Het doel van de dag
Gisteren bezochten Kim en ik de stad Matagalpa.
Bij onze aankomst was ons doel van de dag snel beslist. We wouden de top van de hoogste berg bereiken.
We vroegen aan enkele lokale bewoners om de weg. Naast de wegbeschrijving kregen we telkens te horen dat het veel te gevaarlijk was om de berg alleen te beklimmen. Maar ons doel stond vast, we gingen de top bereiken.
Halverwege de klim kregen we verschillende keren te horen dat het gevaar niet de tocht zelf was, maar de bewoners in de bergen. Blijkbaar vormt drugsgebruik er een groot probleem. We kregen verscheidene verhalen te horen van mensen die beroofd werden (of erger).
Eventjes gepaste schoenen zoeken voor de bergbeklimming
Ik hoorde de stem van mijn bezorgde moeder al in
in mijn gedachten. Bij mijn vertrek naar Nicaragua
liet ze mij dan ook beloven om elke dag het berichtje “ja mama, ik leef nog” te sturen. Aangezien ik mijn beloftes graag nakom, besloten we om onze tocht halverwege te beëindigen.
Na wat geslenter door de marktjes, beloonde we onszelf met een bezoekje aan de chocoladefabriek. Als twee chocoladeverslaafde meisjes, afkomstig uit het land met lekkere chocolade in overvloed, was het niet gemakkelijk om aan onze standaarden te voldoen.
Tegen het einde van de dag hebben we ons er bij neergelegd dat het land niet bekend is voor zijn chocolade maar wel voor zijn gallo pinto(rijst met bonen).
Het operatiekwartier van de chocoladefabriek
Ons eten voor de komende maand (bonen)
die roze schoenen lijken me nu toch niet zo handig te zijn om een bergje op te stappen
maar kmoet wel meegeven dat ze u goed staan (heb een fotootje bij ons Kim gezien)
ik zou zeggen: “go for it” of beter nog “vamos para it” / klopt niet helemaal, maar klinkt wel leuk
nog veel plezier en laat ons regelmatig meegenieten hé
Die schoenen zijn ook wel roze pareltjes vind ik …
Blij met jullie wijze beslissing!
Je hebt recht op eeuwig respect!
Louboutin of Jimmy Choo, inderdaad moeilijke keuze voor bergwandeling
Leuk om jullie belevenissen wat mee te kunnen volgen mèt bijhorende ‘knalroze glitter’ foto’s! En af en toe eens naar de mama luisteren kan wel iets opbrengen! Moeten het noodlot niet tarten hé!
Wat een mooie parels waren we me dat seg! 😀
Jammer dat ze te groot waren…