Zo laatste dag…
Samen met Willem en Tambi gaan we nog eens door de jungle. Stiekem hopen we dat we veel kreekjes tegenkomen zodat ze ons kunnen dragen! De weg kwijtraken doen deze jongens niet hoor. Ze gaan veel te snel terug naar het pad 😛
Terwijl Willem er op los slaagt met zijn kapmes op de wespennesten (per ongeluk), nemen wij steeds meer afstand van hem. Toch wordt Charlotte gestoken. AUWCH!
Je zou denken dat mannen die opgegroeid zijn in de jungle toch goed kunnen klimmen? Met veel plezier krijgen we een demonstratie. Zij willen ons dat ook wel is zien doen, maar we zullen ongelukken maar vermijden zeker 😉
Er is geen zaliger gevoel dan met vrienden door de jungle lopen! Maar als CharEva honger hebben, is het gedaan met de pret. Terug naar huis! Heuvels opstappen gaat steeds moeizamer. Dan lopen we ze op!
Papa Bele heeft weer lekker voor ons gekookt! Verse pannenkoekjes gaan vlotjes naar binnen!
Nog even zwemmen in de rivier met onze vrienden Willem en Tambi en dan is het al weer avond.
Willem maakt van Charotte een echte rasta (eigenlijk zijn nichtje, maar hij commandeerd) en Tambi gaat zijn kapperskills boven halen door haar haren af te scheren. Haha ze kunnen hier echt alles!
Stiekem willen we nooit meer weg. De zalig cultuur, de leuke mensen, de jungle… Maar met heel erg veel pijn in ons hart, zullen we toch naar huis moeten vertrekken. Als we Bele een brassa geven, dan is het heel moeilijk onze traantjes te bedwingen. Want als die man praat, dan hang je letterlijk aan zijn lippen! We krijgen belangrijke levenslessen van hem. En hij zorgt ook zo goed voor ons! Daarom noemen we hem papa Bele!
Brassa!
CharEva