Olaa,

Ondertussen hebben jullie hier al veel kunnen lezen over onze uitstapjes, maar hiernaast doen we hier natuurlijk nog andere opleidingsgerichte dingen.  Agnieszka (onze begeleidster in het weeshuis) werkt ook deels als leerkracht ergotherapie aan de universiteit van Wroclaw. Zij vroeg ons een tijdje geleden of we het zagen zitten om een meeting te houden met de Poolse studenten ergotherapie.. natuurlijk stemden we hiermee in en zo begonnen we aan onze voorbereidingen. We bereidden een powerpoint presentatie voor met richtlijnen die Agnieszka ons had gegeven; nl. geschiedenis, studies, jobmogelijkheden, bekendheid,..  enzoverder van ergotherapie in België en Spanje. Op die manier trachtten we in gesprek te gaan met de Poolse studenten ergotherapie. Gisteren vond deze meeting plaats. Wij waren misschien iets wat beter voorbereid ;), maar dat is ook wel te begrijpen. De opleiding ergotherapie of te wel Occupational Therapy (OT) bestaat nog maar 2 jaar in Polen! 😮  Deze leerlingen zijn dus dé geschiedenis van OT in Polen! Uiteindelijk werden er veel vragen op ons afgericht en ik denk wel dat we hen telkens van een goed antwoord hebben kunnen voorzien én dat ze het net zo interessant vonden als ons! Hieronder onze PPT.

Occupational therapy in Belgium and Spain 2.2.

Na de meeting bleven we nog wat napraten met de studenten. Uiteindelijk stelden ze voor dat we de volgende dag, dus vandaag, meegingen naar een special olympics evenement, waar hen gevraagd werd kinderen met autisme te begeleiden. Agnieszka stemde hiermee in en door samen de dag door te brengen hebben we weer wat bijgeleerd over OT in Polen en over Polen zelf.

Zie hier een groepsfoto samen met een deel van de Poolse studenten OT. We hebben deze sympathieke mensen weer wat beter leren kennen vandaag en we denken dat deze contacten ook stand zullen houden. 🙂

Enthousiaste (en al wat minder zieke) groetjes uit Polinsky! xxx

Hallokes,

Het is even geleden dat we iets gepost hebben, maar daar hebben we een perfect goede reden voor! We zijn namelijk op weekend geweest naar Krakau om hier een beetje de toerist uit te hangen. Bij vertrek was dit ons to-do lijstje: Auschwitz bezoeken, de zout-mijnen bezoeken, de stad verkennen en ne keer iets gaan drinken 🙂 Dit to-do lijstje is helemaal afgewerkt -das ook den eerste keer;)-.

1) een 5-uur-en-half durende treinrit van Wroclaw naar Krakau: samen film kijken. 2)  Na onze lange treinrit zijn we nog even een wandeling gaan maken en iets gaan eten. Ondertussen lag Esti ziekskes in haar bed 🙁

Nadat Esti er wat boven op was: iets gaan drinken.. CHECK! Op het terrasje raakten we aan de babbel met enkele andere toeristen , Britten. Het was een grappig gesprek. Het waren echte varkens, maar als je door de straten van Krakau loopt, merk je dat hier heel veel Britse, Schotse,.. toeristen naartoe komen.

Auschwitz bezoeken: Check! Bij aankomst in Krakau boekten we een tour naar Auschwitz. We werden ’s morgens opgepikt door een bus en kwamen zo in Auschwitz aan. Hier wachtte een gids ons groepje op. De gids verdient echt een pluim. We vonden het zeer interessant. Ze bracht het verhaal op een heel goede manier, met respect voor heel de omgeving en gebruik van verhalen gebonden aan een naam. Bovenstaande foto’s zijn genomen in Auschwitz I. Hier was het museum gevestigd.

Hierna reden we door naar Birkenau = Auschwitz II. De foto’s van Birkenau vind je hierboven. Als mensen denken aan Auschwitz, dan denken ze aan het enorme treinspoor waar de treinen binnen gereden kwamen, aan de typische houten barakken, .. dit is echter in Birkenau, dus Auschwitz II. We kregen een krop in onze keel door het bekijken van de oppervlakte van dit kamp. Ruïnes van barakken zo ver het oog rijken kon.. en dan beseffen dat in 1 barak ongeveer 400 mensen lagen..

Bij onze terugkomst hebben we ons meteen terug klaar gemaakt om de stad te verkennen. We waren voorbereid, hadden een plannetje en jaja dit volgen is goed gelukt! :p Op onze weg lagen enkele prachtige historische gebouwen, waaronder veeeeel kerken (soms drie vlak naast elkaar) Van links naar rechts: De opera van Krakau, een miniatuur versie van de opera in Parijs, De Maria-kerk gelegen op de oude markt. De oude markt in Krakau is overigens de grootste in Europa (stond in ons boekje :p). + lekker gegeten!

Die avond (zondag) wouden we nog iets gaan drinken in de stad. We belanden in een klein koffiecafeetje. Op een klein podium stond een meisje te zingen. Allemaal zéér gezellig. We kwamen uiteindelijk aan de praat met enkele Poolse studenten die zeiden dat ze naar een karaokebar gingen. We zijn hen gevolgd en hebben ne keer goed gelachen! Iedereen daarbinnen leek te kunnen zingen en wij maar schrik hebben dat wij ook moesten gaan :p We konden alleen niet lang blijven want de volgende dag stond er weer een tour op het programma..

Tour naar de zoutmijnen: Check! We daalden 150 meter af onder de grond om de mijnen te bezoeken, ja met de trap (790 trappen, gelukkig naar beneden). De gids vertelde ons dat alles wat ons omringde ooit zee was en dat zo het zout is achtergebleven, waaruit men uiteindelijk tunnels is beginnen graven. De muren waren van zout, alle standbeelden (en dit waren er veel) waren van zout, alsook de lusters enzoverder. Van links naar rechts: 1) Freya en Esti in een van de tunnels, ondersteund door houten balken (sommige meer dan 300 jaar oud). 2) Onderaanzicht van een luster 3) Ticketje en herkenningsticker 4) Kathedraal onder de grond. Nogmaals, alles is van zout (de muren, de tegels, .. alles is gewoon uitgehakt). Dit vonden wij het meest imposante. Als we eerlijk zijn was het een beetje een tegenvaller. Het was ons allemaal wat te toeristisch en soms hadden we het gevoel dat we in de efteling waren, alleen een karretje ontbrak. Gelukkig konden we terug naar boven met een lift, het spannendste van heel de dag.

Hierna volgde weer een 5-uur-en-half durende treinrit, waarop Astrid pas echt begon te beseffen hoe ziek ze was (ja volgend slachtoffer). Uiteindelijk zijn we vandaag naar de dokter gegaan en jaja antibiotica. Poolse lucht is ongezond 🙁

Dobranoc xxx

Gisteren besloten we om na het werk nog even naar Wroclaw te trekken. Twee vriendelijke poolse meisjes (studenten pediatrie en vrijwilligers in het weeshuis) informeerde ons (gelukkig!). Ze namen (again: gelukkig) dezelfde bus als ons naar Wroclaw. Ze toonden ons de weg naar het centrum en raadde ons een café aan genaamd ‘SPHINX’.

Naar onze ervaring zijn de mensen in Polen heel vriendelijk, hartelijk en behulpzaam. Deze twee meisjes bijvoorbeeld hebben echt ons dagje gered. Zonder hun hulp waren we in Duitsland beland ofzo ;).

In Wroclaw werd er hard gewerkt aan de opbouw van de kerstmarkt ‘Jarmarkti’, met allemaal kleine hutjes net zoals in Brussel of Leuven of.. eigenlijk.

We hebben iets gegeten en een pintje gedronken en begonnen overal kaboutertjes te zien…….  grapje haha! In Wroclaw is dit dus een toeristische attractie: Wroclaw rondstappen door de kaboutertjes te volgen en wij zijn er al enkele tegen gekomen.

Het stadhuis van Wroclaw: het zicht werd een beetje belemmerd door de opbouw van de kerstmarkt + beetje urban culture 😉

Esti en sfeerbeeldje: was echt gezellig! We namen spaghetti.. m.a.w. slierten met curryketchup 😀

De kaboutertjes

Dobranoc oftewel slaapwel, morgen werkendag 🙂 xx

Goeiendag allemaal! en yes yes yes we hebben eindelijk internet!

Er zijn ondertussen twee dagen voorbij gegaan sinds we zondagavond arriveerden in Wroclaw in onze privéjet voor 100 man. De zenuwen waren uiteindelijk voor niets nodig, want alles is zoals gewenst verlopen. Na 1 uur en 20 minuten vliegen, konden we voet aan wal zetten in Wroclaw en namen we een taxi richting Jaszkotle.

Toen we aankwamen aan het weeshuis, kwam er meteen een zuster naar ons toe. We werden hartelijk onthaald, ze gaf ons bijna een dikke pakkerd eigenlijk 🙂 De koelkast was rijkelijk gevuld en we konden onze voeten meteen onder tafel schuiven. We zijn heel blij met onze kamer; ruim, proper, gezellig en we hebben een badkamertje voor ons drie. Hier hebben we alle privacy die we nodig hebben.

De twee voorbije dagen hebben we veel mensen leren kennen. Veel vriendelijke mensen, maar soms zijn er communicatieproblemen door de taaldrempel. We spreken vooral met Agnieszka, een fysio- en ergotherapeute. Zij voorziet ons van de nodige uitleg en begeleidt ons waar ze kan.

Er werd gestart met een rondleiding en vervolgens kregen we elk 2 kindjes (allemaal tussen de 1 en 3 jaar) toegewezen. Aan hen zullen we de komende weken therapie geven. Maandag zijn we dan vooral gestart met het observeren en dus leren kennen van onze kinderen. Hieruit hebben we al veel observaties kunnen maken en dit zal de basis zijn voor het ontwikkelen van onze therapie. Vandaag (dinsdag) vonden we alle drie zeer interessant. We werden meer ondergedompeld in het therapie geven (BOBATH, ADL, ..). Hiernaast kregen we tijd om onze ‘volgpatiëntjes’ nog beter en eigenlijk gerichter te leren kennen. Morgen zal een dag gevuld zijn met het aanleren van nog meer methodes (Snoezel, Veronica Sherborn, Shantala-massage en Castillo-Morales). Voor diegene die het in Keulen horen donderen, onze excuses. Dit is onze manier om onze mede-studenten te informeren :D.

Naast de plicht is er natuurlijk ook tijd voor plezier. We amuseren ons echt met z’n drieën. We spreken eigenlijk constant Engels, ook onder elkaar, zodat Esti ons gesprek kan volgen. Dit zorgt ervoor dat we stilaan beginnen te denken in het Engels :D. We zijn gisteren al een wandeling gaan maken in Jaszkotle. Agnieszka zei dat er niets te zien is in Jaszkotle en gelijk had ze haha :D. Gelukkig valt de koude goed mee.

nog een leuk soundtrackje om af te sluiten: http://www.youtube.com/watch?v=DaERHs8Q93E .. toepasselijk, alleen is bij ons werk=genieten en mogen we de werkvloer al iets eerder verlaten 😉

Do-widzenia of te wel dada xxxxxx

Hier nog enkele foto’s

  1) Voor het vertrek..

2) bezienswaardigheden in Jaszkotle.. en kijk is hoe goed we hier verzorgd worden!

Wij zijn twee studenten ergotherapie aan de HUB. Deze blog is van Freya en Astrid.

Freya, Estibaliz (een Spaanse student  ergotherapie en onze nieuwe compagnon) en ik zullen jullie de komende drie weken op de hoogte houden van ons klein avontuurtje.

Morgen zullen we het vliegtuig nemen in Charleroi naar Wroclaw om daarna de taxi te nemen naar..  Jaszkotle! Jaswatte? Jaszkolte 🙂 een dorpje in Polen. We zullen hier 3 weken verblijven. We kregen de kans om hier stage te lopen dankzij het TAPAS-project. TAPAS staat voor Therapy for All Patients in All Situations.  Deze organisatie kwam in de wereld dankzij een multidisciplinair team van professionele hulpverleners uit verschillende landen zoals Spanje, België, Finland, Polen en Denemarken. Dankzij deze organisatie kunnen studenten zoals Freya, Estibaliz en ik een internationale ervaring gaan opdoen in Polen.

We zullen ontvangen worden in het John Paul II Health Care House for Children. Dit weeshuis waakt en zorgt voor kinderen tot zij de basis en secundaire school verlaten. Er kunnen ongeveer 50 kindjes verblijven. Kinderen over heel Polen komen hier naartoe, vooral diegene die niet in een hospitaal moeten verblijven, maar die wel door hun slechte gezondheidsstatus, niveau van handicap en moeilijke familiale situatie een nood hebben aan permanente en professionele medische zorg en rehabilitatie.

Het weeshuis wordt geleid door zusters en door hen zullen we ook morgen ontvangen worden.

Voor ons is het ook nog allemaal heel spannend en natuurlijk helemaal nieuw. De volgende dagen zullen we jullie vast meer kunnen vertellen. We houden jullie op de hoogte!

Maar eerst die valies in orde krijgen.. Tickets? check, identiteitskaart? check, zakgeld? check… valies met overgewicht? CHEEECCCKK  oeioeioeioei

Van links naar rechts: 1) tickets, pools woordenboekje, pools to do boekje 2) kaartje om het wat te visualiseren :p. Ik moet alleen nog wat oefenen met WordPress daarmee dat het fotootje zo klein uitvalt. 3) oordopjes: zelf moeten gebruiken of moeten uitdelen.. that’s the question!

En om af te sluiten, een soundtrackje voor op het vliegtuig morgen: http://www.youtube.com/watch?v=oVcG9lpZV24