Ja hoor ondertussen is ons avontuur op Sintia dam voorbij. Tijd om terug naar huis te gaan! Het is de eerste keer voor Frits dat hij in Jawjaw komt.
Maandag, rustdag. Nog wat nieuwe mensen en dieren leren kennen en bekomen van onze zeer bijzondere trip.
De hele reis, ook hier in Jawjaw, maakt dat we dichter komen tot de Saramacaners. Vooral hun, toch wel tragedische geschiedenis spreekt ons aan. Deze bevolking wordt door anderen vaak ‘scheef’ bekeken. Maar wij zien het helemaal anders. Toegegeven, het is vreemd dat mannen meerdere vrouwen hebben en wel 30 kinderen kunnen krijgen, maar dat is hun cultuur. Wij voelen ons hier veel veiliger dan in de stad. Want hun cultuur is net zeer collectivistisch. Sharing is caring is hier echt een slogan. Alles wat er over/ te veel is wordt uitgedeeld. De jonge mannen kunnen alles, maar letterlijk alles! Van bootsman, tot metser, tot junglemens… wij zijn echt jaloers!
Ook al zijn we blanke stagaires, toch worden we opgenomen in de familie. Ja dit is dus het hele dorp he… iedereen is neef/ nicht/ tante/ oom… en nee het is niet wat je denkt. Het is gewoon een benaming wat aangeeft dat ze eigenlijk om elkaar geven. De hele dag door hoor je “adeno tante!” ZALIG! Als je ergens voorbij loopt wordt je gegroet en snel even iets gezegd. Zo hoort het te zijn. Als snel hangen we aan enkele locals en praten er een hele dag door mee. Maarja we blijven blanke jonge dames, dus daar “genieten” de mannen ook wel van… maarja we verstaan niet wat we zeggen en ‘papa Bele’ beschermt ons wel 😄
CharEva