Eerste week: Kennismaken en oriënteren – de eerste stappen in een nieuwe omgeving
De eerste week stond volledig in het teken van kennismaking en oriëntatie. Ik maakte kennis met de school, de werking en natuurlijk mijn collega’s (ergo)therapeuten. We bespraken de verschillende types pathologieën die we hier tegenkomen en doorliepen de diverse assessments en therapiematerialen. Ook het Wall-model kwam uitgebreid aan bod, wat een boeiende inkijk gaf in de manier waarop hier gewerkt wordt.
Daarnaast stelde ik mezelf voor aan het team en vertelde ik over mijn familie en vrienden. Het was fijn om deze persoonlijke connecties te maken. Later in de week kreeg ik de kans om tijdens de speeltijd de kinderen te observeren en te oefenen in het herkennen van de juiste pathologieën. Een leerzame ervaring die me hielp om mijn theoretische kennis in de praktijk te brengen.
Week 2: Van observeren naar actie
In de tweede week rondde ik de leerstof af en namen we de laatste details door. Op maandagmiddag gaf ik sportlessen aan de kinderen van de secundaire school, wat zowel leuk als uitdagend was! Ik kreeg ook mijn uurrooster, waarin al mijn individuele cliënten en groepssessies stonden ingepland.
Verder mocht ik meekijken bij verschillende ergotherapiesessies, wat me veel inzicht gaf in de praktische aanpak van mijn collega’s. Een hoogtepunt van de week was het geven van typelessen aan de oudste kinderen van de lagere school. Het was geweldig om hun enthousiasme te zien en hun vooruitgang van dichtbij mee te maken.
De week werd afgesloten met een sportdag op vrijdag. Samen met de ergotherapeuten hielp ik mee om de verschillende sportactiviteiten in goede banen te leiden.
Week 3: Structuur vinden en de eerste zelfstandige assessments
Langzaam maar zeker begin ik in een vaste structuur te rollen. Mijn dagen volgen een duidelijk ritme met vaste tijdstippen en een goed gevulde planning. Ik begeleid acht individuele volgcliënten en ondersteun bij maar liefst vijftien groepssessies in de klassen.
Deze week is ook de laatste kans om therapiesessies mee te volgen met de vier verschillende ergotherapeuten. Daarom benut ik elk vrij moment om dossiers van mijn volgcliënten door te nemen – een intensieve, maar noodzakelijke taak, aangezien deze vertrouwelijke informatie niet mee naar huis mag. Naast het verwerken van dossiers, stel ik ook doelstellingen op voor de kinderen en krijg ik de kans om onder toezicht mijn eerste assessment af te nemen: de Sensory-Motor Group Assessment. Een spannend moment, maar vooral een leerrijke ervaring!
Week 4: Eye Clinic Day en de stap naar zelfstandigheid
De start van de week staat nog in het teken van observeren en leren. Op maandag en dinsdag volg ik nog enkele therapiesessies en assessments mee, waarna woensdag volledig in het teken staat van de Eye Clinic Day. Op deze dag zorgen de ergotherapeuten voor een vlot verloop van het onderzoek, begeleiden we de kinderen van en naar de klas en houden we hen actief bezig terwijl ze wachten op hun beurt. Een dag vol organisatie en flexibiliteit!
Naar het einde van de week toe komt er steeds meer zelfstandigheid bij kijken. Ik mag mijn eigen sessies voorbereiden en uitvoeren, waarbij overleg en feedback een grote rol spelen. Dit vraagt veel energie en tegen het weekend voel ik me dan ook compleet leeggezogen door alle voorbereidingen, verantwoordingen en het constant spreken in een andere taal. Gelukkig is het weekend een moment om even op adem te komen en bij te tanken voor de volgende uitdagingen.
Ik kijk alvast uit naar wat de komende weken zullen brengen. Blijf zeker deze blog volgen voor meer updates over mijn avontuur in Kaapstad!
Week 5: Leren van verschillende aanpakken
De stage neemt steeds concretere vormen aan. Ik mag nu zelfstandig aan de slag onder toezicht van een ergotherapeut en krijg regelmatig feedback op mijn therapieën. Het is boeiend om te ontdekken of mijn aanpak aansluit bij de doelstellingen van de cliënten.
Elke mentor hanteert een andere werkwijze. Sommige therapeuten focussen zich volledig op doelgericht werken, terwijl anderen een mix maken tussen plezier en therapie. Dit brengt een uitdaging met zich mee: hoe ontwerp ik een activiteit die aansluit bij elke therapeut? Zelf geloof ik in een 50/50 balans: plezier motiveert en zorgt ervoor dat kinderen graag naar ergotherapie komen, terwijl we tegelijk effectief werken aan de doelstellingen.
Week 6: Nieuwe collega’s en een flexibel rooster
Deze week start met de komst van twee Zuid-Afrikaanse studenten die hun eerste stage lopen. Dit betekent dat mijn uurrooster voor de derde keer wordt aangepast, aangezien zij enkele kinderen en groepsessies overnemen. Het voordeel hiervan? Ik krijg extra tijd om sessies voor te bereiden en inspiratie op te doen door andere therapeuten aan het werk te zien.
Een paar sessies die ik heb voorbereid:
- U., 10 jaar, bilaterale spastische cerebrale parese: zelfstandig uit de rolstoel komen, kruipen naar een cilindervormige buis en ballen vangen en teruggooien met een geheugenoefening gekoppeld aan kleurcodes.
- A., 10 jaar, Noonan-syndroom: werken aan figuur-achtergronddiscriminatie om gerichter objecten in afbeeldingen te kunnen herkennen.
Daarnaast was er op woensdag een sportdag: een groot evenement waarbij ouders kwamen kijken hoe hun kinderen verschillende parcours aflegden, sprongen en pittenzakken wierpen. De dag was een succes met veel lachende gezichten en heerlijke traktaties zoals ijsjes en zelfgemaakte koekjes!
Week 7: Meer zelfstandigheid en vertrouwen
Een virus waart rond en zorgt voor veel afwezigheid onder collega’s. Hierdoor krijg ik de kans om zelfstandig sessies te begeleiden zonder toezicht. Door de wijzigingen in het schema leer ik nieuwe groepen kennen, waaronder de visuele perceptiegroep. Dit geeft me extra inzicht in hoe verschillende vaardigheden worden geoefend.
Het voelt goed om steeds vaker ingezet te worden als vervanger van de vaste ergotherapeuten. Dit is een teken van vertrouwen en geeft me een boost in mijn ontwikkeling. Bovendien mag ik de Zuid-Afrikaanse studenten begeleiden door hen uitleg te geven over hun volgcliënt en hen te laten meekijken bij mijn therapiesessies.
Week 8: Extra verantwoordelijkheden en samenwerking
Langzaam maar zeker word ik volledig opgenomen in het systeem. Naast mijn vaste taken krijg ik deze week twee nieuwe verantwoordelijkheden:
- Samenwerken met andere disciplines: Ik krijg vaker de vrijheid om te overleggen met andere specialisten binnen de school. Dit helpt me om mijn communicatieve vaardigheden binnen het multidisciplinaire team te versterken.
- Leiden van groepsactiviteiten voor de jongste kinderen (Grade R-klassen): Hier worden fijne motoriek-oefeningen zoals knippen, plakken, scheuren en vingerverven op een speelse manier aangeboden. Een mooie kans om mijn creativiteit in te zetten!
Week 9: Afscheid en afronding
Mijn laatste stageweek begint met een speciale lunch: de andere ergotherapeuten hebben Afrikaanse gerechten gemaakt ter ere van mijn verjaardag en het einde van mijn stage. Een mooie gelegenheid om samen te komen en ervaringen te delen.
Daarnaast is het tijd om afscheid te nemen van cliënten en groepssessies waar ik therapie heb gegeven. Ook draag ik alle documentatie over, inclusief de observaties en uitgevoerde activiteiten, zodat de therapeuten en studenten na mij vlot kunnen verderwerken.
Globaal beeld over mijn taken aan het einde van de stageperiode:
- Cliëntendossiers doornemen en assessments afnemen
- Lange en korte termijndoelstellingen opstellen
- Therapieën en activiteiten voorbereiden, uitvoeren en evalueren
- Groepsactiviteiten ondersteunen en zelfstandig uitvoeren
- Samenwerken met het multidisciplinaire team
Deze stage was een geweldige leerschool waarin ik niet alleen mijn therapeutische vaardigheden heb aangescherpt, maar ook geleerd heb om flexibel en zelfstandig te werken. Ik kijk ernaar uit om deze ervaringen mee te nemen in mijn verdere opleiding en carrière als ergotherapeut!