Busje op, busje af, bootje op, bootje af, bootje op, bootje af, bootje op, bootje af, bootje op, bootje af, bootje op, bootje af, busje op, busje af: een korte beschrijving van ons weekend. :-p Na deze korte beschrijving volgt de uitgebreide versie:

Zaterdagochtend rond 9u vertrokken we onverwacht met een grote groep (hier in Suriname moet je voorbereid zijn op alles ;-)) richting Bigi Pan. Na een korte kennismaking stapten we op het busje (de moderne versie van de sardienendoos) voor wat bleek een 4 uur lange rit te zijn. Amaai, onze poep (oeps, billen voor de Surinamers want poep betekent hier … => vul zelf maar aan => goed geraden! :-p). In Nickerie aangekomen en onze beentjes even gestrekt te hebben, moesten Jolien en Lore dringend plassen (lang leve de gastvrijheid van de Surinamers! :-D). Van de bus op de boot: nog een hardere ondergrond (auw, onze poep!). Maar dit vergaten we al snel bij het zien van al het moois rondom ons. Na het bootje over het brugje getrokken te hebben (lang leve onze spierkracht!) kwamen we terecht in een moerassig gebied. Hier zagen we de eerste dieren: een uil, enkele rode ibissen en witte reigers. Na een hele tijd rechtdoor gevaren te hebben tussen de bebossing, kwamen we aan op het grote meer (lees dus: heeeeel groot meer). We keken uit op enkele paalwoningen die er middenin stonden. We vaarden rechtstreeks richting Stephanie’s Lodge, onze overnachtingsplaats op het meer. Ons eten stond al klaar dus konden we snel aan tafel schuiven (eindelijk, het was ondertussen al 15u voorbij!). Nadien konden we ons ‘hotelletje’ bewonderen. Elke kamer had een naam (Lore en Jolien sliepen in Pelikaan, Glenn sliep in Stephanie). Het houten hutje bestond uit twee bedjes (met klamboe), een wasbak, een open toilet (gezellig ;-)) en een balkonnetje (het één wat steviger dan het andere => zo vielen onze buren, Moritz en Niklas, net niet in het water door het breken van de houten constructie => wat hebben we geleerd? niet tegen hout leunen!). Na onze spullen gedropt te hebben, konden we in bikini en zwemshort weer aan boord gaan richting het modderbad. Het boottochtje verliep niet altijd even vlot in het lage water (ojaa, overal kan je er staan :-)). Gelukkig konden we genieten van een prachtig uitzicht en luisteren naar het gezang van de vogels. En toen was het zover: het modderbad / moeras. Na enkele stappen gezet te hebben, zakten we al tot aan ons middel in de modder. Natuurlijk kon het niet anders dan dat Jolien hier vast kwam te zitten. Gelukkig kon geduld haar redden. Niet veel later zagen we er op slag allemaal wat bruiner / grijzer uit (van camouflage gesproken ;-)). Nadien konden we ons even afspoelen in het water (wat je afspoelen kan noemen natuurlijk in vuil, modderig water), waarna we weer in de boot stapten. We vaarden rechtstreeks naar de rode ibissen (de felrode vogel waardoor Bigi Pan zo gekend is). Bij zonsondergang vliegen er honderden richting hun slaapplekje. Het was een heel spektakel om aanzien. Hierna gingen we nog wat vissen / krabjes vangen en vaarden we terug naar onze paalwoning. Nu was het tijd om te douchen (nu ja, noem het eerder afspoelen). Het water waarmee we ons konden ‘wassen’ kwam echter rechtsreeks uit het meer. We kwamen dus met een lekker geurtje (lees dus: stinken!) van onder de douche. Samen nuttigden we de avondmaaltijd die bestond uit Saoto soep (bouillon met vanalles in) met Surinaamse kroket (mmm). Nu konden we ons klaarmaken voor een tocht door het donker (met de boot natuurlijk ;-)). We hoopten kaaimannen te spotten, maar bleken dikke pech te hebben (volgende ’trip’ beter :-p). We zagen wel enkele slangen en twee grote leguanen (deze keer werd niemand gebeten :-p). We sloten onze avond af met het spel ‘weerwolfje’ en anderen die in de hangmat gingen liggen. De volgende ochtend stonden we vroeg op (5u40: ochtendstond heeft goud in de mond ;-)) om weer vogels te gaan spotten. Tijdens de zonsopgang konden we alweer genieten van het rode / witte (rode ibis en witte reiger) spektakel boven ons. Hierna vaarden we richting de flamingo’s. Midden op het meer vormen zij een roze, horizontale lijn. Van dichtbij konden we ook deze dieren al zittend en vliegend spotten (wauw!). Nu konden we met knorrende maagjes terugkeren. Hadden we natuurlijk pech: ontbijt stond lang nog niet klaar. Een klein uurtje later smulden we dan toch van het heerlijke ontbijt. In de voormiddag konden we lekker chillen in de hangmat (of slapen voor Lore en Glenn) en kajakken (ja, ook hier doen we aan sport :-p). Na ons middageten trokken we weer richting land (oooh, wij willen hier niet weg! :-(). Onderweg zagen we opnieuw de uil (die nog steeds op dezelfde boomstam zat) en konden we ook enkele spelende capucijnaapjes  spotten. Terug op de bus gestapt, reden we langs Nieuw Nickerie (de hoofdstad van Nickerie). Van op deze dijk konden we in de verte Guyana zien. Hier gingen we ook nog een Hindoestaanse tempel bezoeken (van kleurrijk gesproken ;-)). We eindigden met een 5 uur lange busrit (met de moderne sardienendoos) richting Paramaribo.

Voor we het vergeten: voor het eerst zagen we ‘werkende’ politieagenten. In het opgaan werden we tegengehouden omdat de buschauffeur te snel reed. Eén keer in het jaar flitsen ze hier (gebeurt nog steeds manueel => vandaar de weinige flitsers waarschijnlijk :-p), hadden wij toch dikke pech! Ook op de terugweg werden we niet weerhouden van mannen in uniform. Deze keer moesten ze ons passpoort controleren. Na even een ‘showtje’ opgevoerd te hebben (stoer doenerij alom) en wat moeilijk te doen, kon de bus zonder problemen doorrijden. Woehoew, dit hebben we dan ook weer meegemaakt.

Ook volgend insect mogen we niet vergeten te vernoemen: de mug. Dit beest (lees: rotbeest) heeft ons (Lore en Jolien dus) van kop tot teen toegetakeld. De rode bobbels op zijn lichaam zullen ons nog even doen herinneren aan Bigi Pan. Gelukkig vonden we een nieuw middeltje, genaamd Shiling Oil (jaja, ook dit is van de Chinees) dat op korte termijn heel wat jeuk en schade kan tegengaan. 😀

We kijken al uit naar onze volgende trip (Galibi)!