Hallo! Ik ben Lies! Na mijn studie Jeugd- en gehandicaptenzorg (JGZ) in het secundair was het voor mij een logische stap om verder te studeren in een richting binnen de gezondheidszorg. Op een info-avond wist meneer Vos mij al snel te overtuigen: het werd ergotherapie!
Dat is ondertussen ook al 3 jaar geleden. Ondanks de vele corona-perikelen zijn die achteraf bekeken snel voorbij gegaan. Nu zit ik in mijn laatste jaar en brengt de internationale stage mij naar Akureyri, een stadje zo groot als Vilvoorde in het noorden van IJsland.
De reis begon vrijdag 20 januari in Zaventem. Via een omweggetje langs Kopenhagen arriveerde ik rond 16 uur in Reykjavík, op de internationale luchthaven. In een hotel vlakbij heb ik overnacht. De volgende dag bracht een taxi me naar de luchthaven voor binnenlandse vluchten, zo’n 50 km verderop en middenin het centrum van de hoofdstad. In deze piepkleine luchthaven nemen mensen een vlucht zoals wij de trein nemen, aangezien er geen treinverkeer is in IJsland.
In mijn appartementje werd ik verwelkomd door de huisbaas, die me meteen wegwijs maakte in enkele praktische zaken. Wist je dat in IJsland alle winkels open zijn op zondag, en dagelijks tot 9 uur ’s avonds? Meteen ging ik op jacht naar wat lekkers en genoot van een pizza in een lokaal restaurantje. In België wordt alles duurder, maar hier doen ze er nog een schepje bij!
Zondag had ik de tijd om me te installeren en me klaar te maken voor de eerste werkdag. Ook een verkenningstocht naar het schooltje waar ik de komende weken zal doorbrengen, stond op het programma.
De tocht van mijn appartement naar de school is een 
hele onderneming. Om af te dalen vanop de heuvel naar de vallei is het een kunst om recht te blijven! De wegen en voetpaden liggen er spekglad bij, naar onze normen althans. De IJslanders die ik tegenkom stappen gewoon door alsof er geen vuiltje aan de lucht is.
De tocht bren
gt me langs het water in de baai, met prachtige vergezichten en mooi gekleurde wolken.
Tijdens de eerste twee stagedagen in de kleuterschool Iðavöllur kreeg ik een korte rondleiding van mijn begeleiders en leerde ik het dagritme van de kleuters kennen. Ik zal er voornamelijk bij de oudste kleuters staan in de leefgroep Jötunheimur, het thuisland van de Jötun uit de Noorse mythologie. De kleuters waren nieuwsgierig naar hun nieuwe ‘juf’ en kwamen me al gauw opzoeken wanneer ze hulp nodig hadden.
In de visie van de school leren de kinderen het meest wanneer ze (buiten) spelen. Na de verwelkoming kleden ze zich aan en spelen ze in de dikbesneeuwde speeltuin. Kinderen met speciale behoeften worden in de namiddag apart genomen door de ergotherapeut. Daar zal ik de komende weken ook aan deelnemen.
Ik hoop dat ik de komende dagen leuke dingen mag doen in de school en dat ik Akureyri beter leer kennen. Ik houd jullie op de hoogte.
Tot later!