De laatste week stage is voorbij. Ik heb nog erg genoten van mijn laatste dagen hier. De patiënten zeggen dat ze mij gaan mij missen, maar ik hen zeker en vast ook. Tijdens één van de laatste interventies was er een mevrouw van 95 jaar die voor een laatste keer piano gespeeld heeft  voor mij. Dit was een onderdeel van de training om haar handfuncties te trainen. Dit zijn mooie herinneringen.

Ik mag besluiten dat ik tijdens mijn verblijf in Denemarken op verschillende vlakken veel heb bijgeleerd; mijn engels is erop vooruit gegaan, ik heb zelfstandig leren werken tijdens mijn stageperiode, ik heb gezien dat men in Denemarken tijd neemt voor elke patiënt, wat het zowel voor de patiënt als de ergotherapeut aangenaam werken maakt.  In Denemarken kent men minder stress. Het was een grote uitdaging die ik zeker ga missen.

Om thuis te geraken moest ik een negatieve COVID test kunnen voorleggen. Maandag heb ik de test gedaan zodat ik dinsdag zeker resultaat had om zonder problemen woensdag te vertrekken. Aangezien ik geen CPR nummer heb weigerde men in Denemarken om het resultaat mee te geven en dit te ondertekenen. Men ging mij enkel bellen indien ik positief was. Nog enkele stressmomenten dus…

Uiteindelijk heb ik een papier meegekregen van de universiteit waar in stond in welke regio ik verbleven ben, wat volstond om de grens over te steken.

De terugreis is vlot verlopen. Ik heb de trein genomen van Esbjerg naar Düsseldorf, via Kolding en Hamburg. Op de grens tussen Denemarken en Duitsland stapte de politie op de trein en controleerde mijn paspoort en vroeg hoe lang ik in Denemarken ben geweest. Toegekomen in Düsseldorf Bahnhof, was het nog 2 uurtjes rijden met auto.  Het was een blij weerzien.

hjem kære hjem!

Op mijn stageplaats is er veel afwisseling. Ik geef therapie aan de patiënten in het “woonzorgcentrum”, deze therapie gaat door in de therapieruimte of in de kamer van de patiënt. Ik begeleid bijvoorbeeld mee een ADL (activiteiten van het dagelijkse leven). De zorgkundige helpt de patiënt met het douchen. Ik ben aanwezig tijdens deze ADL om te observeren met aandacht voor de transfers en hoe de patiënt zo zelfstandig mogelijk en veilig kan meehelpen tijdens deze activiteit. Daarnaast hou ik me voornamelijk bezig met functietraining. Zo is er iemand met een humerusfractuur in beide schouders. Het doel van deze training is het verbeteren van bewegingen om zo naar een normaal functieniveau terug te keren.

Ik bezoek eveneens een ander revalidatiecentrum waar de patiënten van thuis komen om te trainen. Tijdens deze trainingen focus ik me voornamelijk op het trainen van de bovenste extremiteiten, van schouderbewegingen naar fijn motorische manipulaties. Er worden soms ook de onderste extremiteiten getraind om bijvoorbeeld veilig de trap op en af te kunnen gaan. 

Ik verplaats me met de fiets om therapie te geven bij mensen thuis. Ondanks corona kan thuistherapie toch doorgaan afhankelijk van wat de patiënt wil. Het is heel interessant om iemand in zijn eigen omgeving te kunnen begeleiden. Ze voelen zich meer op hun gemak en staan open voor verschillende soorten training. Op deze manier kom je ook veel sneller in contact met de familie. Zo kan je hen ook tips geven voor het al dan niet ondersteunen van hun partner, vader, moeder,… Een ander belangrijk aspect is een luisterend oor bieden voor de partner/ familie van de cliënt. Zij voelen zich soms alleen en niet begrepen door anderen.

Hallo iedereen,

Vandaag hebben we op stage samengezeten met andere studenten van verschillende opleidingen. We kregen een casus en moesten bespreken wat onze focus was bij deze cliënt. Samen moesten we tot de meest efficiënte zorg komen zodat we het belangrijkste doel van de cliënt konden bereiken. Het was interessant om de verschillende meningen en visies van de anderen te horen. Ik neem hier vooral uit mee dat een goeie samenwerking heel belangrijk is voor het realiseren van de doelen van de cliënt. Ik krijg hier ook het gevoel dat iedereen op dezelfde lijn staat. Een ander belangrijk iets dat ik wil meenemen en attent op wil zijn is dat men vaak de symptomen van het probleem gaat oplossen door bijvoorbeeld een pijnstiller te geven maar we moeten zoeken naar de oorsprong van het probleem en dit behandelen alvorens de gevolgen ervan.

Voor de rest verloopt alles op stage redelijk goed. Mijn begeleider laat me zelfstandig werken. Dit heeft zijn voor-en nadelen. Hierdoor krijg ik de kans om alles zelf uit te zoeken. De ergotherapeut heeft ook gezegd dat wij binnenkort studenten van het eerste jaar zullen meenemen tijdens de therapie-sessies. Ik ben benieuwd.

Groetjes!!!

Haj,

Vorig weekend hebben we de ferry vanuit Esbjerg naar het eiland Fanø genomen. Met onze fiets op de ferry vlogen we bijna van de boot door de felle wind. Niet de beste dag om Fanø te bezoeken maar ik was al blij dat het niet aan het regenen was. We zijn helemaal naar het zuiden gefietst tot in het dorpje Sønderho. Het waren mooie fietsroutes, ik heb genoten van de Deense natuur.

Groetjes!

Haj!

Ik ben ondertussen aan het ontdekken wat de manier van leven is van de Denen. Er zijn gelijkenissen maar toch hebben ze overwegend een andere levensstijl. Op mijn stageplaats  gaat er voor elke patiënt ruime tijd voorzien worden. In België gaat alles er naar mijn mening iets sneller aantoe. Hier in Denemarken is de gezondheidszorg gratis, je moet ook niet betalen voor je studies, je verdient er zelfs een beetje geld mee. De belastingen liggen hier daarentegen veel hoger. De meeste Denen verwachten daarom een perfect systeem en dat is natuurlijk ook niet mogelijk. Ik heb ook de indruk dat jongeren hier vrij snel alleen gaan wonen en kinderen krijgen. Dit komt omdat ze niet betalen voor hun studies.

Elke Deen heeft een CPR number. Al hun gegevens zijn terug te vinden in Cura. De verschillende organisaties waar ik stage loop vallen onder Esbjerg Kommune. Dit is de overkoepelende organisatie van alle centra in Esbjerg.

Het contact met de patiënten verloopt steeds vlotter. Ze weten ondertussen wie ik ben en ik weet ondertussen wie zij zijn.  Ik had dit niet gedacht maar na week 3 ben ik eigenlijk zelfstandig aan het werken. Steven hecht veel belang aan het durven stellen van vragen  wanneer iets niet duidelijk is. Wanneer ik een vraag stel, krijg ik een uitgebreid antwoord. Moest ik deze vragen niet stellen, zou het moeilijk zijn om zaken te weten te komen. Ik leer dus veel initiatief nemen. Het is ook steeds belangrijk om aan een patiënt uit te leggen wat we gaan doen, waarom we dit doen en welk effect het kan hebben. Moest ik zelf patiënt zijn, zou ik dit heel belangrijk vinden.

Groetjes!

Hey hey!

Vandaag zijn we een hulpmiddelendepot gaan bezoeken. Ik heb nog nooit zoveel verschillende hulpmiddelen gezien. Eerst hebben we hier een rondleiding gekregen en een kort woordje uitleg. Nadien kregen we even de tijd om rond te kijken. Elk hulpmiddel is zo verschillend, op deze manier kan men gaan kijken naar de individuele behoefte van de patiënt. Er was niet genoeg tijd om alles te inspecteren maar we gaan nog eens terugkomen omdat er zo weinig tijd was.

Hier in Denemarken krijg je een hulpmiddel wanneer je het nodig hebt. Men gaat in kaart brengen hoe dringend iemand een hulpmiddel nodig heeft. Stel dat iemand zijn oude rollator wilt vervangen door een nieuwe dan kan dit wel 2 weken duren maar wanneer iemand een bepaalde tillift nodig heeft of een loophulpmiddel en dit is dringend dan wordt dit ook snel geregeld. Steven vertelde mij dat wanneer ik een hulpmiddel nodig heb voor één van mijn patiënten ik deze hier kan komen halen.

Groetjes vanuit het regenachtige Esbjerg!

Helloooo!!

Dit weekend zijn we naar Århus gegaan. Het is de tweede grootste havenstad van Denemarken.

We zijn het ARoS art museum gaan bezoeken. Dit was heel indrukwekkend, ik denk dat we daar zeker 3 uur rondgelopen hebben. Het allermooiste straatje in Denemarken is Møllestein, met al de gekleurde huisjes. Dan hebben we de Botanical garden bezocht. Dit was ook heel leuk. Wanneer we na een lange dag wandelen honger kregen zijn we naar de streetfood gegaan. Deze foodmarket bevindt zich in een oude opslagplaats van het busstation.

Het was een geslaagd weekend. Zie foto’s voor meer sfeer.

Hey iedereen, 

Ondertussen ben ik al een weekje in Esbjerg. Wanneer ik op het appartementje aankwam hebben de andere studenten (2 Parisiennes en 1 Hongaar) me goed opgevangen. 2 dagen later werd ik eveneens goed ontvangen op mijn stageplaats. De eerste dagen heb ik voornamelijk een rondleiding gekregen op de verschillende centra waar Steven (mijn stagebegeleider) werkt. Ik zal dus stage lopen op verschillende plaatsen: 

• Hedelund 
• Østerby 
• EDR
• ETAC
• Home visits

Hedelund is een plaats waar mensen wonen zoals bij ons in een woonzorgcentrum. Daarnaast komen er ook mensen van thuis revalideren. Østerby is een revalidatiecentrum waar de mensen van thuis uit naartoe komen. EDR is een plaats waar mensen terecht kunnen nadat ze in het ziekenhuis hebben gelegen. Ze zien het als een tussenstop om vandaar uit te bepalen of iemand terug naar huis kan of best naar een center gaat. In de tuin van dit centrum hebben ze een parcours gemaakt om verschillende zaken vanuit het dagelijks leven te oefenen. Het zijn zaken die men moeilijk kan nabootsen in een therapie sessie. Voorbeeld: een stoppende bus of trein, het opstappen,… (zie foto’s) Er is buiten ook een pad met verschillende ondergronden (steentjes, zand, keien,…)  Ten slotte doen ze ook aan huisbezoeken. 

Naast de rondleidingen in de verschillende centra heb ik reeds een aantal van mijn vaste cliënten ontmoet. Sommige spreken een beetje Engels en andere spreken enkel Deens. Ik wil dus zeker mijn Deense woordenschat uitbreiden om een kleine conversatie te kunnen hebben met de cliënt. Momenteel communiceren we aan de hand van gebaren en dit is niet altijd evident. 

Dit weekend ga ik met de twee Parisiennes Århus bezoeken. Enjoy your weekend!!