Hei,
Eindelijk hebben we het noorderlicht gezien! We hadden de hoop al opgegeven want zelfs in Lapland hadden we pech en konden we het niet zien. Maar deze week bracht er verandering in! We hebben het noorderlicht toch kunnen zien en wel hier in Turku. Van geluk gesproken!
In al ons enthousiasme bijna vergeten onze voorbij week samen te vatten, maar niet getreurd, hier komt een overzicht! Vorige week donderdag was onze laatste stagedag, we hadden dus ook een evaluatie gesprek. Maar we kunnen jullie meedelen dat we allebei geslaagd zijn voor onze stage! Nu moeten we enkel nog een presentatie geven in april, en dan zit het er echt op.
Donderdag namiddag kwamen Ellen’s ouders op bezoek, we vlogen er direct goed in want we hadden tickets geboekt voor de ijshockey wedstrijd. Iedereen zei ons dat TPS (het team van Turku) zou verliezen dus we vertrokken zonder al te grote verwachtingen. Maar tot ieders verbazing won Turku met 5-3. Zo’n ijshockey wedstrijd omschrijven is moeilijk. Het gaat er zeer wild aan toe en om de 3 minuten ongeveer wordt het spel stilgelegd, als dit het geval is beginnen kort gerokte cheerleaders overenthousiast te dansen. De moeite om eens gezien te hebben maar 1 match was genoeg!
Vrijdag hadden we onze eerste les over spalken. We hadden 4 uur om 1 spalk te maken, in het begin vroegen we ons af hoe we daar zo lang over zouden doen, maar dit werd ons al snel duidelijk! De docent was een echte muggenzifter, we hebben zeker 5 keer moeten herbeginnen voor ze vond dat het wel oke was. Wij hadden het gevoel dat onze eerste spalk het zelfde was als de laatste versie maar kom! Tot en met 2 april hebben we elke vrijdag een les hierover en op 2 april is ons examen.
’s Avonds zijn we gaan eten in Panimoravintola koulu. Wat zoveel wilt zeggen als een restaurant in een oud schoolgebouw. Het gebouw en interieur is gebleven zoals de school er vroeger uitzag. Indrukwekkend! We hebben er heerlijk gegeten. We waren wel wat underdressed, er was namelijk een heel sjiek feest aan de gang in het andere gedeelte van het gebouw.
Nadien was the old bank aan de beurt. Dit is een cafe in hetzelfde concept als de oude school. Het bankgebouw inclusief de kluizen zijn gebleven, maar nu is er een café in ondergebracht. Normaal gesproken moet je 24 zijn om hier binnen te mogen, ik ben te jong dus! Maar we hadden geluk want de buitenwipper was net naar de wc terwijl wij ongestoord binnengingen. In België zeggen ze wel eens dat de jeugd van tegenwoordig veel kunnen drinken, maar hier geldt dat duidelijk voor de ouderen van tegenwoordig! Iedereen strompelde hier goed beschonken rond.
Onze toeristische tocht door Turku werd verder gezet. De volgende dag stond de dome (grote kerk), aboa vetus and ars nova en Turku castle op het programma. Wij hebben hier op dit weekend meer gezien dan de voorbije 2 maanden. ’s Avonds zijn we gaan eten op een boot, na een eindeloze zoektocht naar een restaurant dat niet volzet was. ’s Middags aten we in de kauppahalli, een overdekte marktgang met verschillende eetstandjes.
Op zondag stond Ruissalo op het programma, een rustige plek in Turku aan het strand. Hier werd het koude water overwonnen tijdens het ijsduiken. Dit weekend gaan we nog eens terug om daar te barbecuen met onze kotgenoten en de 2 nieuwe bezoekers, Hanne en Elise.
Maandag vertrokken Ellen’s ouders voor een lange reis terug naar België.
Woensdag hadden we onze eerste Finse test, hiervoor hebben we 33 woordjes moeten leren en de partitief. Moeilijker dan verwacht, maar het stond nog niet op punten! We gaan onze tenen nog mogen uitkuisen voor het examen op 1 april.
Na al de examens hebben we een weekendje Stockholm geboekt. Van 3-6 april zullen we daar te vinden zijn, Suzan’s papa en broer Ward zullen daar ook zijn. We vertrekken hier vrijdag met een cruise richting Stockholm, zo’n 12 uur varen.
Straks komen Hanne en Elise aan, zij blijven tot en met maandag, alweer een druk maar leuk weekend voor de boeg dus! Samen met hun kunnen we genieten van de zonsverduistering vrijdag, het is dan wel geen noorderlicht maar het is ook de moeite om eens te zien!
Ondertussen begint het hier al maar te korten, binnen een maand zijn we alweer terug in België, de tijd vliegt hier echt voorbij 🙁
Tot volgende week voor meer verhalen.