Vandaag zijn we op trip geweest naar Gozo, Comino en de Blue Lagoon. We vertrokken in Sliema met de boot richting Gozo om daar enkele bezienswaardigheden te bekijken. Aangekomen in Gozo vertrokken we met de bus (véél te klein voor het aantal personen) doorheen het eiland. Het viel ons op dat Gozo veel rustiger is dan Malta. Ook in Gozo zijn de huizen gebouwd van het kenmerkende okergele globigerinekalksteen. Daarnaast zijn de meeste wegen vol hobbels en kuilen waardoor we in de bus fameus door elkaar geschud werden. Na de bustour gingen we terug aan boord richting Comino, een eiland ten noorden van Malta. Op het eiland is nauwelijks bebouwing te vinden en zijn auto’s niet toegestaan. Het eiland kent een aantal baaien waarin gezwommen kan worden, zoals de Blue Lagoon, waarin het water helderblauw is. Hier kregen we even de tijd om te ontspannen op het strand (eindelijk kregen we de mogelijkheid). Aangezien het strand niet in verhouding was met het aantal personen dat het bezochten (veel te klein), zijn we het eiland wat verder gaan verkennen. Kort samengevat bestaat het eiland uit rotsen, zee en groene natuur. Aangezien de eigenares van het appartement om 19 uur langs kwam, zijn we na onze leuke trip als zotten ons appartement beginnen kuisen 😀

Straks nemen we de taxi naar de luchthaven en zit ons verblijf in het mooie Malta erop. Om 5u20 stijgt ons vliegtuig op en keren we terug naar ons belgenlandje! Het was een kort, maar zeer leuk verblijf 😀

Het laatste bezoek is een feit. Maandag zijn we naar Inspire geweest. Inspire is een soort revalidatiecentrum voor kinderen. In de voormiddag hebben we een rondleiding gekregen en mochten we enkele groepssessies mee volgen. De groep bestond uit drie kinderen tussen 3 en 6 jaar met de diagnose ASS. Ze kregen art therapy, hydrotherapie en hippotherapie. De ergotherapeuten hebben in deze instelling een iets andere functie dan bij ons. Hij hen ligt de nadruk vooral op observeren (gelijkaardig aan België), maar de therapieën worden voornamelijk door de tudors gegeven onder begeleiding van de ergo of fysiotherapeut. De tudors zijn de begeleiders van de kinderen. Zij volgen de kinderen gedurende verschillende uren per week op. Ze volgen de kinderen thuis, op school en in Inpire. Zoals vermeld heeft de ET voornamelijk een observerende functie. Na iedere sessie schrijft de ET zijn observaties neer in ervoor opgestelde formulieren. Zo een formulier is opgedeeld in 4 kolommen. beschrijving van de activiteit, zwakke punten, sterke punten en advies naar volgende sessies toe. De ET observeert ook de sessies van de fysiotherapeuten en de tudors.

Visualisatiebord

In de namiddag volgende we beide nog gelijkaardige sessies maar op een andere campus. Sofie in Marsaskala en Laura in Bullabel. Wij dachten dat we rond drie uur naar huis zouden mogen aangezien ergotherapeuten in malta meestal van 7 – 15 uur werken, maar niets was minder waar. Sofie moest tot 16 uur blijven en Laura tot 18 uur. We moesten elk apart naar huis, terwijl de instelling aan de andere kant van het land was gelegen (tov ons appartement). Op goed geluk zijn we dan toch thuis geraakt!

Zaterdag hadden we het geweldige plan de toerist te gaan uithangen in Mellieha. Na de weg uitgestippeld te hebben, vertrokken we beide enthousiast richting de bushalte. Sofie verloor meteen haar enthousiasme toen de overvolle bus aankwam en bleek dat ze een uur op de grond moest zitten. Laura had het geluk een stoel te kunnen bemachtigen. Eens aangekomen, genoten we van de mooie uitzichten en warme zonnestralen.

Zondag gingen we naar de markt in Marsaxlokk, het traditioneel vissersdorpje van Malta. Dit is bekend om de kleurrijke Maltese vissersboten, de ‘luzzu’s’. De krampjes liggen overvol met vers gevangen vissen in alle soorten, kleuren en maten (én stinken dat ze doen 😀 ). Verder zijn er op de markt ook schoenen, kleren, fruit, groenten en andere typische dingen te vinden. Natuurlijk kon niet alles van een leien dakje lopen. Zo dachten we (zoals iedere normale mens zou denken) dat de bushalte om terug te keren zich tegenover de afstaphalte zou bevinden. Fout gedacht! Na een halfuur te zoeken achter een bus, ontdekten we dat we aan dezelfde kant moesten staan dan degene waar we afgestapt zijn (zeer onlogisch, niet?). Totaal verbaasd, bleek de bus zo goed als leeg te zijn! 😀

Dat Malta één van de meest katholieke landen ter wereld is, werd uit deze uitstap nogmaals bevestigd. Zo merkten we op dat de Maltezen steeds bidden wanneer ze de bus opstappen. Daarnaast telt Malta 365 kerken, voor elke dag van het jaar ééntje dus 😀

Het laatste bezoek van deze week in het Mater Dei Hospital zit erop. MDH is het universitaire ziekenhuis van Malta. In de voormiddag volgden we enkele sessies mee met de plaatselijke therapeuten. Sofie volgde de ergotherapeut op de afdeling reumatologie en Laura de ergotherapeut op de afdeling handrevalidatie. We zagen beide ongeveer dezelfde therapiemethoden. Een voor ons ongekende therapie was waxtherapie. Eerst werden de handen enkele keren ondergedompeld in warme wax, dit moest 20 minuten inwerken. De aangedane hand werd in een plastic zak gestoken en vervolgens in een handdoek gewikkeld. Waxtherapie zou de spieren soepeler maken, pijn reduceren, stijfheid verminderen, de bloedcirculatie verbeteren en goed zijn voor de huid. In België hebben we hier nog nooit van gehoord. Na de waxtherapie werd de hand gemobiliseerd en moest de patiënt enkele krachtoefeningen uitvoeren. De behandeling verliep voor alle patiënten gelijkaardig.

Enkele voorbeelden van therapiemiddelen:

Verder kregen we nog extra informatie over zowel gestandaardiseerde als niet gestandaardiseerde assessments, waaronder de QuickDash. Dit gestandaardiseerd assessment brengt de symptomen en de mogelijkheden tot uitvoeren van dagelijkse activiteiten in kaart. Patiënten moeten steeds een score geven van 1 (geen moeilijkheden) tot en met 5 (onmogelijk). Sofie kreeg van de ergotherapeut verschillende brochures mee met oefeningen voor de hand. Deze oefeningen worden aan de patiënt meegegeven, zodat deze thuis kan oefenen. Aangezien patiënten maar vijf sessies ergotherapie voorgeschreven krijgen, is het belangrijk dat ze na deze sessies thuis verder blijven oefenen.

In de namiddag mochten we meelopen met Cheryl. Zij staat op de afdeling orthopedie. Ze ging langs bij een man met verschillende fracturen aan het bekken, waardoor hij momenteel bedlegerig is. Ze deed een ergotherapeutisch intakegesprek om een beeld te kunnen vormen van de thuisomgeving van de patiënt en na te gaan of eventuele aanpassingen noodzakelijk zijn. In Malta is het zo dat patiënten op de afdeling orthopedie maximum drie dagen na de operatie naar huis gaan. Hierdoor bestaat de rol van de ergotherapeut vooral uit het geven van advies naar aanpassingen en hulpmiddelen toe. Er wordt gestart met tijdelijke aanpassingen, zoals een toiletverhoger.

Na deze vermoeiende week hebben we nu twee dagen tijd om Malta verder te verkennen.

Dinsdag trokken we naar ‘Valletta’, de hoofdstad van Malta, om daar de toerist uit te hangen. Aangezien foto’s meer zeggen dan woorden, volgen er hier enkele:

Woensdag om 6u30 ging de wekker af. Na lang zuchten, slenterden we toch maar uit bed … We vertrokken met de bus richting het Karin Grech Hospital, waar ons eerste bezoek zou plaatsvinden. Daar aangekomen, werden we vriendelijk onthaald door Adrian (best wel een gekke man :D). Hij was heel enthousiast waardoor hij zijn stem niet steeds kon controleren (deze verdween namelijk af en toe). Adrian is diensthoofd ergotherapie van de afdeling ‘Child Development Assessment Unit’. We mochten verschillende sessies rond coördinatie en evenwicht meevolgen. Uit onze observaties konden we concluderen dat deze sessies te vergelijken zijn met deze in België. Sommige ruimtes in het ziekenhuis zijn zeer beperkt waardoor ze regelmatig drie kinderen tegelijkertijd in één ruimte moeten behandelen. Dit kan nogal storend zijn voor kinderen met concentratieproblemen. Verder kregen we nog een rondleiding in het hele gebouw en kregen we de kans om verdere vragen te stellen. In Malta werken er slechts 10 ergotherapeuten in de pediatrie waardoor Adrian ons probeerde te overtuigen om naar Malta te immigreren en bij hem te komen werken. Volgens hem zouden we enkel de kleuren, getallen en het alfabet in het Maltees moeten leren om te kunnen starten als ergotherapeut in de pediatrie.

Vandaag stond ons tweede bezoek gepland. Het Mount Carmel Hospital is een psychiatrisch ziekenhuis gelegen in Attard. Toen we aankwamen, bleek het een speciale dag te zijn. Er waren namelijk verkiezingen aan de gang waardoor er zeer weinig therapieën konden doorgaan. Toch kregen we uitgebreide informatie over de werking in het ziekenhuis waarna we nog de kans kregen om vragen te stellen.

Merħba,

Het is eindelijk zo ver! Na een ongeveer 3 uur durende vliegreis kwamen we aan in Malta. Na de valiezen gevonden te hebben, konden we naar buiten.  We werden al onmiddellijk weggeblazen door de wind. Onze taxichauffeur Silvio stond ons reeds op te wachten.

Aangekomen in het appartement, hebben we ons geïnstalleerd en gingen we op zoek naar eten om onze knorrende maag te vullen. In de namiddag zijn we Sliema gaan verkennen. We werden al onmiddellijk aangeklampt door enthousiaste maltezen die ons wouden overtuigen om mee een boottocht te maken. We vonden dit wel een leuk idee en stelden het uit tot vrijdag. Verder zijn we wat gaan ‘chillen’ op de rotsen aan de zee.

Maar malta kon het niet laten om ons te herinneren aan de reden van ons verblijf (niet enkel vakantie dus).

Saħħiet !!

We gaan online