Haj!

Ik ben ondertussen aan het ontdekken wat de manier van leven is van de Denen. Er zijn gelijkenissen maar toch hebben ze overwegend een andere levensstijl. Op mijn stageplaats  gaat er voor elke patiënt ruime tijd voorzien worden. In België gaat alles er naar mijn mening iets sneller aantoe. Hier in Denemarken is de gezondheidszorg gratis, je moet ook niet betalen voor je studies, je verdient er zelfs een beetje geld mee. De belastingen liggen hier daarentegen veel hoger. De meeste Denen verwachten daarom een perfect systeem en dat is natuurlijk ook niet mogelijk. Ik heb ook de indruk dat jongeren hier vrij snel alleen gaan wonen en kinderen krijgen. Dit komt omdat ze niet betalen voor hun studies.

Elke Deen heeft een CPR number. Al hun gegevens zijn terug te vinden in Cura. De verschillende organisaties waar ik stage loop vallen onder Esbjerg Kommune. Dit is de overkoepelende organisatie van alle centra in Esbjerg.

Het contact met de patiënten verloopt steeds vlotter. Ze weten ondertussen wie ik ben en ik weet ondertussen wie zij zijn.  Ik had dit niet gedacht maar na week 3 ben ik eigenlijk zelfstandig aan het werken. Steven hecht veel belang aan het durven stellen van vragen  wanneer iets niet duidelijk is. Wanneer ik een vraag stel, krijg ik een uitgebreid antwoord. Moest ik deze vragen niet stellen, zou het moeilijk zijn om zaken te weten te komen. Ik leer dus veel initiatief nemen. Het is ook steeds belangrijk om aan een patiënt uit te leggen wat we gaan doen, waarom we dit doen en welk effect het kan hebben. Moest ik zelf patiënt zijn, zou ik dit heel belangrijk vinden.

Groetjes!