We hebben een hele drukke stageweek gehad, we worden meer en meer ingezet op taken.

Maandag kwamen we aan op stage en waren we nog kort aan het overlopen wat we die dag gingen doen. Tijdens het voorbereiden kwam het hoofd van de stichting naar ons om te vragen of we mee een aantal kinderen thuis wilden gaan ophalen, dit omdat er personeel te kort was. Dit deden we dan met plezier, we vonden het heel leuk om eens te zien in wat voor huizen de kinderen van de dagopvang woonden.

Wanneer we terug waren zijn we er meteen ingevlogen, heel de voormiddag zijn we bezig geweest met interventies bij de kinderen.

In de namiddag kwamen ze ons vragen of we ook de kinderen mee naar huis wilden doen, deze keer zijn we met het andere busje meegereden. We zijn er toch van verschoten in wat voor omstandigheden sommige kinderen van de dagopvang leven.

Wanneer we thuiskwamen, waren we beide heel moe! We hebben die avond niet veel meer gedaan en zijn dan maar vroeg gaan slapen.

De volgende dag moesten we met 3 kinderen naar het revalidatiecentrum. Zij hadden een afspraak bij de revalidatie arts. Ze hadden aan ons gevraagd of wij meewilden gaan en er zou nog 1 zorgkundige meegaan. Ze hadden op voorhand aan ons doorgegeven wat de vragen waren die ze ons zouden stellen. Deze vraagjes hadden we dan op voorhand voorbereid. Maar dit leek lang niet genoeg te zijn.

Wanneer we aankwamen gingen we ons aanmelden aan de receptie, hier begon de misérie al. Ze vroeg bij wie we moesten zijn. Wij waren er van uit gegaan dat de zorgkundige dit zou weten, maar dit was niet zo. Ze hadden ons dan naar de ergotherapie doorverwezen, maar daar moesten we niet zijn. De ergotherapeut heeft ons dan doorverwezen naar de revalidatie arts. Wanneer we ons daar gingen aanmelden waren de mensen ginder nogal lastig op ons, dit omdat we geen verzekeringspapieren bij hadden. Wij waren hier nog nooit geweest dus we hadden geen idee wat we nodig hadden, en het hoofd van de zorgkundigen zei dat alles wat we nodig hadden in de zak zat, maar hier zat niets anders als eten en drinken in voor de kinderen. Uiteindelijk mocht het eerste kind dan bij de revalidatie arts binnen, Valerie is met haar meegegaan. De arts stelde haar veel vragen, maar dit waren niet de vragen die we hadden voorbereid. Valerie schaamde zich echt, dit omdat ze op bijna geen enkele vraag kon antwoorden. Ze had de zorgkundige er dan bij gehaald, maar deze werkte pas een maand in Betheljada en wist dus niet veel meer als Valerie. Bij de volgende twee kinderen had Kachiri net hetzelfde voor, ze schaamde zich eveneens.

Uiteindelijk is het met de weinige informatie die we hadden gegeven toch gelukt. We waren ervan verschoten dat ze ons niet wat meer uitleg hadden gegeven. Maar vooral het feit dat ze ons een onervaren zorgkundige hadden meegestuurd vonden we wel jammer.

Volgende keer als we nog een keer mee zouden moeten, weten wat ons te verwachten staat. Dan kunnen we ons veeeeeeel beter voorbereiden!!

Woensdag zijn we nog een keer gaan zwemmen met de kinderen! Het was fijn. Het enige dat wat minder fijn was, was dat Kachiri haar kind wel 60 kg woog. Niet gemakkelijk om in het water te krijgen, als ze niet zelf kan stappen. Valerie daar in tegen had een licht gewicht en kon makkelijk het zwembad in.

Al bij al hebben we ons zeker geamuseerd in het zwembad! Het deed ons deugd om eens in het zwembad rond te stappen.

In de avond zijn we naar de voetbal gaan kijken, amateursvoetbal. Elke woensdagavond wordt er een voetbalmatch gespeeld, dit wordt georganiseerd door twee caféuitbaters. De caféuitbaters hadden graag dat we eens kwamen kijken, dus ze zijn ons met de auto komen ophalen en zijn dan met hun mee naar daar gereden. Het was heel gezellig! We hebben zelfs van de barman van de kantine baka bana’s en kroketten gekregen. Na de voetbalmatch zijn we nog mee gereden naar het café van de mensen die ons hadden meegevraagd en daar hebben we dan nog iets gedronken en gekaart met de Surinamers.

Gisteren hadden we een iets rustiger dagje op stage, maar dit vonden we zeker niet erg! Het was wel enorm slecht weer gisteren. In de nacht van woensdag op donderdag is het beginnen regenen en het heeft de hele dag doorgeregend tot 21u in de avond. 

Deze week hebben we ook de foto’s van het afscheidsfeest gekregen dat vorige week woensdag had plaatsgevonden. Hieronder zijn een paar sfeerbeelden te zien:

Xoxo Kachiri en Valerie