Julie in Amsterdam

Beste ‘volgers’ van mijn blog, jullie hebben even moeten wachten op een beschrijving hoe week 4 is gelopen, maar hier is het dan 🙂

Zelfs in de laatste week heb ik nog veel dingen bijgeleerd. Zo heb ik leren werken met een radiusscoop. Dit is een ouderwets apparaat waarmee je de kromming van de harde contactlens kan opmeten. Ik had nog nooit van zo’n toestel gehoord, maar het is wel handig!

Ook heb ik een klant gezien die aan het ene oog pellucide marginale degeneratie had. Velen van jullie zullen dit niet kennen, maar het is eigenlijk een onverklaarbare uitstulping van het hoornvlies. Als je het opzoekt en de topograafbeelden bekijkt, lijkt het net op twee kussende vogeltjes.  De reden waarom ik dit vermeld, is omdat dit eerder zeldzaam is en ik het geluk had om dit zien!

Vrijdag zijn mijn ouders mij komen ophalen om terug naar België te keren. We zijn nog even langs geweest op mijn stageplaats en toen moest ik definitief afscheid nemen van mijn collega’s. Ik wil ze allemaal nog eens bedanken om de stage tot een leuke ervaring en herinnering te maken!

Mijn fantastische stagementoren!

Ook wil ik jullie bedanken om mijn avonturen mee te volgen op deze blog!

Tot het volgende avontuur!

Mijn collega’s, waaronder een zekere Alfred 😉 , konden vandaag weliswaar een glimlach op mijn gezicht toveren. Hieronder vinden jullie een cartoon van mijn stagebegeleider Hans Mader!

Misschien hadden jullie vandaag geen nieuw blogbericht verwacht, maar na wat er zich deze morgen in België heeft afgespeeld, kon ik dit toch niet onopgemerkt laten voorbijgaan…
Gelukkig hoefde ik vandaag niet op school in Brussel te zijn. Ik zit namelijk nog steeds gezond en wel in Amsterdam, hoewel ik vandaag toch met meer kippenvel heb gewerkt dan sommige andere dagen.
Bij deze wil ik mijn steun en respect aan de slachtoffers betuigen.

Gisteren mocht ik de laatste envelop van mijn zus openmaken. Een klein, maar fijn kaartje vond ik er in terug met een lieve boodschap 😀 Ik zou het beter niet te veel luidop zeggen, straks stijgt het misschien naar haar hoofd, maar ik heb het getroffen met zo’n zus 😉

Someone special staat er op het tasje, datzelfde geldt voor haar!

Gisteren mocht ik de derde envelop openmaken 😀 Ik was verrast en ontroerd tegelijkertijd: een mooi paar oorbellen hangen nu aan mijn oren en dat allemaal dankzij mijn lieve zus! Bij deze nogmaals bedankt 😉

Week 2 verliep op het gebied van werken vlotter dan week 1. Nu mocht ik (onder toezicht) meer zelf aan de slag gaan! Zo heb ik vrijdag bijna alle klanten zelf onderzocht en op hun vragen geantwoord 🙂 Ik leer iedere dag bij en de band met de collega’s zit ook nog steeds goed.

Het leukste aan week 2 was ongetwijfeld het weekend: mijn vriend Maarten heeft me namelijk een bezoekje gebracht! Met twee de stad verkennen is fijner dan alleen. Zo hebben we een kijkje genomen in de beruchte buurt ‘De Amsterdamse wallen’, een bezoekje gebracht aan mijn stageplaats en Chinatown verkent. We hebben een Toko bezocht en zelfs Chinees gegeten, iets wat toch een beetje uit mijn comfortzone is 🙂
Jammer genoeg vliegt de tijd snel als je je amuseert en was het veel te vlug zondag… tijd om afscheid te nemen.

Datzelfde geldt voor de stageperiode in het algemeen: ik kan niet geloven dat ik al over de helft zit!

Met de €15 die ik van mijn zus heb ik gekregen, ben ik naar ‘The Amsterdam Dungeon’ gegaan. Dit is een griezelhuis die het duistere verleden van Amsterdam vertelt. Denk aan heksenverbrandingen, de VOC, oneerlijke rechtspraktijken,… Mooi verklede acteurs proberen je de stuipen op het lijf te jagen. Gelukkig heb ik geen hartaanval gekregen en kan ik jullie deze leuke activiteit nog navertellen 😀 Bij deze een foto om te bewijzen dat ik de opdracht heb volbracht!

Vorige week heb ik jullie verteld dat mijn zus me voor iedere zondag een envelop heeft meegegeven. Vandaag was envelop nummer 2 aan de beurt. In deze envelop zat een kaartje met een mooie boodschap er op en op de achterkant stond er een opdracht: met het bijgevoegde geld moet ik iets doen wat ik anders nooit zou doen en daarvan moet ik een foto trekken 🙂 De opdracht uitvoeren zal waarschijnlijk pas voor volgend weekend zijn, ik hou jullie op de hoogte!

Bij deze wil ik jullie een kort verslag geven hoe de eerste week is verlopen: na een paar dagen kijkstage te doen, heb ik ook wat onderzoeken zelf mogen uitvoeren. Voornamelijk waren dit halfjaarlijkse lenscontroles. Ook heb ik een aantal interessante casussen zien passeren zoals een chalazion, keratoconus, trombose,…. Maar nu genoeg vakjargon 😉

Iets wat even belangrijk is als het werk, is de werksfeer en ik kan jullie meegeven dat die goed zit! Heel fijne collega’s leren kennen en dat zijn er toch wel een hele boel: zeven tot nu toe en morgen komt daar nog ééntje bij. De persoon waarbij ik het meeste heb gestaan, Hans Mader, is naast contactlensspecialist ook kunstenaar! Hieronder vind je één van zijn vele cartoons 😀

Om me helemaal te integreren, heb ik deze week ook een MacKroket gegeten. Een hamburgerbroodje met daartussen een vleeskroket, hoe kan het ook anders! Voor zo’n delicatesse (ahum) moet je wel naar een Nederlandse MacDonalds rijden want deze is niet te vinden in België.

Mijn talen komen hier van pas: er gaat geen dag voorbij waar ik geen Engels (en soms wat Frans) moet praten. Omdat het voornamelijk backpackers zijn die in dit hostel logeren, ontmoet ik mensen van over de hele wereld. Ik heb al samen geslapen met Koreanen, Indiërs, Amerikanen, Noren, … Je bent hier nooit alleen!

Bij deze hoop ik dat jullie toch een beetje een idee hebben hoe ik het hier stel in Amsterdam en voor diegene die het nog niet begrepen hadden: het is hier mieters! 😉