Hallo allemaal!
Deze week donderdag zijn Margot en Sheridan op verplaatsing geweest en hebben een school voor kinderen met mentale en fysieke beperkingen (zoals autisme, syndroom van Down, CP…) bezocht. Tot daar geraken was een hele opdracht! Onze hobbelige rit duurde 4u in totaal (heen en terug). Onderweg hebben we weer van de prachtige uitzichten kunnen genieten. Hoe zijn we in contact gekomen met die school? Bewoners van Khagendra krijgen regelmatig bezoek van een Engelsman, Michael. Hij is erg geïnteresseerd in wat we doen en staat in contact met verschillende organisaties in Nepal. Hij raadde ons aan om eens een bezoekje te brengen aan die school. Op die manier konden we meer ideeën opdoen die we mogelijks kunnen toepassen op onze stageplaats. Er werkt ook één ergotherapeut. Dit is heel bijzonder, aangezien ergotherapie bijna niet gekend is in Nepal.
Wat ons vooral opviel is dat de school heel erg ergo-gericht is. Ze leren de kinderen naast schoolse vaardigheden ook alledaagse vaardigheden (zoals hun kleren opvouwen, voor dieren zorgen, afwassen, koken, naaien…). Ze streven er duidelijk naar dat de kinderen zo goed en zelfstandig mogelijk kunnen deelnemen aan het maatschappelijk leven. De directrice is een kinesist van opleiding en heeft al meerdere cursussen in het buitenland gevolgd. Ze heeft hiervan veel ideeën overgenomen en materialen gekregen, waardoor de manier van werken in het centrum erg lijkt op die van België. We stonden versteld door de hoeveelheid aan materiaal waarover ze beschikken: I-pads, assessments, black rooms, snoezelruimtes, en heel veel visuele ondersteuning. Ook qua infrastructuur was het verschillend en voor even leek het alsof we in een andere land waren.
Elke leerling heeft een taak op school, wat hen een verantwoordelijkheidsgevoel geeft. Sommigen werken op de boerderij, anderen zijn verantwoordelijk voor de kippen, geiten, het proper houden van de lokalen, koken en bakken. Dit laatste kunnen ze zeer goed! We hebben namelijk kunnen genieten van hun lekkere zelfgemaakte koekjes. Na onze rondleiding zijn we zelf aan de slag mogen gaan en hebben wat therapie mogen geven: vooral snoezelen, muziek en lichaamsbesef maakten deel uit van onze opdrachten. Daarnaast hebben we ook een sessie meditatie mogen mee volgen.
De ergotherapeut had die dag jammer genoeg een dagje vrij, waardoor we haar geen vragen hebben kunnen stellen. De directrice zei wel dat we altijd nog eens mogen terugkomen als ze er wel is.
Om de dag goed af te sluiten, waren we uitgenodigd om met de sponsors van het centrum te dineren. Goed dat we dit gedaan hebben, want elke dag rijst eten begint zijn tol te eisen.
Hier hebben jullie wat foto’s van onze zeer leerrijke dag!
PS: Hier is een meditatie lied dat we niet uit ons hoofd krijgen (you’re welcome) https://www.youtube.com/watch?v=_ODq4us08KY&t=136s
