Fawaka (Hoe gaat het?)
Deze week een late update. Dit weekend moeten de kinderen verplicht naar huis. Omdat enkele kinderen een nieuwe rolstoel krijgen of omdat ze voorlichtingen voor aangepaste kledij meekrijgen, hebben we een dag extra gedaan. Normaal zijn we vrijdag vrij. Af en toe moet je de vrije dag kunnen opgeven. Flexibel zijn is hier de boodschap.
Terwijl we hier bezig zijn met onze ambassadeurschappen, kledingsvoorschiften voor Eva (zie foto) en rolstoelaanpassingen voor Charlotte, worden we plots meegesleurd in een pilotproject. Voor dit project is het de bedoeling dat we elkaar tegemoet komen. Eva mag mee uitzoeken hoe de uniformen aangepast kunnen worden voor elk individueel kind. Terwijl Charlotte de correcte rolstoel mag toewijzen aan kinderen. We moeten op elkaar inspelen door de kledij zo rolstoelvriendelijk mogelijk te maken.
Verder zien we ook vorderingen tijdens onze therapieën. vooral tijdens onze lessen schrijfdans zien we sterke vorderingen. Schrijfdans is hier niet gebruikelijk, maar het werkt wel.
Tijdens huiswerkbegeleiding merken we ook dat we kleine veranderingen inbrengen. We leren de kinderen op een andere manier omgaan met hun leerstof. In België moeten we begrijpen wat we leren, maar in Suriname moeten ze het gewoon leren. Door de kinderen te laten begrijpen wat er staat, door visueel voorstellen van de leerstof, samen te brainstormen en mindmaps aan te leren (wat ze hier niet kennen), merken we dat de leerlingen beter begrijpen en onthouden wat ze moeten kennen.
We hebben het gevoel dat we eindelijk echt iets betekenen voor de kinderen. We hebben ook het gevoel dat we onze ergotherapeutische skills uitbreiden. Dit weekend blijven we thuis om ons voor te bereiden op volgende week. We kunnen eindelijk beginnen aan onze stagerapportering.
Tot volgende week!
CharEva