Vandaag derde dag in de therapieklinik te Düsseldorf. Het is nog steeds een heel interessante en leerrijke stage. Op stage zijn ze erg vriendelijk maar op mijn afdeling hebben ze het soms moeilijk met Engels te spreken. Ikzelf probeer zoveel mogelijk Duits te spreken, ook al is dit niet altijd gemakkelijk. Wanneer het mij echt niet lukt om me verstaanbaar te maken, antwoord ik in het Engels terug. Meestal kunnen we op deze manier elkaar begrijpen.
Op mijn afdeling (neurologie) zijn 3 kinesitherapeuten en 1 ergotherapeut maar ik heb al gemerkt dat ze hier erg overlappend werken. De therapieën op de afdeling kunnen individueel zijn of in groep. Zo geeft de ergotherapeut ook krachttraining of evenwichtstraining en traint de kinesitherapeut ook de fijne motoriek. Bij groepstherapieën zijn de groepen zijn steeds opgedeeld volgens de mogelijkheden van de cliënt.
Vandaag heb ik samen met de therapeut de nine-hole test afgelegd en heb ik ook samen met de therapeut schrijfoefeningen gegeven.
Gisteren ben ik er achter gekomen dat ze weinig tot bijna niet evidence based werken. Ze baseren zich vooral op kleine testjes en op de praktijk. Schalen zoals de Barthel index worden hier in Duitsland niet gebruikt.
De cultuur hier lijkt min of meer hetzelfde dan bij ons, wat me wel is opgevallen is dat ze altijd in de u vorm spreken en weinig tot niet in de je vorm. Ze spreken de cliënten dan ook altijd aan met hun achternaam.
Zo, we zitten al in het midden van de week, ik hoop dat ik nog 2 leerrijke en toffe dagen kan beleven hier in Duitsland.
Tschüss!
Robbe