Hallo, mijn naam is Ines en ik liep vorige week een weekje mee in Doucheflux in Anderlecht.

DAG1: Mijn stage week startte in Hotel Belvue in Molenbeek. Dit is een herberg dat momenteel beschikbaar is voor dakloze personen. Door de COVID-19 situatie is de herberg momenteel gesloten en is deze beschikbaar voor personen die nood hebben aan onderdak. Ze kunnen er nog terecht tot begin juni daarna moeten ze noodgedwongen een andere oplossing zoeken. Dit brengt voor hun veel stress en onrust met zich mee. Het personeel en vrijwilligers die momenteel werken in Hotel Belvue gaan samen met hun op zoek naar een alternatief voor juni.

In hotel Belvue kunnen dakloze personen terecht in een kamer met badkamer. Ze krijgen er ontbijt, middageten en een avondmaal. Daarnaast kunnen ze deelnemen aan activiteiten die gegeven worden door vrijwilligers en stagairs. De mensen kunnen steeds bij het personeel terecht voor een babbel of vragen waarmee ze mee zitten.

Het ontbijt kunnen ze nemen in de inkomhal/lobby. Voor het middag- en avondmaal kunnen ze op het vijfde verdiep van het hotel terecht. Hier is een groot terras dat zicht heeft op Molenbeek en het kanaal. Bij mooi weer kunnen ze buiten eten.

 

Toen ik de eerste dag aankwam in het hotel werd ik meteen warm ontvangen. Ik mocht mee aan tafel zitten om samen met de rest te ontbijten. Er was brood, kaas, yoghurt, fruit, koffie en thee,… Het ontbijt duurde tot 10u30. Daarna is er geen mogelijkheid meer om te ontbijten. Ik maakte een praatje met de bewoners en tegen 12u ging ik helpen bij het middagmaal. Er komt wekelijks een traiteur langs met overschotten van voeding. Dit is telkens gevarieerd en met veel groeten. Voor het ontbijt en tussendoortjes krijgen ze voeding van de vzw ‘T EILANDJE. Zij hechten veel belang aan evenwichtige voeding.

In de namiddag speelde ik met de bewoners en een vrijwilliger het spel Rummikub. We waren eerst met 3 personen gestart maar al snel kwam er mee volk bijzitten. Het was een gezellige namiddag.

DAG2: Op mijn tweede dag ging in aan de slag in Doucheflux in Anderlecht. Dit is slechts op 5 minuten wandelen van het Zuidstation. In de ochtend ging ik mee op straatronde. Tijdens deze ronde lopen we doorheen Brussel en bieden we dakloze personen koffie of thee aan. We hebben ook verzorgingsproducten en ander hygiënische spullen mee. Ieder van de vrijwilligers heeft zijn eigen route doorheen Brussel en heeft zodus ook vaste contacten met dakloze personen. We gaan bij deze vaste personen langs om een koffie aan te bieden en een praatje te doen. Ze kunnen steeds om kleding of andere spullen vragen zodat we deze de volgende keer kunnen meenemen voor hun. Ik kon samen op ‘maraude’ (straatronde) gaan met Rik. Hij is een van de vrijwilligers en sprak ook Nederlands wat handig was voor mij. We startte onze ronde in het metrostation Madou. Daar kwamen we de eerste persoon tegen. Op het moment dat Rik de koffie voor meneer inschonk klonk het liedje ‘People help the people’ van Birdy in de gang van het metrostation. Dit vond ik een ontroerend moment omdat dit zo toepasselijk was bij de situatie. Tijdens de straatronde kwam ik veel interessante personen tegen met elk hun eigen verhaal. Wat opviel was dat de personen allemaal heel dankbaar zijn voor het tasje koffie en de babbel. Ze geven zelf ook aan dat het hen deugd doet om eens met iemand te kunnen praten. Dit lijkt voor ons maar een klein gebaar maar voor hun betekent dit enorm veel. De straatronde duurde ongeveer tot 13u. Daarna was er even tijd om te lunchen. In de namiddag hielp ik mee aan het onthaal. Daar laat je de personen binnen en kunnen ze terecht voor een ticketje voor een douche of de was. Dit is telkens 1 euro.

DAG3: Op woensdag liep ik opnieuw mee in doucheflux. Op deze dag zijn er enkel vrouwen en kinderen welkom. Zij kunnen gebruik maken van de douches, hun was laten doen en koffie drinken. Het is voornamelijk een ontmoetingsplaats om samen te komen met de andere vrouwen.

Om 11u gaf ik het de creatieve workshop. Ik heb ervoor gekozen om aan de hand van een hand te tekenen tot een gesprek te komen. Ze moeten elk hun hand overtekenen op een blad papier. Elke vinger staat voor een bepaalde vraag. Ze mogen het antwoord op de vragen opschrijven of erover vertellen. Ik heb voor hun een voorbeeld gemaakt dat ik in het midden van de tafel leg. Er kwamen in totaal 2 vrouwen meedoen met de activiteit. Eén van de vrouwen schreef haar antwoorden op de andere vrouw vond het moeilijk om op de vragen te antwoorden. We blijven de hele voormiddag gezellig met elkaar babbelen. Er kwam nog een kindje bij ons aan tafel zitten om wat te kleuren. In de namiddag naam ik deel aan de workshop autoportrait dat gegeven werd door Toekie.

DAG4: Op donderdag was het opnieuw in Hotel Belvue. In de voormiddag was het opnieuw ontbijten en een praatje slaan met de bewoners. We zaten voornamelijk buiten omdat het deze dag 25 graden was. Doordat het zo warm was waren de meeste personen niet aanwezig in het hotel. Het was dus erg kalm waardoor er niet zo veel te doen was. In de namiddag moest ik een activiteit geven. Ik had ervoor gekozen om iets te doen rond Occupational Balance. Aan de hand van een schema moesten de personen opschrijven wat ze moeten doen om te overleven, wat er belangrijk is om te overleven en waar ze plezier uithalen. Doordat er maar één persoon aanwezig was op het moment dat ik de activiteit moest geven deden we dit mondeling. Het gesprek was echter kort omdat de persoon niet zo goed Frans sprak en mij zodus niet begreep. Achteraf speelde ik met hem en enkele vrijwilligers het spel Uno. Het was zodus een zeer rustige dag in het Hotel.

DAG5: Doucheflux. Vandaag hielp ik mee op de benedenverdieping. Hier bevinden zich de douches, de wasmachines, de verpleegkundige, en het lokaal met tweedehands kleding. Ik hielp de hele dag mee aan de douches. De personen kunnen boven aan het onthaal een ticketje krijgen voor een douche, dit kost hun 1 euro. Met dit ticketje komen ze naar beneden en krijgen ze in ruil een bak met daarin een grote handdoek, een busje zeep en een paar slippers. Daarnaast kunnen ze vragen achter proper ondergoed en nieuwe kledij. In de voormiddag was het er erg druk in de namiddag was het rustiger. Mijn taak was om de ticketjes aan te nemen en hun een bak aan te geven. Ook voor het aangeven van nieuwe kleding konden ze beroep doen op mij.

Het was een unieke en leerrijke ervaring al weet ik wel nog niet zo goed wat wij als ergotherapeuten voor dakloze personen kunnen betekenen. Dit ga ik samen met de twee andere medestudenten uitzoeken 🙂