Hallo iedereen
De eerste helft van de stageperiode hier in Akureyri zit er bijna op. Hoog tijd om er iets over te vertellen dus.
Zo ziet een doorsnee werkdag eruit: opstaan rond 7 uur, ontbijt, boterhammetjes smeren voor de middag, warm aankleden. Ik vertrek op mijn appartementje rond 7.40 uur. Het is zo’n 20 minuten stappen, “down the hill” zoals ze op school zeggen, door sneeuw en ijs. Een leuke wandeling!
De eerste week was vooral een kennismaking met de school, de kinderen, het dagritme en vooral…. de taal! IJslands is een taal waar je met kennis van andere talen niets kunt uit afleiden. In de school spreekt iedereen enkel IJslands. Alleen mijn begeleiders kennen een bescheiden woordje Engels. Erg moeilijke werkomstandigheden dus, die ervoor zorgen dat de communicatie, vooral met de kinderen, in het begin vrij moeilijk verliep. Ondertussen zijn ze al wat gewoon om mij er dagelijks te zien, en komen ze nu spontaan naar me toe voor allerlei zaken.
Ongeveer 30% van de kleuters komt uit gezinnen waarvan minstens 1 ouder geen IJslander is. Deze spreken dan naast IJslands de thuistaal van de ouder(s). De foto toont een muur in de school waarop alle vlaggen van alle nationaliteiten in de school afgebeeld staan. En je ziet het goed: er hangt een Belgische vlag tussen. 1 kleutertje heeft 2 Vlaamse ouders. Het doet me dan ook deugd om met haar even “normaal” te kunnen communiceren.
Als stagiair-ergotherapeut in de kleuterschool Iðavöllur assisteerde ik tot nu toe de verantwoordelijke van het team “special education” voor het begeleiden van kinderen in de leeftijd van 4 tot 6 jaar. Ik kreeg ondertussen ook een kleuter toegewezen die ik in het bijzonder zal volgen en helpen bij het ontwikkelen van zijn motorische vaardigheden, zelfzorgvaardigheden en zelfstandigheid bij het aan- en uitkleden voor buitenactiviteiten en het hanteren van mes en vork tijdens het eten.
Rond 8 uur kom ik aan op school en verwelkom ik samen met het lerarenteam de kinderen die door hun ouders worden afgezet. In de voormiddag wordt er klassikaal les gegeven door de klasjuf en het team “speciale onderwijsbehoeften” assisteert in de les waar nodig.
Na de middagpauze werk ik individueel met de kinderen, in het bijzonder met mijn volgcliënt, en geef ik hen gerichte oefeningen om hun vaardigheden te verbeteren. Ik werk bijvoorbeeld aan het verbeteren van hun fijne motoriek en hand-oog coördinatie. Vooraf observeerde ik deze kinderen tijdens hun dagelijkse activiteiten om mijn aanpak om hen te ondersteunen aan te passen waar nodig.
Tijdens de speel- en lunchpauze ben ik beschikbaar om met mijn mentor te overleggen over de vorderingen van de kinderen en om te bepalen welke vervolgstappen we moeten nemen.
Om 16 uur eindigt mijn werkdag en klim ik huiswaarts. Onderweg geniet ik van de mooie kleuren in de lucht, veroorzaakt door ijskristallen die in de dampkring rondzweven. Het is zeer mooi om naar te kijken, maar volgens mijn buurman is het een slecht voorteken voor onze planeet: wanneer deze kleuren zich tonen zou het gat in de ozonlaag groter aan het worden zijn…
En ondanks de lage temperaturen, gaat een ijsje er af en toe ook wel in!
In het weekend heb ik mezelf getrakteerd op een boottocht in de Eyjafjörður (“de fjord met een eiland”). Ondanks het feit dat je minstens met 10 moet zijn, is de kapitein toch met 7 toeristen uitgevaren naar het eiland dat aan de ingang van de fjord ligt, aan de Atlantische oceaan, op zo’n uur varen van Akureyri. Rond dit eiland leven een groep van 4 bultruggen en een eenzaat die zich maar al te graag laten zien aan de weinige toeristen die er in de winter zijn. Een uur lang cirkelden zij om de boot die heftig heen en weer dobberde op de woelige golven (iedereen die wou kreeg vooraf reeds een pilletje tegen de zeeziekte!). Het was een zeer leuke ontmoeting met de dieren die tot op 20 km van de boot kwamen. Onderweg vertelde de Engelstalige (Poolse) gids over de geschiedenis van de visserij in de fjord. Het was een onvergetelijk tochtje.
Tot binnenkort, voor het vervolg van mijn verhaal!
Lies