MAANDAG 11 MAART 2019

Hallo iedereen,

Ellen is goed geland zoals je wel las in de vorige post, al schrok ze zich wel een bult. (alhoewel, hare bult toch niet ver weg is). Het weeshuis had Ellen véél kleiner ingeschat, meer bepaald een huisje, maar niet veel meer dan dat.

Voor Ellen zitten de eerste stagedagen er reeds op. Onze stagebegeleidster, Agnieszka Ptak, is niet aanwezig deze week, omwille van het TAPAS-congres in het stormachtige België. Pas volgende week maandag zullen Ellen en Agnieszka kennis met elkaar nemen. Om die reden heeft Ellen van Alien en Melissa een korte rondleiding gekregen in de instelling. Op deze stageplek is het zeer belangrijk dat we zelf initiatief nemen als ergotherapeut(en) en om actief en gericht te werken met de kindjes. Ook heeft Ellen uitleg gekregen over bepaalde technieken die ergotherapeuten gebruiken tijdens therapeutische sessies met de kindjes (Sherborne, BOBATH-principe, sensorische integratie, Shantala-massage,…). Ellen haar eerste dag was hoofdzakelijk een observatie-voorbereidingsdag en op die manier maakte ze kennis met de kindjes en ook haar twee volgpatiëntjes. Voor Ellen was dit de eerste keer dat ze stage liep in het interventiedomein OD. Tot op vandaag zijn de dagen behoorlijk zwaar en vermoeiend, de kinderen eisen véél aandacht. Het is aanzienlijk dat de kindjes energieker zijn na het weekend. Voor Alien zijn het al haar laatste dagen, waarna ze vanaf vrijdag ‘vakantie’ neemt én haar vriend opwacht in de luchthaven van Warschau.

Als student geven wij voornamelijk onze eigen voorbereide interventies, terwijl de andere kinesiste Agatha haar eigen werk heeft. Ze praat niet véél tegen ons, maar door de taalbarrière doen we beide ons best. Omdat Agnieszka en Justyna naar België zijn om daar het TAPAS-congres bij te wonen, kunnen en mogen we enkel therapie geven in de ‘sala rehabilitacyjna’ of revalidatiezaal. Dat best jammer want de nieuwe blok bevat een sensorische integratiekamer die voor sommige kinderen veel te bieden heeft. Samen staan we ter hulp om kinderen eten te geven tijdens het ontbijt en het middagmaal. Wat we daar zien is soms wel confronterend. Kinderen die in principe zelfstandig eten, worden gedwongen om sneller te eten. Lukt dit niet, dan duwt de verzorgkundige of andere medewerker (soms zelfs poetsvrouw) een volle lepel in de mond van het kind.

DINSDAG 12 MAART 2019

Op Ellen haar tweede dag hebben we in de avond een sessie schrijfdans gegeven. Deze werd reeds voorbereid door Melissa en Alien, maar met ons drie konden we effectiever werken. Schrijfdans is volkomen onbekend bij de Poolse jeugd en therapeuten, ze kennen dit niet, én daarom was dit een uitdaging voor ons. We merkten héél veel op, en ook een kleine dank aan de logopediste die ons bijstond als tolk.

Ellen: “Wat mij de eerste dagen vooral is opgevallen is, dat de gebruikte therapiematerialen nooit ontsmet worden. Zeer verontrustend omdat deze doelgroep ook zeer kwetsbaar is voor microben en ziektes.

Het communiceren met andere werknemers in deze instelling is niet makkelijk én ook al ben je hier bijna drie weken, de taalbarrière blijft aanwezig. Sommige medewerkers doen écht hun best, andere slaan er hun pet naar. Er zijn niet veel medewerkers die Engels begrijpen en/of kunnen spreken. Hierdoor moet ik het soms letterlijk en figuurlijk met mijn handen en voeten uitleggen. Dit resulteert geregeld in hilarische toestanden. Ook ben ik tevreden en zeer dankbaar dat het vertaalprogramma ‘Deepl’ ons uit de nood helpt. Hiermee vertalen we informatie in het Pools zodat zij ons kunnen verstaan. Zo moest Alien doorschijnende plakband hebben en dan hebben we onze vriend Deepl die ons uit de nood helpt. Niet bang zijn om vragen te stellen is hier de boodschap!

WOENSDAG 13 MAART 2019

Nieuwe dag, de laatste stagedag van deze week, aangezien we morgen naar de Universiteit van Wroclaw gaan. We krijgen een rondleiding, maar hoeven geen presentatie te geven. Omdat er reeds voorbijgaande groepjes uitleg zijn gaan geven over ergotherapie in België, telkens aan dezelfde groep studenten hebben wij geen nieuwe informatie meer te bieden. We hadden dit wél graag gedaan, natuurlijk!

Ellen: “Ik ben enigszins verbaasd dat de te verwachte temperatuur in Jaszkotle aanstaande zondag zal oplopen tot 20 °C, ongelofelijk! Een warme dag in Krakau (want dan zitten we met ons drie in Krakau). Ondertussen lees ik op sociale media dat het in België zeer slecht weer is. Mijn verwachting dat het in Polen minder mooi weer was, klopt niet. Eergisteren kregen we een potje hagel, maar die bleef ook niet lang liggen. De wind die waait hier wél hard en luid, en Ellen kan hier niet door slapen. Eveneens heeft Ellen moeite met het feit dat onze kamer geen rolluiken heeft, en wordt ze meteen wakker bij de eerste zonnestralen. Ergominded: een handdoek in het kiepsysteem van het raam geplaatst.

Alien plaatst eendaags nog een laatste berichtje met het reilen en zeilen in Jaszkotle, daarna neemt Ellen het hier van haar over.

Groetjes van ons twee! Salut, salaat do widzeniaaa!

PS: Ellen en vliegend kinderspeelgoed zijn geen goede match, een blauw oog heeft ze er gratis bij gekregen. Sorry not sorry! We gaan dat goed verzorgen, al hopen we dat het blauw niet verder zakt, want anders wordt het een blauwe wang.