Vandaag hebben we met pijn in ons hart afscheid genomen  van al de kindjes. We gaan ze toch wel missen!

De laatste week is voorbij gevlogen, we hebben nog veel therapieën zelf gegeven (zie foto’s) en zien toch wel een vooruitgang bij onze volgkindjes. We hopen dat ook na ons vertrek ze zullen blijven groeien en ontwikkelen. We zijn er wel zeker van dat de therapeuten hier ons werk wel verder zullen zetten, want we bewonderen hun werk en doorzettingsvermogen.

We zijn heel blij dat we deze buitenlandse ervaring hebben mogen meemaken, we vonden het een unieke kans en daarbij willen we het TAPAS- project toch even bedanken. Zij hebben ons de kans gegeven om naar Polen te komen. Meer specifiek naar het John Paul II Health Care House for Children.
We hebben aan de ergotherapeuten extra informatie gevraagd omtrent de subsidiëring van het weeshuis. Hieruit blijkt dat het geld dat ze van de overheid krijgen niet voldoende is om het weeshuis draaiende te houden. Door middel van sponsoring en vrijwilligers kunnen ze de meerkost verder betalen. Wij hebben daarom besloten om zelf ook een kleine donatie te doen aan het weeshuis en hopen dat er nog vele ons voorbeeld zullen volgen.

Ons laatste weekend gaan we doorbrengen in Wroclaw, waar we nog eens gaan genieten van de Poolse cuisine en nog zoeken naar een paar souvenirtjes. Zondag is het al weer tijd om terug te keren naar ons Belgen landje.

Onze laatste Poolse groetjes!
Dorothee, Trees en Evelien

Foto’s Snoezelen:

 

 

 

 

Tactiele therapie: zand, stenen en plasticine