Manon in Schotland

De week nadien verloopt identiek aan de vorige. Nogmaals mag ik het plaatsen van een pacemaker bijwonen en een coronarografie. Ik mag ook een operatie bijwonen alwaar de aortaklep wordt vervangen. Ik ben nog steeds onder de indruk en ook deze chirurg is enorm vriendelijk. Een leerrijke ervaring. Later op de week dien ik op consultatie bij een arts ingevolge een medisch probleem. Ik krijg er medicatie. Na enkele dagen dient er beterschap op te treden doch de pijn wordt steeds erger. Noodgedwongen dien ik op 01/03/2015 huiswaarts te keren teneinde mij te laten behandelen bij mijn huisarts. Nog steeds ben ik niet helemaal genezen en dien ik voor verder onderzoek naar het ziekenhuis. Een spijtige zaak. Ik kijk met enorm warme gevoelens terug naar mijn verblijf in Schotland en draag een warm hart toe aan het medisch personeel van het NHS lothian evenals de aangename mensen in de jeugdherberg. Ik heb enorm veel bijgeleerd en zal deze ervaring koesteren. Ik dank tevens de hub en de docenten door wie deze opportuniteit mij geboden werd. Ik heb door deze buitenlandse stage waar ik de eerste dagen volledig op mijn eigen aangewezen was, geleerd om mijn plan te trekken en zelfstandig te zijn.

De dagen daarop werk ik elke dag van 7.30 uur tot 20 uur. Ik maak er kennis met andere studenten uit niet Europese landen en kan het goed met hen vinden. Verpleegkunde hier is echt niet te vergelijken met België. Hier worden totaal andere technieken toegepast en ook de visie op verpleegkunde is hier totaal anders. In zijn totaliteit bekeken wordt de patiënt nog meer bejegend dan bij ons. Ook qua veiligheid rond het toedienen van medicatie sta ik echt versteld. De controle voor het medicijn aan de patient toegediend wordt is er waterdicht. Ook het ontzien van de rug is hier een prioriteit.

De volgende werkdagen verlopen rustig. Het medisch personeel is zoals altijd supervriendelijk en heel behulpzaam. De mensen lijken hier stressbestendig geboren. Nochtans is het leven hier niet makkelijk en heel duur. In het weekend ga ik joggen met loïc, een franse student logerende in mijn hostel. We schieten goed met elkaar op. Zondag snuister ik nogmaals door de winkelstraten en stel vast dat alle winkels er open zijn tot laat in de avond. De winkeliers helpen de mensen met de glimlach ondanks het feit dat ze op zondag moeten werken. Een totaal andere mentaliteit dan de onze. Wanneer ik de bus neem, stel ik vast dat de mensen hier veel meer discipline hebben dan bij ons. Eerst verlaten de mensen de bus alvorens de anderen de bus mogen betreden. Iedereen staat op een rij en wacht zijn beurt af alvorens de bus op te stappen. Er is maar een opstapplaats hetgeen zwartrijden voorkomt. Discipline tot en met.

De week nadien ga ik terug aan het werk. Op woensdag mag ik van een chirurg een CABG (Coronary Artery Bypass Graft) dewelke 5 uur zal duren bijwonen. Ik ben echt onder de indruk hoe minutieus de dokter tewerk gaat. Tijdens de operatie legt de chirurg mij elke stap die hij doet uit. De chirurg gaat zo op in zijn werk dat hij precies niet vermoeid raakt. Na vijf lange uren wordt de operatie afgerond en brengen we de patiënt naar de recovery. Operatie geslaagd. De chirurg vertelt mij over nog vele andere operaties. Ik sta echt versteld dat ik dit allemaal mag meemaken. Mijn achting voor de artsen is nog meer gestegen. De patiënt stelt het goed en ik keer tevreden naar het hostel. Zaterdag ben ik terug de stad ingetrokken en vandaag ga ik joggen.

Op zondag 1 februari vertrok ik voor mijn stage naar Edinburgh. Na een koude nacht ging ik noodgedwongen overnachten in een Ibis hotel om vervolgens mijn weg te vinden naar een leuke jeugdherberg in het centrum. Op 2 februari ontmoette ik op de universiteit van Edinburgh Mevrouw Caroline Blight dewelke zich ontfermt over de buitenlandse studenten. Een indrukwekkend gebouw met 17 campussen in de hele stad. Mevrouw Blight is een zeer lieve en behulpzame docente. Het is op haar aanraden dat ik in de jeugdherberg ben beland. Op 4 februari dien ik op de universiteit een cursus te volgen en ’s middags maak ik kennis met het ziekenhuis waar ik de volgende weken mijn stage zal lopen. De dagen daarop ben ik nog vrij en snuister ik door de stad.  Ik bezoek het kasteel, wandel tot aan de zee (Portobello) waar het uitzicht fenomenaal is en beklim de heuvels (Arthur’s Seat). Wat is het hier ontzettend mooi!

Maandag 9 februari vangt mijn eerste stagedag aan. We kijken en luisteren veel maar mogen niet echt actief deelnemen. Dinsdag was spannender. Ik mag het plaatsen van een pacemaker bijwonen. De dokters zijn hier heel vriendelijk en hebben enorm veel respect voor de verpleegkundigen. Ik was echt onder de indruk aangezien ik dit nog nooit had meegemaakt. ‘S avonds keerde ik terug naar de jeugdherberg alwaar meerdere studenten logeren waarmee ik goed opschiet. Ook de verantwoordelijke van de jeugdherberg is een fijne man en zeer behulpzaam. Na het avondmaal een lekkere douche en onder de wol want morgen vangt de shift aan om 7u30 en dien ik uitgerust te zijn.