Vandaag stond in het teken van kwetsbaarheid, maar ook van kracht, verbinding en creativiteit. De voormiddag begon met een belangrijk en vaak onderbelicht onderwerp: beperking en seksualiteit. Onder de titel “Let’s talk about it” doken we in de wereld van stigma’s, rechten, en persoonlijke verhalen van mensen met een beperking.
We bekeken video’s waarin mensen met een beperking hun stem laten horen over seksualiteit, intimiteit en de obstakels die ze tegenkomen. Het werd duidelijk dat we nog een lange weg te gaan hebben om mensen met een beperking volwaardig te betrekken bij gesprekken over seksuele educatie, reproductieve rechten en relationele vorming. En net daarom is het zo belangrijk om deze thema’s te normaliseren. Niet uit sensatie, maar omdat seksualiteit deel uitmaakt van een betekenisvol leven, ook voor mensen met een beperking.
We spraken over initiatieven die hoop geven:
- De vraag naar audiodescriptie voor pornografische films neemt toe.
- Seksueel hulpadvies en aangepaste seksspeeltjes voor mensen met motorische beperkingen worden steeds toegankelijker.
- Sommige experts pleiten zelfs voor de legalisering van seksuele assistentie, als een vorm van zorg.
Al deze voorbeelden tonen: er is beweging. Maar ook nog veel werk. Bewustwording verspreiden blijft essentieel.
De namiddag bracht een ander soort kwetsbaarheid in beeld. We lunchten in Miserart, een sociaal-culturele plek waar mensen zonder thuis en/of mensen met een beperking samenkomen om te koken, te creëren en te verbinden.
Wat meteen opviel was de zero waste filosofie
die in elk detail voelbaar is. Alles in de ruimte is gerecycleerd of hergebruikt. De tafels? Ooit gevangenisdeuren, nu symbool voor verbinding in de community. Prachtig hoe een voorwerp met zo’n beladen verleden nieuw leven krijgt binnen een gemeenschap die net draait om inclusie.
Ze maken ook kunst: kunst als expressie, als therapie, als sociaal engagement.
Recyclagekunst siert de muren, van afval tot betekenisvol object. De bonsai-boom bijvoorbeeld, staat symbool voor trauma. Klein, geknakt misschien, maar levend en groeiend: een metafoor voor veerkracht.
💛 Let’s talk about it. Let’s live it. Let’s include everyone.
’s Avonds bezochten we Kerkeneiland, waar we
de Tumski lamplighter ontmoetten. Een man die
nog altijd elke avond meer dan honderd gaslantaarns aansteekt.
Daarna genoten we van een culinaire ontdekkingstocht bij Pierogrania, met heerlijke
Poolse gerechten en levendige gesprekken met gezelschappen uit Spanje en Roemenië. Smaak,
sfeer en verbondenheid aan één tafel.
Jilke, Helena, Ella, Nina en Ellen