De eerste drie dagen waren voor alles een eerste keer. De eerste keer in Afrika, wat normaal een warm continent zou moeten zijn. Ik ben hier aangekomen met regen, iets wat blijkbaar behoorlijk uitzonderlijk is. De eerste keer in Marokko waar het op dit moment voor de locals winter is, maar voor mij toch behoorlijk warm precies…

De eerste keer in mijn gastgezin. Het zijn super vriendelijke mensen die altijd klaar staan om te helpen. En waar ik ook mijn eerste ervaring had met de Marokkaanse Tajine . Zo lekker 🙂

Ik heb deze week ook de stad waar ik verblijf verkend. Het verkeer is hier abnormaal druk en chaotisch. Je moet, bij wijze van spreken, bijna over de auto’s lopen als je oversteekt. En de Medina is zeer druk met al zijn kleine winkeltjes.

Maar het belangrijkste! Ik ben vandaag voor de eerste keer op mijn stageplaats geweest. De grootste groep kinderen hebben autisme of kampen met het down syndroom. Bijna kind heeft een persoonlijke assistent om hem/haar doorheen de dag te helpen. Sommige assistenten helpen enkel tijdens de schooluren, anderen zijn er de volledige dag voor de kinderen. Ik heb ook voor de eerste keer met verschillende kindjes gewerkt. Communicatie is de moeilijkste barrière om te overwinnen. De kinderen spreken niet super goed Frans of spreken soms totaal niet. Morgen mag ik observeren in de klas zelf om te ervaren hoe de kinderen daar reageren. Het belooft zeker en vast boeiend te worden!

Oh ja, de foto bovenaan is het uitzicht vanuit het ergolokaaltje.