgekomen. Edem, de oprichter van het project, wou namelijk iets doen met de toenemende vraag naar gezondheidszorg waar het kindertehuis steeds meer mee te maken kreeg. En zo ontstond UNiTED.

Het kindertehuis ontfermt zich voornamelijk over kinderen die te maken hebben (gehad) met HIV, of waarvan de ouders stierven aan de ziekte. Dit is het enige erkende kindertehuis in Ghana dat gespecialiseerd is in werken met kinderen met HIV. Zij sponseren ook enkele families in Kpando, zodat het mogelijk blijft voor de kinderen om thuis te blijven wonen.

Ook hebben we de lokale taal dat hier gesproken wordt al wat leren kennen, namelijk Ewe. We kennen nu onder anderen, Ndina wat “goedemorgen” betekent, Ndona is “goede namiddag” en Fianyina betekent “goedenavond”. Verder betekent Efoua “hoe gaat het?” waarop je kan antwoorden E me fo, wo ha efoa. Daarmee zeg je “Met mij alles goed, en gaat het met jou?”.

We kijken al uit naar volgende week, wanneer we onze eerste echte stagedagen gaan lopen!

Liefs, Silke & Suzie