Holaaaa,

Maandagochtend begon mijn dag direct goed. Er werd namelijk een groot pakketje geleverd op mijn appartement. Mijn fiets was toegekomen! Vanuit België heb ik een plooifiets laten opsturen naar Spanje, zodat ik me hier gemakkelijk kan verplaatsen. Ik testte mijn fiets direct uit en vertrok ermee naar stage.

Ik werd meteen met open armen ontvangen op mijn stageplaats. In mijn beste Spaans stelde ik mezelf voor aan alle ergotherapeuten en kreeg ik een rondleiding. In het centrum komen de kinderen ambulant op therapie, een therapiesessie duurt ongeveer zo’n 45 minuten. De meeste kindjes komen 1 tot 3 keer per week langs. Meestal komen de ouders met een specifieke hulpvraag voor hun kind zoals selectief eetgedrag, emotionele problemen, participatieproblemen in de klas, problemen met aan- en uitkleden, overgevoeligheid aan prikkels, gedragsproblemen,… Meestal ligt dit aan de basis van een sensorisch verwerkingsprobleem. Door middel van sensorische integratie wordt er therapie aangeboden aan de kinderen, zodat zij optimaal kunnen participeren in de maatschappij. Hieronder vind je enkele foto’s van de therapiesessies met de kindjes:

Vrijdag werd ik verrast door mijn collega’s voor mijn verjaardag. Ze hadden een kleine lokale specialiteit voorzien met wat kaarsjes. Super lief van hun! Daarna kon het mijn weekend van start gaan en ging ik met wat vrienden iets eten in een gezellige tapasbar.

Tijdens de tweede week observeerde ik de afname van het SIPT-assessment. Dit is een assessment dat de sensorische integratieprocessen meet. Dit is zeker interessant voor mij als ergotherapeut in spe, aangezien ik dit assessment nog niet kende. Zelf kan ik het assessment niet uitproberen op een kindje, aangezien men hier een opleiding voor moet volgen. Op basis van de informatie verkregen uit het assessment, kan men zicht krijgen op welke vlakken van sensorische integratie het kind problemen heeft en zo een gepaste therapie opstellen.

Op stage heb ik eveneens enkele nieuwe hulpmiddelen ontdekt dat de ergotherapeut gebruikt bij kinderen met eetproblemen. Heel wat kinderen met sensorische integratieproblemen ervaren ook eetproblemen, aangezien zij sensorische prikkels anders verwerken. Dit kan problemen geven zoals: sterke afkeur van bepaalde voedingsmiddelen, moeite met eten in de mond te verdragen, moeite met kauwen,… De ergotherapeut kan hierbij helpen door de mondspieren te stimuleren. Op de foto hieronder wordt er aan kind gevraagd om bellen te blazen, dit zorgt ervoor dat er proprioceptieve stimulus wordt gegeven aan de mond. Een ergotherapeut gaat ook effectief aan de slag met de eetproblemen van de kidneren. Hieronder zijn er enkele hulpmiddelen die de ergotherapeuten gebruiken.

De “Z-vibe” is een vibrerende pen die als therapeutisch hulpmiddel ingezet kan worden bij problemen met mondmotoriek en voedingsproblemen. Het hulpmiddel zorgt voor zintuigelijke stimulatie ter verbetering van de waarneming in de mond. De trilling kan ook heel kalmerend en rustgevend zijn voor het kind.

Daarnaast gebruiken zij ook een speelgoedkikker bij jongere kinderen. Sommige kinderen met sensorische verwerkingsstoornissen kunnen zelfs niet verdragen dat er voedsel op tafel ligt. Stap per stap wordt er samen met het kind gewerkt om toch gewoon te worden aan de textuur, geur en smaak van voedsel. Door het kind te vragen om het voedsel in de mond van de kikker te steken, durven ze het voedsel vast te nemen en ervaren ze textuur van het voedsel. Alles wordt in therapie stap per stap aangebracht.

Volgende week wordt het een pittige week, aangezien ik een bijscholing ga volgen over sensorische integratie. Ik kijk er alvast naar uit om meer te weten te komen over de principes achter het sensorische integratiemodel.

Hasta pronto!

Ellen xxx